Mbreteresha e detit

21

Me nje cante ne dore,me nje kapuc ne koke dhe e veshur e gjitha me te zeza qendronte ajo,e cila sapo pa Angelon uli koken dhe nuk po fliste.

"Ckemi?" I tha Angelo dhe ajo ngriti koken ngadale duke e pare ne sy dhe pershperiti me nje ze te ulet.

"Mire" vetem kaq tha ajo,vetem nje mire dhe me sy po kerkonte per Melisen e cila doli nga dhoma e saj dhe drejt tyre shkoi.

"Angelaa,shpirt po te prisja." I tha Melisa dhe  e perqafoi.

"Errdha,ka ndodhur dicka qe me therrite?" I tha Angela.

"Jo asgje,per qef,jam vetem ne shtepi dhe jam merzitur." I tha Melisa dhe me inat shikonte Angelon.

"Hajde ikim ne dhomen time." I tha ajo dhe nga dora e kapi dhe te dyja u larguan nga aty.

E ndersa Angelo i hutuar kishte ngelur ne kemb dhe shikonte se si ato largoheshin dhe me pas deren perplasen dhe gjithcka ra ne qetesi.

"Jan ber te gjithe njesoj keta,zot bej dicka." Tha Angelo dhe xhupin mori duke dale jashte.
Bora kishte nisur dhe pse me vonese,perseri nuk kishte harruar qe si cdo vit tjeter vendin ta zbukuronte me pamjen e saj.

Kishte ecur neper bore dhe kembet e kishin cuar ne oficinen qe dikur babai i tij kishte patur,por pasi ishte ngaterruar me ate dreq kompanije e kishte humbur.
Per cudi dera aty ishte hapur dhe vendi ishte i mbushur me disa makina.

"E kan shitur." Mendoi me vete dhe drejt atij burri qe qendronte me kurriz duke u marre me nje nga makinat shkoi.

"Me falni zoteri." I tha Angelo dhe burri u ngrit dhe u kthye nga ai.

"Angelo?" Tha burri qe qendronte perballe tij.

"Ju? Cfare dreqin doni ketu?" I bertiti Angelo atij.

"Qetesohu Angelo,mos u nxeh,duhet te flasim dhe sqarohemi djalosh,asgje nuk eshte ashtu sic ty tu duk ate dite ne kompani." I tha Artani.
Burri qe qemdronte perballe tij dhe i veshur me ate uniforme mekaniku ishte pikerisht Artani.
Njeriu qe e kishte perzene Angelon nga kompanija dhe i kishte marre ate vend aq te shenjte,ate oficine qe kishte kujtim nga babai i tij.

"Cfare do me sqarosh Artan Cela? Do mundohesh te me mbushesh mendjen dhe pastaj do me poshterosh perseri? Je nje njeri qe shitesh leht,dhe un ata njerez nuk i dua ne jeten time. Me thuaj cmimin qe do e shesesh kete Oficine sepse ajo i perket babait tim,eshte i vetmi kujtim qe kam nga ai." Keto fjale i tha Angelo dhe priti qe ai ti thoje ate dreq cmimi.

"Kam nje vajze,ka dite qe vuan dhe un nuk mundem te bej asgje,rri gjithe kohen vetem,dhe eshte bere si nje cope akull.
Kam dhe dy djem,por ata duan vetem emrin tim,dhe me bejn fajetor per humbjen e mamase se tyre.
Kam dhe nje vajze te vogel,ajo eshte e vogel por vuan nga nje semundje aq e keqe. Zemra e saj eshte e dobet dhe pavarsisht gjithckaje qe i kam dhuruar doketorreve e spitaleve ketu dhe jashte vendit askush nuk eshte ne gjendje te bej dicka. E di pse bir? Sepse shendetin dhe lumturine nuk i blen dot me para,dhe mua parate me nuk me duhen,le te shkojne ne djall parate,dua vetem shendetin e vajzes sime dhe lumturi ne familjen time.
Por eshte e pamundur." Syt i ishin mbushur me lot dhe Angelos po ashtu,kur i kishte then per ate vogelushe qe vuante aq shume zemra i ishte dobesuar dhe Angelos dhe disa pika lot i kishin dale nga syt.

"Xhaxha,mua nuk me intereson ajo kompani,ajo pune apo ajo karrige.
Un i lumtur jam ketu ne kete oficine prane njerezve qe dua." I tha Angelo dhe e perqafoi.

Nuk mundej te mbante inate me ate njeri.
Ai dicka ka patur se pse ja beri ate gje dhe kete pyetje i beri sapo u ulen ne ato karrige qe ajo oficine kishte.

"Me cfare te kercenoji Henrik Dreu?" I tha Angelo dhe nga xhepi nxori paketen e tije duke i drejtuar nje cigare Artanit dhe nje po e pinte vete.

"Me premtoi qe njihte nje super doktorr dhe kishte folur per gjendjen e vajzes time te vogel,dhe ai do mundej ta sheronte,por ishte vetem nje mashtrim nga ana e tij." I tha Artani dhe cigaren ndezi.

"Mund te ma kishe then edhe me pare xhaxha,per shendetin e asaj vogelushje do beja cdo gje." I tha Angelo dhe Artani qeshi leht.

"Deshiron ta takosh? Ajo te njeh ty,i kam folur un cdo here per ty dhe gjithmone thote dua lali Angelon." I tha Artani.

"Mund te ikim qe tani? Dua aq shume ta takoj ate vogelushe." I kerkoi Angelo dhe Artani pranoi dhe te dy dolen nga ajo oficine dhe ne makine hyn.
..
Kishin mberritur ne ate vile trekateshe dhe zbriten nga makina te dy.
Ne ate oborr te madh me aq shum lule dhe nje pishine ne mezin e tij ishte ajo vogelushe qe po luante me ate bore qe kishte ren
Vraponte  dhe  krahet hapte qe ajo pak ere e ftoht ta freskonte,e me pas me boren luante duke e prekur me te dyja duart e vogla.

"Babii" tha ajo sapo pa Artanin qe qendronte ne kemb prane saj dhe vrapoi duke hapur krahet per ta perqafuar.

"Princesha ime." I tha Artani dhe syt me lot i mbushi.

"Kush eshte ky?" Pyeti ajo vogelushe duke drejtuar gishtin nga Angelo.

"Heii,un jam Angelo." I tha ai dhe ajo hapi syte nga lumturia dhe u afrua per ta perqafuar Angelon.

"Si quhesh ti?" E pyeti Angelo.

"Klara."i tha ajo dhe kapi doren e Angelos. 
(Foto qe eshte lart Klara-Angelo)

"Sa vjec je ti?" E pyeste Angelo dhe me te kapur per dore po iknin drejt atyre karrigeve qe ishin te vendosura jashte.

"8 vjec,po ti?" I tha ajo

"Un 5." I tha Angelo dhe ajo qeshi.

"Dhe motra ime keshtu me thote,un jam 5 vjece,po un se besoj sepse ju jeni shum te rritur." Tha ajo dhe syt i ndriconin kur fliste.
Ishte nje femije i zgjuar dhe i shkathet.

Gjithe ate dite Angelo e kaloji me te,luanin qeshnin vraponin,ishin te lumtur,pas gjith atyre gjerash ajo vogelushe Angelos i kishte kthyer humorin.

"Fli gjume tani vogelushe." Mundohej ti mbushte mendjen Angelo asaj.
E kishte marre ne kraha dhe me ndihmen e saj i kishte gjetur dhomen ne ate vile dhe e kishte vendosur ne krevatin e saj.

"Nuk flej,po me zuri gjumi mua ti do ikesh,dhe pastaj ku do te gjej me un ty?" I thoshte Klara dhe syte ferkonte,gjumi po e merrte,por serisht tregohej kokeforte dhe nuk flinte.

"Un do te pres ketu,dhe kur te zgjohesh ti do luajm prap." I tha ai.

"Me premto." I tha Klara.

"Te premtoj,fli tani." Ja ktheu ai dhe e mbuloi me ate batanije dhe ate e zuri gjumi.

Ndersa Angelo u cua nga aty dhe ne mure pa nje fotografi te Klares dhe ne fund emrin dhe mbiemrin e saj.
Por mbiemri i saj nuk ishte Cela por Sina.
"Si ka mundesi? Per cfare me ke genjyer xhaxha,mendoja se te kam kusheri." Fliste Angelo me vete dhe serisht nuk e besonte ate qe shikonte.

Shikoi dhe njeher vogelushen qe po flinte dhe ne karrigen prane saj u ul.
I preku leht faqen dhe e mbuloi edhe me mire,sepse ajo levizte aq shume.

Telefonin nxori dhe mundohej qe koha te ikte shpejt dhe ajo te zgjohej.
Nuk kishin kaluar as 10 minuta kur dera e dhomes se Klares u hap dhe aty nje njeri hyri.
Angelo ferkoi syte dhe pa ate njeri qe tashme ne dhomen e Klares ishte..
Ndoshta ishte nje enderr.. ose ndoshta ai njeri vertet ishte aty...

bestfrv
noname_queen nuk jam aq i keq un😂 e publikova dhe nje pjese tjeter❤

Shpresoj t'ju pelqej.❤

sonila1234
user93933676