Sıra Bende

Final: ◄Karaoke Gecesi: Şimdi De Ben Yokum►

ÖNEMLİ!!!

Bölüm Şarkısı: Zendaya Coleman-Replay

Bella'nın sesini merak ediyorsanız karaoke yarışmasında söylediği şarkı ve sesi: Tiffany Alvord-Team

Multimedya: Bölümün sonları ile ilgili

Dış Bağlantı: Bir bakıma hikayenin konusu ;D

İyi okumalar! :D

En sonunda beklediğim gün geldi çatmıştı. Karaoke gecesi! Söyleyeceğim şarkı Lorde'nin Team adlı şarkısıydı. Aslında Anti Lorde'yim ama Lorde'yi sevenlere saygım var.

Karaoke'de sıra bana geldi ve ben bir güzel şarkımı söyledim. Çok da güzel söyledim aslında.Herkes beni ayakta alkışladı.

Benden sonra kim sahneye çıkacaksa o kişinin sahneye çıkması için sahneden inmekiçin ayaklandım ama biri kolumu tuttu. Kolumu tutan kişiyi görmek için arkamı döndüm ve arkamı döner dönmez "Mert Karabaş" ismi okundu. Kahretsin! Mert sahnedeydi.

Bir eliyle kolumu tutuyordu diğer eliyle ise mikrofonu... Şarkının başlangıçlarından bunun hangi şarkı olduğunu hatırladım. Maitre Gims-Bella. Gerçekten mi? Bella'ya Bella adı bir şarkı mı söylüyordu bu? Vay anasını...

Şarkı bittiğinde bana döndü ve beni ÖPTÜ. MERT KARABAŞ BENİ ÖPTÜ! Bu hayatımda en çok istediğim şeydi ama o beni öpünce bunu o kadar da çok istemediğimi anladım. Hatta hiç istemiyordum. Bu nasıl bir şeydi böyle? Mert'i tanıdığımdan beri onu öpmek istiyordum ama o beni öpünce istemekten vazgeçmiştim. Gerçekten, bu nasıl bir şeydi böyle?

Mert'in beni öpmesi çok ani olmuştu. Ama ben onu öpmek istemiyordum. Bu yzünden hemen Mert'i ittirdim ve dudaklarımız da böylece ayrılmış oldu. Dudaklarımız ayrıldığı anda Mert'e çok setrt bir şaplak attım. Sonra da ona Türkçe bir şekilde, gözlerimden yaşlar akarak ve büyük bir sinirle, bağırarak "Sen nasıl birisin ya? Kendini ne sanıyorsun? Sen, hayatımda gördüğüm en pislik kişisin! Benim Nil Duru olduğumu bile fark edemedin! Nil Duru ile ben aynı kişiyiz aptal!" dedim.

Sonra da koşarak kapıdan dışarı çıktım. Şu an da tek istediğim şey eve gidip rahatlamaktı. Ama ben hızlıca sınıfa çıkıp çantamı aldım. Sonra da hazır durmuş annemin arabasına bindim. Annem bana hiçbir şey demeden arabayı sürmeye başladı. Benim ağladığımı fark etmemişti bile. Üstelik hâlâ ağlıyordum.

Çantamdan telefonumu -okula götürmüştüm- çıkardım ve Mert'i "Şerefsiz" diye kaydettim. Ama telefon sağ olsun "Şerefsiz" kelimesini "Serefsiz" diye kaydediyordu. Sanki çok umurumda da...

Kısa sürede bana birçok mesaj geldiğini fak ettim. Hepsi Serefsiz'dendi. Ona bana mesaj atma diye bi mesaj attım ama o yine de bana mesja atmaya devam etti. Ona tekrardan bana mesaj atma  diye bir mesaj gönderdim ama o Mert salağı bana mesaj göndermeye devam ediyordu.

Mert'in mesajlarını gördükçe sinirlerim bozuluyordu.

Nerdesin?

Hemen yanima gel

Nereye gittin?

Seni merak ediyoz

Bella-Nil Duru artik kimsen buraya gel, ben seni seviyorum, hem de oldugun gibi seviyorum

En sonunda Mert'e mesaj atmaya karar verdim ve bu şekilde onunla mesajlaştım. O da bana mesaj yazdı tabi.

Mesaj atma dedikce atiyosun nolduki pisman mi oldun

Pisman olmak demeyelim konusmaya ihtiyacim var

Bi aralar benim de ihtiyacim vardi ama sen yoktun

Ama simdi varim

Simdi de ben yokum

İşte bu Mert ile son mesajlaşmamızdı ve karaoke gecesi tüm arkadaşlarımı son görüşümdü. Çünkü ailemle birlikte Balıkesir'den uzaklaştık. Ben başka bir okula gittim. Ama aklım hep Mert'teydi. Onu asla aklımdan çıkarmadım. Çıkaramadım. Çıkaramazdım. Onu öylece bırakıp gitmiştim sonuçta. Aynı zamanda ilk öpücüğüm ondandı. Ben de hep bunu istemiyor muydum zaten? Artık istemiyordum doğrusu.

Diğer arkadaşlarımla telefondan falan konuştuğum oldu. Derin'i bırakamazdım. Aynı zamanda Muratcan ile Alper de oracıkta kalmıştı. Onlara bir açıklama borçluydum.

***

14 yıl sonra

Bugün Nil Duru Karabaş oluyorum. Mert ile düğünümüz var. Ona ne kadar bağırdığımı, ona attığım mesajları hatırlıyor musunuz? O mesajları, o bağırışları düşünün. Şimdi ise o mesajların, ağlayışların yanına Mert ile benim düğünümü koyun. Ne kadar da zıtlar değil mi? Aynı Mert ile ben gibi...

İşte bir hikaye daha bitirdik. Bunu hep beraber başardık. Sizin oylarınız ve yorumlarınız beni o kadar mutlu etti ki daha da fazla bölüm yazasım geldi. Yorumlarınız,  oylarınız ve kitabımı okuduğunuz için çok teşekkür ederim. Artık başka bir kitapta görüşürüz. Sonu beğendiniz mi bari?