No One Else Comes Close (COMPLETED) #FWA2018

Chapter 2

Naglalakad lang ako sa loob ng campus. Woow. Sobrang lake... Grabe... Baka naman maligaw ako neto? Haha. Jokes. Nakuha kona ang schedule ko kaya naman alam kona ang destination ko.

Pagkapasok na pagkapasok ko sa room lahat sila ay maiingay at magugulo. Dahil may mga naggigitara, kumakanta, nagkukwentuhan, sumasayaw, nagsisigawan at iba pa. Para bang nagkamali ako ng napasukan? Palengke ata to eh.

"Class, may bago kayong classmate," Pagkasabing pagkasabi ng Teacher nila at dahil nalipat ang atensyon nila sa akin lahat sila ay nanahimik at umupo ang mga nakatayo. "Ipakilala mo na ang iyong sarili Iha."

"Hello. Ako nga pala si mysty lucas. 18 years old." Then I smiled. Yung iba naka ngiti sakin. Yung iba naman mga naka ismid. Problema nila? Tss.

"Puwede ka ng umupo Mysty..." Then umupo na ko sa bandang likuran. "Bago ang lahat ako nga pala si mrs. Florez ang iyong guro sa filipino subject." Nakangiti niyang sabi. Kaya naman pala hindi siya masyadong nag iinglish. Haha. "Okay Class, ipagpatuloy natin muli ang ating tinatalakay." So nag discuss na siya ng mga chuchunes.

"Hi." Then someone's appear beside me.

"Hello." Naiilang kung sabi.

"My name is Rachelle." Nakangiti niyang sabi.

"My name-----" Bago pa ko makapagsalita pinutol niya na ang sasabihin ko.

"Mysty." She wink.

Hindi ko alam kung bakit ako napatawa at natawa din siya. Siguro kase ang kulit niya masyado. Eto na ba ang simula? Nahanap ko na ba talaga ang friend ko sa campus na ito?

"Anung iniisip mo? Natulala kana." Bigla akung napatingin kay Rachelle.

"Ah... Wala haha."

"Sabay ka samin mag lunch later okay? After class." I nod.

(LUNCH BREAK)

we'ere here now in the cafeteria with Rachelle and her friend. The name is Bricks. Yeah~ it's weird. Because I thought they're in a relationship. But she said... They're only friend. Because Rachelle has someone crush. Hmm. I want to know who is it. Haha.

"Hi amysty," Masayang sabi ni Bricks. Yeah. He's handsome. Hindi ko maipagkakailala iyon. He's fucking damn perfect!

"H-hi" Nakakahiya talaga. Ang pogi niya.

"Haha. Relax. It's only me Mysty. I won't bite." Chill na sabi niya.

"Haha. Okay..."

"Huwag ka ng mailang diyan Mysty, mabait yan si Bricks. Pero wag kapa rin magtitiwala diyan. Fuckboy yan. Hahaha" Bigla akung namula. Tsk.

"Heyy! I'm not a fuckboy!! Umalis kana nga! Umorder kana lang ng pagkaen diyan. Tsk." naiiritang sabi ni Bricks.

"Jokes lang. Okay o-order na lang ako." Tatayo na sana ko para samahan siya... Kaso hinila ko paupo ni Bricks. Dahilan para mapaupo ulit ako.

"Y-yes?"

"Don't mind her okay?" Nag nod lang ako. Nahihiya talaga ko sa bumabalot na atmosphere samin ngayun. Shemayy... Bakit ba ang tagal ni Rachelle?

"Saan ka nga pala nakatira Mysty?"

"A-ako?" Nagulat ako bigla sa sagot ko. Ambobo lang Mysty ahh.

Napatingin siya kunware sa paligid. Na parang sinasabing 'tayong dalawa lang naman ang nag uusap dito. Kaya ikaw malamang' at saka tumingin sakin at nag nod.

"Hmm. Sa Maria Street Ako, dyaan lang sa malapit na subdivision. Ikaw?"

"Sa Merly Street naman ako." Napa tango tango lang ako. Medyo malapit na pala siya sa amin. Sa ibang kanto lang ang way niya. Pero same subdivision parin.

Haay sa wakas. Dumating din si Rachelle. After the pajiya moment.

While I'm eating napapansin kung patingin tingin si Bricks saakin. Naiilang tuloy ako. Kase hindi ko alam kung may kanin ba ko sa baba oh sa ilong oh sa pisngi eh.

"May namuo na bang pagtingin sa inyong dalawa?" Bigla akung nabilaukan sa tanong ni Rachelle. At sinamaan lang siya ng tingin ni Bricks.

Binuksan ko kagad ang isang bottled water at ininom ko bigla. *cough*cough* shet! Tama bang sabihin yun sa kalagitnaan ng kasarapan ng pagkain ko?

"Are you okay?" Bricks ask me. I simply nod to him.

"So ano na nga? May namuo na ba?" Ano bang pinagsasasabi neto ni Rachelle? Nababaliw na yata.

"Wala/meron" Sabay naming sabi ni Bricks. Pero siya seryosong nakatingin lang sa foods nya while me is having an heart attack here. Because of what he said. Gosh! Nagiinit na ang aking mga pisngi. Wag niyang sabihing sa loob lamang ng ilang minuto eh na inloved na agad siya sakin? Ganun ba ko ka dyosa? Well yes. Haha.

"Seriously?" Ayan lang ang nasabi ko.

Nagulat na lang ako ng biglang mag shake ang kanyang shoulder. Akala ko umiiyak siya. Yun pala tumatawa na ang loko. Dahilan para hindi ko siya tigilan ng kakahampas ko sa kaniya. Habang siya ay tawa ng tawa ng napagkalakas.

"Hahahahahaha. Laptrip. Kung nakita mo lang yung mukha mo. Hahahahaha parang natatae na ewan. Hahahaha." Sinabunutan ko na lang siya at pinaghahampas. Ugh! Nakakahiya.

"Kaazaaaaaar kaaa!!!" Halos mangiyak na sabi ko.

Feeling ko tuloy... Matagal ko na silang friends. At ang saya saya na nakilala ko sila. Dahil alam kung hindi pa dito magtatapos ang mga kalokohan na pagsasaluhan namin.