No One Else Comes Close (COMPLETED) #FWA2018

Chapter 18

Thanks to You
By: Kris Lawrence

~Thank you... For teaching me how to love...
For showing me what the world means...
What I've been dreaming of...
And now I know there in nothing that I could not do...
Thanks to you...~

Pagkapasok na pagkapasok ko sa loob ng bahay.. Isang musika na malungkot agad ang sumalubong sa akin. Kasabay nun ang pagtingin ng mga tao sa akin ngayun. Ang mga mata nila ay namumula pa na halata mung kakagaling lang talaga sa pag iyak..

Nakita ko agad na papalapit sa akin si Tita Emely, Mama ni Four... na namumugto ang mga mata. Gusto kung magalit sa kaniya!! Galit ako! Kase nagsinungaling siya saakin! Bakit niya kailangang magsinungaling sakin? Girlfriend niya parin ako, alam kung hindi lang kame nagkaintindihan ni Four nung huli naming pag uusap sa kuwarto niya pero alam kung mahal na mahal niya parin ako.

Ngayun alam ko na ang sagot sa tanong ko.

"Mysty... S-sorry. ." Niyakap agad ako ni Tita Emely, napaiyak na ko ng sobra-sobra. Hindi na ako nakapagsimula pa dahil sa sobrang sama ng loob na nararamdaman ko ngayun...

Lord... Sabihin mung nananaginip lang ako... Lord, sabihin mung biro lang ang lahat ng to. Bangungot lang ba ito? Dahil kung bangungot ito! Gusto ko ng gumising! Sana hindi totoo lahat ng to!

~For teaching Me how to feel,
For showing me my emotions...
Let it me know was real...
From what is not,
What i'm gone is more than I never hope for...
And I like of what I hope for...
Is... Thanks to you...~

Mas lalo pa kung napahagulgol dahil sa kanta. Bakit kase yan pa ang napili nilang pang background? Feel ko kase bagay na bagay talaga yung kanta sa nararamdaman ko ngayun.

~There's no mountain, no valley, no time, no space...
No heartache, no heartbreak there's no fall from grace...
Can't stop me from believ'n...
That my love will see me through...
Thanks to you... You Ooh ooh wo wo wo...~"

Hindi ko matanggap na wala na talaga siya nakatayo lang ako habang nakatingin sa coffin niya.

"Masaya ko na nakilala kita Four, dahil pinaramdam mo sa akin na hindi ako nag iisa... Mamimiss kita... Mamimiss ko yung mga kalokohan natin. *sniff* siguro ngayun masaya kana. Hindi kana maghihirap sa sakit mo. *sniff*" Sabi ko habang umiiyak.

~Is this is for your mama...
A thank you...
And this all because of you...
There's no mountain, no valley, no time, no space...
No heartache, no heartbreak there's no fall from grace...
Can't stop me from believ'n...
That my love will see me through...
Thanks to you.. Thanks to you...~

Kahit na wala kana... Ikaw parin ang nag iisa dito sa puso ko. Sabay turo sa puso ko na halos magka durog-durog na.

~For teaching me how to live...
For good things and perspective...
For teaching me how to give...
And how... Someday... No mistake...
We will forgive together...
And if I brake down...
Forgive me but it's truee...
There I'm make it with...
The love will feel inside...
thanks to you... Thanks to you...~

Gusto kung pasalamatan kung sino ang pumili ng kanta ngayung gabi. Kase alam kung ganyan ang gustong ipahiwatig sakin ni Four... At ganun din ako...

Iniwan agad ako ni Four, ng hindi man lang nalalaman ang tunay kung nadadama para sa kanya. Oo nung pumayag akung magpaligaw sa kaniya sabi ko pagtitripan ko lamang siya kase ang akala ko at sabi-sabi is babaero daw siya. Pero habang tumatagal na ang aming relasyon mas lalo ko siyang minamahal.

Akala ko kaya iniiwasan ako ni Four kase may nahanap na syang iba. may sakit pala siya ang sama ko dahil pinagbintangan ko agad siya sa isip ko na baka may babae, lang siya kaya ayaw niya na saakin. Sorry Four... Mahal na mahal kita...

Akala ko maabutan pa kita ngayun at makakausap... Pero hindi. Nagkakamali ako... Isang Four ang naabutan ko na nakahiga na walang buhay... at isa ng malamig na bangkay...