Παρατηρώ το φωτεινό φεγγάρι από το θεόρατο παράθυρο του σαλονιού. Απολαμβάνω κάθε φορά που έχει πανσέληνο.
«Τόσο όμορφο...» Ψιθυρίζω ολομόναχη στο σαλόνι μέσα στο σκοτάδι με το μόνο φως του φεγγαριού. Που σε άλλη περίπτωση θα φοβόμουν να καθίσω μόνη στο σκοτάδι. Αλλά νιώθω για κάποιο λόγο μια ζεστασιά μπροστά σε αυτό το θέαμα.
Σταυρώνω τα χέρια μου πάνω στο παράθυρο όπου τα είχα ακουμπισμένα και ακουμπάω πάνω τους το κεφάλι μου πλάγια.
Είχε περάσει αρκετή ώρα από το δείπνο. Ο ενθουσιασμός της Ορλίν που τρώγαμε όλοι μαζί στο τραπέζι ήταν ολοφάνερος.
Ο κύριος Τόμας όμως, φαινόταν τόσο αυστηρός. Ίσως και κάπως πληγωμένος για κάποιον άγνωστο λόγο. Έτρωγε το κοτόπουλο του με ένα σοβαρό βλέμμα χωρίς να συζητήσει μαζί μας.
Δεν νομίζω όμως να είναι ζευγάρι μαζί με την Ορλίν. Δεν πρόσεξα κάποια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους την ώρα του φαγητού.
«Κορίτσι μου εδώ είσαι ακόμα;» Με πλησιάζει αργά η Ορλίν δένοντας την γαλάζια ρόμπα της με τις σκούρες μπλε σχεδιάσεις του. Είχε αφήσει τα ξανθά της μαλλιά ελεύθερα σε σχέση με πριν που τα είχε σε ένα γερό, αυστηρό κότσο. Το πρόσωπο της φαινόταν τόσο καθαρό και λαμπερό στο λιγοστό φως.
«Εδώ θα κοιμηθείς καλέ;» με ρωτάει χαμογελαστή και έρχεται δίπλα μου.
«Είναι πολύ ωραία...» γυρνάω πίσω στιγμιαία το κεφάλι μου και ρίχνω μια μάτια στο φεγγάρι.
«Είναι εκθαμβωτικό!» γυρνάω ξανά προς το μέρος της και παρατηρώ να λάμπουν τα γαλανά της μάτια.
«Κι εγώ στη θέση σου εδώ θα καθόμουν.»
«Αν θέλετε μπορείτε να καθίσετε μαζί μου...» αλλάζει αμέσως το βλέμμα της.
«Αυτή η ευγένεια σου με ξεπερνά Έλβιν μου.» χαμογελάει ενώ είχε ακουμπισμένο το ένα της χέρι στο μέτωπο της.
«Έχω κάποιες δουλειές που πρέπει άμεσα να τις τελειώσω. Θα είσαι εντάξει μόνη σου έτσι;» Σκύβει ελάχιστα το κεφάλι της.
«Σε λίγο θα ανεβώ πάνω ούτως ή άλλως.» κουνάω το κεφάλι μου.
«Ότι χρειαστείς ξέρεις γλυκιά μου.» μου χαμογελάει γλυκά.
Γνέφω καταφατικά και απομακρύνεται με τις άσπρες της παντόφλες να ηχούν σε όλο το χώρο.
Αναστενάζω και ξανά τοποθετώ το κεφάλι μου πάνω στα λυγισμένα μου χέρια. Θα ήθελα τόσο πολύ να βγω έξω και να νιώσω το βραδινό αεράκι. Αλλά φοβάμαι.
Ξέρω ότι υπάρχουν πολλές κοπέλες στην ηλικία μου που βγαίνουν τέτοιες ώρες και χαίρονται τη νυχτερινή ζωή. Κάτι που εγώ δεν έχω κάνει ακόμα.
VOUS LISEZ
The Wrong Choice
Roman d'amour•𝐑𝐨𝐦𝐚𝐧𝐜𝐞 •𝐀𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧 •𝐌𝐲𝐬𝐭𝐞𝐫𝐲 «Κοίταξε με στα μάτια. Πες μου ψέματα. Κοίτα να είναι πειστικά και ύστερα φύγε βιαστικά. Το μόνο που ξέρεις να κάνεις καλά.» -SikOne Brando Μια ιστορία αγάπης και πόνου. Όταν το πάθος νικάει τη λογική. Ό...
