LITTLE BROTHER | Vmin ✓

9

[2. seçeneği seçtiniz]

Minik Jimin'i son görüşünüz tadını çıkarın~

▪▪▪

[4 ay sonra]

Taehyung

Kapıyı açmak için kilidi çeviriyordum ama enerji harcamama gerek bile kalmadan açılmıştı kapı. Oldukça eski bir evdi ve kapısının da sağlam olduğu söylenemezdi. Bu konu hakkında bir şeyler yapmayı aklımın bir köşesine not düşerek içeri bir bakış attım. Boya kokusu gitmişti ve yep yeni görünüyordu.

Kapıyı sonuna kadar açıp arkama döndüm. Ufaklığın önünden çekilip gülümsedim. Yeni evi ilk o görsün istemiştim nedensizce. Tamirattan sonra ben de ilk kez görecektim.

Kucağındaki, kafası kalp şeklinde olan bebeğine sıkıca sarılıp bana bir bakış attı. Suratında bir memnuniyetsizlik vardı ama nedenini anlayamamıştım.

Sessizce eve girdiğinde yavaş adımlarla takip ettim onu. Önce mutfağa doğru ilerlerdi, bir bakış attı ama içeri girmedi. Salon, benim odam derken kendi odasına geldi. Fakat bu oda boştu. Sadece giysi dolabı, birkaç oyuncak ve taban halısı vardı. Önceki evimizde kendine ait bir oda yoktu bu yüzden hiç yatağı olmamıştı. Dolayısıyla bir süre yanımda yatacaktı. O günden sonra ilk defa beraber uyuyacaktık.

Odasından çıkıp tekrar salona geçtiğinde önüne geçip dizlerimin üzerine çömeldim, boylarımızı eşitledim. "Beğendin mi?"

Hiçbir şey söylemedi.

İçine kapanmıştı. Benimle konuşmuyordu artık. Oyuncaklarıyla bile konuşuyordu ama benimle konuşmuyordu. Yine de bir şekilde yanımda olduğunu hissediyordum. Tuhaftı.

Başımı önüme eğdim, derin bir nefes alıp tekrar kaldırdığımda yine o bakışlarla baktığını gördüm.
Harika (!). İlk tanıştığımız günlere geri dönmüştük. Tek bir fark vardı: eskisi gibi saçları arasına gizlenemiyordu. Çünkü saçlarını kısaltmıştım.

Sıkıldığını anlatmaya çalışırcasına sağa sola sallanmaya başladı. Ne yazık ki onun için yapabileceğin bir şey yoktu. Oturup Bakıcı Nara'nın gelmesini bekledim.

Bakıcı geldiğinde yanında bir kap dolusu yemek de vardı. Asıl işi hasta bakıcılığıydı ama çocuklarla da gayet iyi anlaşıyordu. Benim yaşımda bir kızı ve sekiz yaşında bir oğlu vardı.

Ufaklığa yemeğini yedirdikten sonra birlikte salona geçtiler. Yemeğimi yer yemez etrafı toplamaya başladım.

Bakıcı Nara'nın "Saklambaç oynamak ister misin?" diye sorduğunu duydum. Mutfak kapısından başımı uzatıp salona bir bakış attım.

Yüzünde güller açmıştı.

Bu oyunu sevdiğini biliyordum...

"Pekala arkamı dönüp 10'a kadar sayacağım."

Dediğini yapıp saymaya başladığımda dudaklarından bir kıkırtı döküldü. Bunu duymayalı uzun zaman olmuştu. Yüzümdeki buruk gülümsemeyle tekrar işime döndüm.

"Bir."

Etrafta koşuşturmaya başladığında ona, ayak seslerinden dolayı nereye saklanmaya çalıştığının fark edildiğini söylemek istedim ama oyunu bozmamalıydım.