The Wrong Choice

επτά • Τζάρεντ

«Πάω για ψώνια. Θέλω να είσαι εδώ όταν γυρίσω, μη βγεις!» ακούω τη φωνή της Ορλίν, να φωνάζει στο κάτω όροφο.

«Δεν μπορώ να περιμένω μέχρι αύριο.» φωνάζω πίσω και κατεβαίνω τα σκαλιά με γρήγορα βήματα αφήνοντας το χάος του δωματίου μου πίσω.

Κατεβαίνω πιο αργά τα τελευταία σκαλιά και μένω ακίνητος να την κοιτάζω χτενίζοντας τα μαλλιά μου προς τα πίσω.
«Σε λίγα λεπτά θα είμαι πίσω Τζάρεντ! Να προσέχεις το φαγητό στον φούρνο!» Την παρατηρώ να περπατάει βιαστικά προς την εξώπορτα και με γρήγορες κινήσεις αρπάζει τα κλειδιά της από το στρογγυλό, μαρμάρινο τραπέζι.

«Έτσι είχες πει και τη προηγούμενη φορά και πήγε να πάρει φωτιά το σπίτι.» ρολάρω τα μάτια μου.

«Τζάρεντ!"» Με "μαλώνει" ενοχλημένη.

«Πήγαινε.» τεντώνω το χέρι μου αναστενάζοντας και πλησιάζω τον καναπέ βαριεστημένα. Αράζω στον καναπέ ακουμπώντας τα πόδια μου στο μακρόστενο τραπεζάκι που βρισκόταν μπροστά μου.

Δεν είναι κι άσχημο τελικά το σπίτι.
Δεν θα πίστευα ποτέ ότι θα ταξίδευε έως εδώ και θα κατοικούσε μαζί μας η Ορλίν. Της χρωστάω πολλά.
Μου την είχε γνωρίσει ο Τόμας, ένα πρωί στη Σουηδία, αφού κατάφερε να με ξυπνήσει με τα χίλια ζόρια όπως πάντα.

Ακουμπάω το δεξί μου πόδι πάνω στο αριστερό και υψώνω το κεφάλι μου κοιτάζοντας το ταβάνι σκεπτικός.

Είναι η ψυχολόγος μου. Μετά από αρκετό καιρό, αποφάσισε ο Τόμας να μου φέρει κάποιον να με βοηθήσει να βγω από την δική μου καταστροφή.
Την χρειαζόμουν. Έχει δει και έχει ακούσει αρκετά η Ορλίν σχετικά με όλα τα θέματα μου. Κάθε φορά που της περιγράφω για το πως νιώθω λυγίζει. Δεν θέλω όμως κανένας να με λυπάται. Για όλα ευθυνόταν ο ίδιος μου ο εαυτός. Είχα τον Τόμας πάνω από το κεφάλι μου να μου υπενθυμίζει κάθε μέρα για το πόσο ανεύθυνος και ανώριμος είμαι.

Γαμώτο.

Δεν μπορώ να ελέγξω τον θυμό μου, τη συμπεριφορά μου, τα λόγια μου. Ακόμα το παλεύω σκληρά. Αποφεύγω να λύσω τα προβλήματα μου γι' αυτό προτιμώ πάντα να φεύγω πρώτος.

Να φεύγω μακριά από όλους και όλα.

Ρίχνω το βλέμμα μου προς τα κάτω, με υψωμένο ακόμα το κεφάλι μου, προς τη μεριά όπου είχα παρατήσει το κινητό μου στην άλλη άκρη του καναπέ.
Τεντώνω το σώμα μου μαζί με το δεξί μου χέρι και το πιάνω, ανοίγοντας το.