不快乐

627 90 43
                                    

Sabah gözlerimi yavaşça açtığımda, son günlerde geçirdiğim en verimli uyku olabilirdi. Diğer yanıma döndüğümde az kalsın çığlık atacaktım, Taehyung gitmemişti. Elimi olabildiğince nazik bir şekilde yüzüne koydum.

Yüzünü incelemeye başladım. Her yüzüne, gözlerine baktığımda kalbimin ritmi değişiyordu.

"Her sabah böyle uyanmak isterdim." diye fısıldadım.

Gülümsedi, ama gözlerini açmadı. "O zaman zoru oynamayı bırak."

Elimi yüzünden çektim ve yatakta doğruldum. "Neden gitmedin?"

"Gitmem gerektiğini söylemedin ki?"

Ah.. Tabii, unutmuştu. "E-evet ben söylemeyi unutmuşum." mutfağa gittiğimde her yer toplanmıştı.

"Okul kurslarına gitmem gerek."

"Ben de geleceğim."

"Hafızanı daha fazla zorlamaman gerek, biliyorsun değil mi?"

Ne kadar gelmemesini söylesem de beni dinlemeyip benimle beraber gelmişti. Derslerde yan yana oturduğumuzda, herkesin "Bunlar ne ara yakınlaştı?" tarzında tepkilerini görmüştüm.

Dersten çıktıktan sonra hiç konuşmadan bahçeye doğru yürüdük. Bana doğru dönüp ellerimi tuttu. "Hastaneye gitmem gerek."

Kafamı olumlu anlamda salladım. "Bana haber vermeyi unutma."

Eve geldikten sonra çözebildiğim kadar test çözdüm. İşte yine başa döndük, her zaman böyleydim. Hiçbir eğlence, etkinliklerde yer almıyordum. Sadece derslerime odaklanıyordum.

3 saat sonra

Artık çalışmaktan beynim sulanmıştı. Kalkıp telefonuma baktım, ne bir mesaj ne de arama vardı. Taehyung'u 3 kez aradım ama ulaşamadım, ne kadar mesaj atsam da iletilmiyordu.

Yine bir şeyleri unutup başka yerlere gitmiş olabilir miydi? Ya tehlikeli bir yere gittiyse? Ne yapacaktım? Polise gidersem hallolacağını düşündüm.

Polise gittiğimde telefon numarasını verip yerini bulmalarını istedim. Endişden nefes almam sıklaşmıştı, saçlarımı çekiştirip duruyordum.

"Sakin olun lütfen." onu dinlemeden ortalıkta endişeli bir şekilde dolanıyordum.

"Ekip Şefim! Telefonundan sinyal aldık!"

Herkes koşuşturarak bir bilgisayarın başına toplanınca bende onların peşinden gittim.

"Burası neresi?"

"Burası.. Sarı Deniz. Kuzey Kore sınırlarına yakın ve askerleri oraya her ay mayın atıyor."

"N-ne? Ne yapıyor?"

"Mayın, ve ona benzer patlatıcılar. Binlerce türist ve vatandaşımız ölüyor."

Goodbye, My Love.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin