Joren's POV
Nandito ako sa bahay mag-isa habang umiinom.
Bakit ba ang hirap-hirap nitong kalimutan?
Bakit ba hindi parin ako maka move on?
Bakit kahit sa loob nang pitong taon ay ito parin ang laman ng puso at isip ko?
Nagulat ako nang bilang nagring ang cellphone ko si Anthony pala
"What do you want?" sabi ko sa kabilang linya
"Punta ka dito sa resort, magpapakain ako. Naalala na niya ako pare" sabi ni Anthony. Ito kasi ang pinakamahabang panahon na inatake si Calvin sa kanyang sakit, minsan 3 or a week ang usual na makalimutan ni Calvin ang lahat pero this time 3 months
"Mabuti naman kung ganoon, titignan ko lang kung makapunta ako" sabi ko
"I want you to be here Pare, sabihin na nating ito na siguro ang closure na hinahanap mo" sabi nito
"Kailan ba yan?" tanong ko
"Bukas makalawa na" sabi nito sa akin
"Sige I'll be there" sabi ko
"Maraming salamat Pare" sabi nito at pinatay ang tawag
Nawala ang gana kong uminom dahil sa binalita ni Anthony sa akin.
Mabait naman akong tao ngayon, nagsisi na ako sa mga kalokohan ko noon pero bakit parang walang magandang nangyari sa buhay ko simula noong nawala siya.
Hindi ko na namalayan na nakatulog pala ako sa may sala, nagulat na lang ako na may tumalon sa aking tiyan.
"Tito Papa!" sigaw nito habang tumatalon sa aking tiyan
"Khael wag mong gisingin ang Tito Papa mo, he's tired" rinig kong sabi ni Ate
Niyakap ko ang batang naka upo sa akin tiyan "Tulog muna tayo baby" sabi ko sabay halik sa kanyang pisngi
"Mommy help! Ang baho ni Tito Papa" sigaw nito
"Uminon ka na naman?" galit na tanong ni Ate sa akin
"Bakit nga pala kayo nandito?" tanong ko dito
"Dont answer my question with another question" sabi nito at kinurot ang aking tagiliran
Bigla akong napa-upo at hinawakan ang parte na kanyang kinurot
"Aray" sigaw ko
"Nandito kami to eat breakfast together" sabi nito at bumalik sa kusina
"Tell your Mommy na maliligo muna si Tito dahil may work pa siya" sabi ko sa bata at dali-dalimg umakyat papuntang banyo upang maligo
Bago ako naligo ay tinignan ko muna ang picture ng babaeng minahal ko "Good morning Love, sorry uminom ako kagabi" sabi ko sabay halik dito
Pagkatapos kong maligo ay bumaba na ako at doon ko nakita si Ate at si Khael sa mesa kumakain.
Umupo ako at sinamahan silang kumain
"Gusto kong lumipat" sabi ko kay Ate
"What? Why?" napasigaw ito dahil sa gulat
"Im trying to move on" sabi ko at napatawa ito
"Ilang beses mo nang sinabi iyan sa akin ngunit wala pa rin, 7 years na Joren. Im tired of seeing you so helpless and weak" sabi nito
"Kaya nga. I'll start everything new, new house, new furnitures, new clothes and I'll have my office changed as well" sabi ko dito
BINABASA MO ANG
Memories (Under Revision)
Short StoryMemories, yan ang pinakamahalagang bagay para sa akin. If we dont have memories how can we remember? Remember the sorrowful, saddest and happiest moments in our lives, remember the experiences we have been through, and most importantly remember the...
