不快乐

537 84 26
                                    

Aradan 3 gün geçmişti, 3 gündür Taehyung'u arıyorduk. Ne bir yaşam belirtisi veriyordu, ne de ölüm. Olay yerine gittiğimizde telefonunu bulmuştuk, ama onu bulamamıştık.

"Burda beklemeniz bir işe yaramayacak, evinize gidin lütfen."

Yavaşça eve doğru yürümeye başladım, nerdeydi bu çocuk? Nereye gitmişti ki ona ulaşamıyorduk? Onu bulduğumuzda kendi ellerimle öldürecektim.

Merdivenleri yavaşça çıkmaya başladım. Kapımın önünde biri yatıyordu ve yatan kişinin Taehyung olduğunu anlamak zor değildi. Hemen yanına gidip nefes alıp almadığını kontrol ettim.

"Gelmen neden bu kadar uzun sürdü?" Kafasını yavaşça kaldırdım ve eve girdik. Hemen yatağıma yatırıp sıcak bir şeyler yaptım. Karakolu arayıp durumu anlattım. Yanına gidip yatakta doğrulmasını sağladım.

Az kalsın meraktan ölecektim! Neden böyle şeyler yapıyordu ki? Her zaman böyle yapacaksa, buna nasıl katlanacaktım? Ama ona söz vermiştim, onu bırakmayacağımı söylemiştim.

Yemeğe üfleyerek yedirmeye çalıştım. Burukça gülümsedi, "Çok endişelendin mi?"

"Bu konuyu biraz sonra konuşacağız." yemeği yedirmeye devam ettim. Tabağı mutfağa götürüp tekrar odaya geldim. Sandalyemi yatağın karşısına sürükleyip oturdum.

"Bunu nasıl yaparsın? Oraya gitmek nerden aklına geldi?"

"Nereye? Ben her burdaydım."

"Telefonun nerde?"

"Bilmiyorum, bir yerlerde düşürdüm sanırım. Bulamadım." Cebimden telefonunu çıkarıp ona uzattım.

O da cebinden 2 tane bilet çıkardı.

"Ne bileti bu?"

"Japonya, oraya gitmek istemiyor musun?"

"Evet ama.. Buna gerek yoktu."

"Seninle gidebildiğim her yere gitmek istiyorum."

"Kaç gün kaldı?"

"Gün saymayı bıraktım." Kafamı sallayıp telefonumu elime aldım. Başka bir odaya geçip ailemle kısa bir görüşme yaptım. 3 gündür aramamıştım. Tekrar odaya geçtiğimde uyumuştu.

Olabildiğince sessiz bir şekilde yanına yattım, saçlarını okşadım. Yüzünün her detayını aklıma kazıdım. Alnına küçük bir buse kondurdum. 00.00 olduğunda telefonumun alarmı çaldı, kapattım.

Ona sıkıca sarıldım, ona sadece 00.00'da değil, her saniye sarılacaktım. Belime dolanan eller gülümsememe sebep olmuştu. Başımı göğüsüne koyup uyumaya çalıştım.

*Çok beklettim değil mi? Üzgünüm~*

Goodbye, My Love.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin