Kidnapped Assassin's (Nederlands) (voltooid)

hoofdstuk 18

*9 maanden later*

Ik schreeuw het uit van de pijn. Ik knijp hard in Jace zijn hand waardoor hij een pijnlijk gezicht trekt. "Nog een keer persen" zegt Delia. Ik pers hard en het gehuil van een baby vult de kamer. Ik laat mijn hoofd vermoeid in het kussen vallen. Delia geeft me mijn zoon aan. Mijn kleine Carter. Jace legt zijn arm om mijn schouders en geeft me een kus. Hij kijkt vol trots naar onze zoon. Delia verlaat de kamer en Ari en Bella komen binnen. Bella en haar vriendje zijn 2 maanden geleden uiteen gegaan. Ze pasten toch niet bij elkaar. Ik ben ze al met andere vrijgezellen aan het koppelen. Ik geef de baby aan Jace en val direct in slaap.

Ik word wakker door het gehuil van een baby. Ik open mijn ogen en zie dat Jace vol paniek Carter probeert de sussen. Ik glimlach en sta recht. Hij merkt me op "Ik zweer dat ik niets deed" panikeert hij. Ik schud lachend mijn hoofd. Mannen zijn toch zo schattig als het om kinderen gaat. Ik pak Carter vast en kijk Jace aan "ga je blijven toekijken hoe ik hem eten geef?" ik kijk hem doordringend aan en hij schud zijn hoofd. "Ik wacht wel buiten." Zegt hij. Hij stapt de deur uit en ik schud lachend mijn hoofd. Nadat ik Carter eten heb gegeven, komt Jace terug binnen. Ik leg de slapende Carter in zijn wieg en ga in Jace zijn armen liggen.

2 maanden later

Ik reken af en stap terug naar het terrein. Ik zie in de winkelruiten een busje rijden. Ik besteed er geen aandacht aan. Ik zie dat na een paar straten het busje nog steeds traag op een afstand rijdt. Niet weer. Smeek ik in me eigen. Er komt een tweede busje in de andere richting gereden. De busjes lijken precies op elkaar. Ik loop een smal steegje in. Ik loop tot de rioolput. Jullie denken nu vast. Ieuw ga je in het riool springen? Mijn antwoord is ja, maar het riool dat ik ga gebruiken is al jaren afgesloten. Ik ga hoogstens een beetje ernaar ruiken maar meer niet. Ik spring erin en ik zie direct een schim in de schaduw. Ik doe alsof ik het niet heb gezien en stap verder. De schim volgt me. Ik verschuil me achter een bocht. Zodra hij de bocht ingaat, geef ik hem boks in zijn gezicht. Ik wil hem een knietje geven maar hij pakt mijn been vast en duwt me op de grond. Ik wikkel mijn andere been rond zijn arm en maak een snelle, krachtige beweging waardoor ik zijn bot hoor breken. Hij schreeuwt het uit van de pijn en ik sla hem knock out.

Ik loop verder maar ik word vastgepakt. De persoon legt een hand over mijn mond en trekt me mee in een krap gangetje. We staan stil en ik zie een paar mannen door de tunnel rennen. De persoon prevelt iets en er staat opeens een muur voor de opening. Ik maak me los en kijk naar mijn redder/ontvoerder. Ze heeft donkerbruin haar met een paar grijze plukjes is, hazelbruine ogen, een paar lachrimpels rond haar ogen en Kersrode lippen. Ze had mooi kunnen zijn als er niet een groot litteken van haar oor naar haar neus op haar gezicht had gezeten. Ze lijkt in de 40. "Je moet met me meekomen" zegt ze. Ik schud mijn hoofd "ik moet terug, je begrijpt het niet" werp ik tegen. "Je wilt terug gaan voor je zoon" zegt ze. Ik kijk haar verward aan. "Geloof me, het is veiliger voor hun als je even uit hun buurt blijft. Die mannen van daarnet, weten niet waar jullie wonen. Ze volgden jouw om erachter te komen" zegt de vrouw. Ik staar haar aan. Ze spreekt de waarheid. Ik zucht en een traan rolt over mijn wangen. Ze kijkt me medelevend aan "ik weet hoe het voelt om je kind te moeten achterlaten. Ik was vroeger gelukkig. Ik was smoorverliefd op een knappe, lieve en grappige man. We kregen een prachtige dochter. Ik moest ze allebei achterlaten voor hun veiligheid maar ik bleef het maar uitstellen. Op een dag was het te laat. Ze waren er al. Ze vermoorde hem voor mijn ogen en probeerden mij dan ook te doden. Zo kreeg ik ook mijn litteken. Ik ontsnapte maar ik heb mijn dochter nooit meer gezien. Tot nu"

Heeey iedereen. Sorry dat ik de laatste tijd niet zo vaak een deel publiceer maar dat gaat hopelijk veranderen. Nogmaals excuses.

En voor iedereen gelukkig nieuwjaar. Ik wens iedereen veel geluk in 2018

Whovians-in-hogwarts