ένα • Έλβιν

536 61 57
                                    

«Σου είχα πει πως δεν έπρεπε να δώσουμε σ' αυτούς το σπίτι, το διέλυσαν!»

«Μητέρα έληξε αυτό! Τώρα δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε.»

«Το κάθε πικραμένο ζευγάρι έχει παιδί και τι σημαίνει αυτό Ιζαμπέλ;»

«Μητέρα σταμάτα! Η κατάσταση τους ήταν άσχημη...»

«Ήταν τοξικομανείς και κλέφτες! Έπρεπε να το είχαμε καταλάβει από την αρχή.»

«Μαμά όμως πλήρωναν! Στο δωμάτιο καθαρίσαμε;»
«Μαμά!»
«ΜΑΜΑΑ!»

«Τι συμβαίνει;»
«Ω Θεέ μου!»

«Κάλεσε αμέσως ασθενοφόρο! Γρήγορα!»
«Κοριτσάκι μ' ακούς;»

«Θυμόμουν ότι το παιδί τους ήταν πάντα στο σπίτι! Αποκλείεται να την είχαν πάρει μαζί τους.»

«Πώς την λένε;»

«Έλβιν.»

«Μαμά γρήγορα δεν βρίσκω κανέναν σφυγμό!»
«Έλβιν μείνε μαζί μου! Έλβιν!»


Ανασηκώνω απότομα το σώμα μου από το κρεβάτι παίρνοντας βαθιές ανάσες. Καρφώνω το βλέμμα μου στη κλειστή πόρτα του δωματίου μου γουρλώνοντας τα μάτια.

Ήταν απλά ένα κακό όνειρο. Καθησυχάζω τον εαυτό μου προσπαθώντας να κρύψω τη θλίψη μου.

Μόνο ένα κακό όνειρο.
Ξεροκαταπίνω μη μπορώντας να κρατήσω ξανά τα δάκρυα μου.

Παρατηρώ τις απογευματινές ακτίνες του ήλιου να έχουν κάνει την εμφάνιση τους στο σκοτεινό μου δωμάτιο μέσα από το μεγάλο παράθυρο.

Περνάω απαλά το χέρι μου από το μέτωπο μου, το οποίο ήταν λουσμένο με ιδρώτα.

«Έλβιν γύρισα!» Ακούω την ενθουσιασμένη φωνή της Κάθριν πίσω από τη κλειστή πόρτα.

«Κάθριν!» Πέφτω στην αγκαλιά της αμέσως μόλις ανοίξω την πόρτα.

Με βγάζει από την αγκαλιά της ώστε να κοιτάξει το πρόσωπο μου με μεγάλη απορία.
«Έλβιν;»

«Απλά...» προσπαθώ να της εξηγήσω ακόμα σοκαρισμένη.
«Ήταν ένα άσχημο όνειρο.» την κοιτάζω μέσα στα πράσινα της μάτια.

«Είμαι εγώ εδώ.» με αγκαλιάζει σφιχτά χαϊδεύοντας τα μακριά, μαύρα μου μαλλιά.

Βγαίνω από την αγκαλιά της ρουφώντας τη μύτη μου.
«Να σε βοηθήσω...» σκύβω προς τις σακούλες, τις οποίες είχε αφήσει κάτω στο πάτωμα.

The Wrong ChoiceTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang