Hayaller Doğru: Lise

Bölüm 20

 Karşımdakine istemsizce sırıtıyordum çünkü çok tatlı bir ayıcık vardı.Peki bu kime geldi diye düşünürken ayıcık kıyafeti giyinmiş birisi

 '' Pardon burada Mira diye birisi varmış ona vermem gereken bir paket var lütfen onu bir adım öne alabilir miyim? '' diyen ayıcığa herkes bön bön bakıyordu. Mira hızlıca bir adım öne çıktığı gibi 

''size vereceğim kutunun içinde ki mektubu okumanı istiyordum'' elindeki kutuyu Mira'ya uzatıyordu. Mira da aldığı gibi ayıcık gitmeye başlamıştı. Hızlıca kapıyı kapattığımız gibi oturma odasına gidip kutunun içinde ne olduğunu merak etmiştik. Kutuyu tam açacakken hepimizin telefonuna mesaj gelmişti. Mira telefonuyla ilgilenmeden hızlıca kutuyu açıp içerisinde duran kağıdı okumaya başlamıştı.

 ''Benim kim olduğumu bilmiyor olabilirsin fakat zaman geçtikçe öğreniceksin. Benim yeşil gözlüm unutma. İyi geceler...'' kağıtta yazanlar sadece bu kadardı. Yazının kimin olduğunu bilmiyorduk çünkü  gazete parçalarından bir A4 kağıdına teker teker yapıştırılmıştı. Hepimiz şok içindeydik. Kimse bir şey demeden odalara girdiğimizde uykuya dalmıştık. Gece saat kaç olduğunu bilmiyordum fakat aşırı derecede susamıştım hızlıca aşağıya inip bir bardak suyu içtiğim gibi Mira uyudu mu diye odalarına girdiğimde yatağında bacaklarını kendine çekmiş bir şekilde otururken görünce endişelenmeye başlamıştım. 

'' Pişşşştt Mira gelsene bi'' beni fark ettiği gibi hızlıca yanıma gelip

 ''efendim Hira '' gözleri kıp kırımızı olmuştu. Ağlamamıştı büyük bir ihtimalle uykusuzluktan gözleri kızarmıştı.

 ''Kuzum aşağıya bir insene uyumicaksan seninle bir şey konuşacağım '' cevap vermeden  merdivenin yolunu tuttuğunu görünce bende hemen odama gelip telefonumu aldığım gibi hızlıca oturma odasına geçip beni bekleyen  Mira'nın yanına gidip.

 '' Bu halin ne '' suratı bembeyaz olmuş bir şekilde 

'' ne varmış halimde ?'' sesi biraz sinirli gibi çıkmıştı. Neyse uykusuzdur diye tartışmaya girmedi. 

'' peki şüphelendiğin birisi var mı? aklında sence birisi var mı? '' Kafasını iki yana sallamakla yetinmişti. Telefondan saatte baktığımda 04.37 geçiyordu. Bu kız hiç mi uyumamıştı. 

'' Uyumak ister misin Mira'cım '' yine kafa sallamıştı. Neden bu kadar abartıyor diye düşünürken göz kapaklarım yavaş yavaş kapanıyordu. Kanepede uyuya kalmıştım resmen. Alarmın sesini duyduğum gibi etrafa baktığımda Mira yine aynı şekilde duruyordu. 

'' Günaydınnnn hadi ama biraz kendine gel Miraaaa '' gözleriyle bana baktığında bir kaç dakika sonra zombiye dönüşeceğine emindim. 

'' Ben  biraz erken çıkıcam evden okula erken gitmem gerek'' dediği gibi ayaklanıp yukarı çıkarken evin içi Eylül'ün 'Günaydın' sesiyle dolmuştu. Erken uyanmıştı. Aşağıdan Eylül'e baktığımda Mira'yı görünce şok olmuştu. Hızlı bir şekilde yanıma gelip 

''lan bu kıza ne olmuş böyle'' dediğinde gece olanları söylediğimde 

''hım bu böyle şeylerden hemencecik etkileniyor.'' İkimizde olduğumuz yerden kalkıp üzerimizi giyinmek için merdivenleri çıkarken bize gelen Mira

 '' ben çıktım kızlar işim var biraz dışarıda'' biraz makyaj yaptığı için zombiye benzemekten vazgeçmişti. Bizde üzerimizi giyindiğimiz gibi hızlıca mutfağa gidip sandviç yaptığımızda Deniz yanımıza gelerek

 "günaydın insafsız kardeşlerim neden beni uyandırmadınız acaba '' şuan Eylül'e birbirimize bakarak gülüyorduk

 ''lan sen uyuyor muydun '' dediğimde ciddi bir ifadeyle yanımızdan ayrılıp yukarıya odasına çıkmıştı. Sandviçleri hazırladığımız gibi odaya çıkıp çantamızı aldığımız gibi

 ''hadi Denizzz çıkalım yoksa derse geç kalıcaz'' avazım çıktığı kadar bağırarak söylediğim de 

''yanında sağır yok '' diyen Deniz atarlıydı bu sabah. Hızlıca tezgahın üzerinde duran sandviçleri aldığımız teker teker aldığımız gibi kendi arabamız binip okulun yolunu tutmuştuk bile. Dersin başlamasına son 2 dakika vardı. Koşarak sınıfa girdiğimizde Mira'nın sınıfta olmadığını görünce bizim çocuklara dönüp 

''Mira bugün okula geldi mi gören var mı ?'' kimseden ses çıkmamıştı. Demir meraklanmaya başlamıştı. Aslında tek meraklanan o değildi. Hepimiz meraklanmıştık. 

   Mira'dan 

    Dün akşam ki kağıdı bana kim göndermişti. Aşırı derecede merak ediyordum. Evden erken çıkmıştım. Biraz deniz kenarına gidip bir kayanın üzerine oturduğum gibi elime gelen taşları denize atıyordum. Havanın soğuk olduğunu biliyordum. Ve şuan üzerimde sadece bir mont vardı. Atkımı takmamıştım. Üşüyordum. Aslında ben bu konuları pek kafama takmazdım. Eğer işin sonunda Demir'le ayrılmak varsa kafaya takardım. Kim kim Kim diye düşünürken yaşlı amca bu soğukta pamuk şeker sattığını gördüğümde hızlıca yanına yaklaşıp 

''2 tane pamuk şeker alabilir miyim '' ücretini ödedim gibi oturduğum kayanın üzerine oturduğumda ikisini de mideye indirmiştim. Aslında ben bu konuyu Demir'le paylaşmalıyım dediğimde elimi cebime attığımda telefonu bulamadığımda arabadadır dediğimde olduğum yerden kalkıp arabamın yolunu tutmuştum. Arabaya bindiğimde telefonum zır zır çalıyordu. Gruptan 48 mesaj vardı. Hepsini okuyamayacağım için son mesajlara baktığımda beni merak ettiklerini anlayınca cevap vermeden hızlıca arabayı okula sürmeye başlamıştım. Işıklarda beklerken arkadan birisinin arabama çarptığını anladığımda hızlıca arabadan inip

 ''yavaş be önüne baksana '' bağırarak söylemiştim diğer arabadaki insanlarda bana mal gibi bakıyorlardı. Arabadan inen çocuğu görünce 

'' özür dilerim lütfen trafik aksamasın kenara çekip işleri hızlıca başlatalım'' dediği gibi hızlıca arabaya binip kenara çektiğimizde telefonum susmadığı için kimin aradığını görmeden telefonu açmıştım. 

'' Mira neredesin merak ettik seni'' arayan Demir'di 

'' Ya arkadan birisi vurdu şimdi işlemler başlatılacak onunla ilgileniyorum sonra arasam olur mu ?'' 

'' sana bir şey oldu mu ? iyi misin ? konum at hemen geleyim '' dediği gibi

 '' Gerek yok bana bir şey olmadı gelmene gerek yo..'' diyemeden 

''konum at okuldan çıkıyorum ben '' dediği gibi telefonu suratıma kapatmıştı. Konumu hızlı bir şekilde attığımda 10 dakika içerisinde yanımda olmuştu. Demir arabayla bana çarpan çocuğu görünce surat ifadesi değişmişti.