Kidnapped Assassin's (Nederlands) (voltooid)

hoofdstuk 22

Ik trek een zwarte jurk aan die tot mijn knieën komt. De mouwen zijn van kant en rond mijn middel draag ik een dunne glanzende zwarte riem. Vandaag is de begrafenis van moeder Callé. Ik stap naar de kamer waar haar lichaam ligt en zie mijn moeder op een stoel zitten.

Mijn moeder en ik begraven haar en zeggen een paar woorden. Ik kende haar niet zo goed maar ik ga haar wel missen. De volgende dagen is het doodstil. Mijn moeder huilt af en toe maar nu staart ze naar het vuur. Ik weet alleen maar dat ze leeft doordat ze af en toe knippert. "We moeten je training afmaken" zegt ze ineens. Ze staat recht en pakt de wapens "owh, nu?" Ik sta op en volg haar naar de trainingszaal.

Vlak na ik binnenkom, zie ik een pijl op me afkomen. Ik kan nog net optijd een schild maken. Ik pak mijn wapenstokken en sla de volgende uit de lucht. "ik ga je blinddoeken" zegt mijn moeder opeens. Ik kijk haar aan "waarom?" vraag ik angstig. Ze geeft geen antwoord en knoopt de blinddoek vast. "geen zorgen, de pijlen zijn van plastic en bot. Klaar?" Ik knik. Ik hoor de pijl door de lucht suizen en slag hem uit de lucht. De volgende wordt afgeschoten maar ik heb het te laat door. Een elektrische schok schiet door mijn lichaam heen "wat was dat?" Vraag ik geschrokken. "Sorry, ik was vergeten te vertellen dat je een elektrische schok krijgt als de pijlen je raken" zegt ze. Ik zucht en ontwijk de meeste pijlen die op me afkomen.

Een uur en gigantisch veel schokken later, beginnen we aan het een op een gevecht. We pakken ieders een stok en gaan tegenover elkaar staan. Ik draai de stok vliegensvlug door mijn handen als opwarming. Mijn moeder valt aan en ik ontwijk haar. Ze gaat steeds sneller waardoor ik amper kans heb om dicht genoeg te komen. Ze stompt in mijn maag en dwingt me een salto te doen waardoor ik op mijn rug beland. Ze steekt haar hand uit en ik pak hem vast om recht te komen. Een uur later, laat in me helemaal bezweet en plakkerig op de grond vallen. "Je hebt vandaag goed getraind" zegt ze lachend. Ze trekt me overeind en duwt me de badkamer in. Ze geeft me een stapel kleren en handdoeken. Ik zucht en maak me proper. Vermoeid kruip ik mijn bed in.

De volgende dag sluip ik door het huis. Ondertussen ben ik in een deel waar ik nog nooit ben geweest. De muren zijn kaler, de gangen smaller en vochtiger dan de rest. Ik weet dat ik hier niet mag komen maar waarom zou ik mijn nieuwsgierigheid onderdrukken... Of bevelen opvolgen? Ik stap verder en kom uit aan een deur. De deur is gemaakt van pikzwart hout met zilveren patronen. Ik probeer het open te trekken en te duwen maar hij zit op slot. Ik pak een haarpin uit mijn haar en begin het slot open te prutsen.

Na een paar minuten gaat het slot los. Ik trek de deur grijnzend open en stap binnen. De geur van oude boeken komt me tegemoet en ik adem die genietend in. Ik heb altijd al de geur van boeken lekker vinden ruiken. Ik laat mijn vingers over de stoffige kaften gaan gaan en lees de titels. Sommige zijn waanzinnig dik terug vuil 9 Mijn blik valt op een oud boek met de titel 'de elementstenen' ik trek mijn wenkbrauw op en pak het uit de kast. Ik ga aan de dichtbijzijnde tafel zitten en open het oude boek voorzichtig. Ik sla de fragiele pagina's voorzichtig om en lees de half vervaagde tekst.

Al de informatie die erin staat heeft Adelaide al uitgelegd. Ik wil net het boek sluiten tot ik de universumsteen als titel zie staan. Ik kan niet veel meer lezen maar ik zie wel een duidelijke afbeelding. Blauw van buiten en rood vanbinnen. Het komt me bekend voor. Ik omklem mijn ketting zoals ik altijd doe als ik hard nadenk. De randen snijden in mijn hand en ik kijk naar de ketting. De vorm, de kleur. Ik kijk naar het boek en zie dat de tekening overeen komt met mijn ketting. Oh god, ik had de steen al die tijd al bij me. Daarom was moeder Callé zo geïnteresseerd in mijn ketting. Waarom had niemand het door dat de ketting de steen was toen de ketting nog op Adelaide haar planeet zat? Wist mijn vader dat dit de steen was? Duizenden vragen dwarrelen door mijn hoofd terwijl ik terug naar mijn kamer stap. Ik laat me verdwaasd op mijn bed vallen terwijl ik de ketting omklem.

Ik viel bijna in slaap tot ik een grote explosie hoor, gevolgd door hard getril en brand buiten.