Mon Amour

Chapter 13: Wedding Agad?!

Kaireen's POV

"Kaireen Kent, will you please, be my wife?"

Riyen's kneeling on the floor while the dancers and other people are waiting for my answer.

I dont know what to say actually. Parang nag loloading pa lang sa isip ko yung nangyayari. Tsaka, ilang bwan pa lang nung nagsimula ang relasyon namin ni riyen at parang... Ang bilis naman kung engage agad kami.

Sigurado na ba ako? Na si riyen talaga ang gusto ko makasama habang buhay? Sigurado na ba ako na babae talaga ang gusto ko at hindi lalaki? I know na sa generation na to, normal na halos ang dalawang kasarian na ikinakasal o magkarelasyon.

But this isn't right. But then.. Si riyen, she's been there for me. Kahit na diko siya pinapansin noon, lagi naman siyang to the rescue sakin. Sigurado ako na mahal ko siya. Pero... Will 'us' work out?

"A-ahm, kaireen.." I looked into riyen again, and there I saw how nervous she is. But still, her smile makes my heart flutter a hundred times. No, a million times.

I guess, Im not really into guys, but im into her.

"Yes, yes scarlet riyen, I'll be much happy and pleasured to be your wife." I tearfully said.

She didn't move at first and she still shocked so I kissed her. In front of everybody, na nagsipalakpak naman. Now, all of my doubts, gone. She's all I ever need.

Ang tanga ko lang talaga na natagalan pa bago ako matauhan ng husto. And im grateful to riyen, dahil hindi siya sumuko sakin. Well, almost. Hehe.

"I can't believe this. D-did you really said yes?" she said na halata pa rin ang gulat sa muka.

Natawa ako sa itsura niya so I pinch her cheeks and lean closer to her. "Yes, you heard it right riyen." I can't help but to kiss her again.

...

Kinabukasan.

Sobrang napuyat kaming lahat sa nangyari kahapon. Si riyen minu-minuto ag pagtatanong sakin kung talaga bang nag yes ako sa kanya.

Panay din ang pagmamayabang niya sa mga kaibigan namin at sa mga employee namin. Natatawa na lang ako sa kanya.

She's so proud to have me. As well as I am proud of her. Sobra yung asar samin ng barkada at tukso kaya mas lalo kaming napuyat.

And today, I woke up early. I feel so good, nah, great! But... I woke up in a wrong place.

Nilibot ko ang paningin ko sa paligid, malaki at magandang kwarto to. Pero sa pagkakaalam ko, di ito ang kwarto ni riyen. And mas lalong di ko ito kwarto.

Nag ikot ikot pa ako hanggang sa napag alaman ko na hotel pala ito, base sa twalya na may nakasulat na, 'Kent Hotel'. Its snow's hotel. Ang kaso lang, bakit ako andito?!

As far as I remember, sa kotse ako ni riyen nakatulog. Siguro dito na kami dumaretso dahil nakainom rin naman kami kagabi dahil sa kasiyahan.

I texted riyen where she is and I waited for about minutes pero wala pa ring reply. Nagsisimula na akong mainis, hays. Ano na naman bang ginagawa ng babaeng to at iniwan ako rito?!

Tsaka sa dami ba naman ng hotel ni snow, at ng mga Kent, diko na alam kung saang lupalop to. Tsk. I was about to call her ng may nag doorbell so I pull myself out of the sofa and pick up the door.

"Hi mam good morning, pinapasabi po ni mam riyen na suotin niyo daw po ito. At may susundo daw po sainyo mamayang 10 am, sa ngayon po suotin niyo daw po yan. May darating din pong mga make up artist para ayusan kayo."