C18: BCGM

21 1 1
                                    

“Kuya..” –C

“Charles, ikaw ang mas matanda kesa kay George, sana hindi mo na pinatulan!” –M

“WALA KANG ALAM SA MGA NANGYAYARI! I-TRY MONG I HEAR OUT ANG SASABIHIN KO! KUYA!” –C

“Wag mo akong sigawan Charles. Bukas ng umaga pag-usapan to..” –M

“Pero ku—“ –C

“SHUT. UP!” –M

“Bro. Tama na.. Sige na umakyat na kayo.. Charles. Tama na.” –B

At patuloy na umakyat na si Martin kasama si George.

Tahimik lang sila habang umaakyat. Nakakabingi ang katahimikan.

Hanggang sa maabot nila hanggang taas.

At pumasok na sila sa kanya kanyang kwarto.

Magkasama sila George at Martin, tapos sila Brylle at Charles naman.

“Charles. Hindi pa tayo tapos. Hindi tayo aalis dito ng hindi natin nasosolusyunan ito.:” –M

“I’ll give you chance. Pag hindi nag-work, I’ll leave this place. Whether you like it or not! Huwag mong pairalin yang pagkabossy mo. Know your place Martin.” –C

At pumasok na ng kwarto si Charles.

Martin felt so disrespected.

Hindi pa niya yun naririnig sumagot sagot ng ganoon.

“Psh.” –M

“Know your place bro.. Sumobra ka dun kanina..” –B

“Brylle?!” –M

“Yes. I know that you’ve changed a bit. I know that! Pero, hindi nila alam yun ano ka ba. Give them time! And adjust as well bro. Maaaring sila yung dalawang pinakabata sa ating apat pero that doesn’t mean ikaw ang parati nilang susundin! Malalaki na din naman sila Martin. Itulog mo na yan. Lasing ka na din eh. Night bro.” –B

MARTIN’s POV

Yay! May POV na din ako. :D

Haaaayyyy. Why am I so kuya-ish? Bossy?

Ikaw kaya lumaki sa bahay kung saan simula ng ipanganak ka, hindi ka naging “anak” isa ka lang batang lalaking magpapatakbo ng kumpanya.

At sa paglaki mo, wala na silang sinabi sayo kundi, “Martin, lumaki ka na nga. Kailangan ko ng magpapatakbo ng kumpanya.” “Martin, ikaw ang heir ng pamilya!”

At pag nagkamali ka, kala mo nasa Supreme Court ka kapag tinatanong ka nila. Kala mo nakapatay ka ng tao.

Lalo na nung pumunta kami ng California. Jusko, my life there was, I don’t know, crazy?

Yes. Crazy. Everyday for four years, tinitiis ko ang Crazy Life ko. Haaaayyy.

Natuto akong magiing independent, mag-decide para sa sarili ko.

Pero, diko na-realize, that I was a bossy person, like my mom and dad.

I think it run in our family. Kahit na ayoko, eh eto na ako eh.

Hulma na ako..

Buti na lang anjan ang ever supportive girlfriend ko for 2 and a half years na si Gail.

GANDATahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon