The Wrong Choice

δέκα • Τζάρεντ

«Είδα προχθές τη μανούλα σου, καλά είναι;» παρατηρώ με την άκρη του ματιού μου, να ρίχνει το βλέμμα του σοκαρισμένοι πάνω μας ο Κρίστοφερ με την Αννι.

Νιώθω ξαφνικά όλα να παγώνουν. Ο χρόνος, ο χώρος, ο κόσμος που βρισκόταν γύρω μας. Όλοι ξαφνικά να χάνονται από το οπτικό μου πεδίο εκτός από το ζώο απέναντι μου. Νιώθω την αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο και το σαγόνι μου να τρέμει από οργή.
Συνέχιζε να γελάει ο καριόλης με τον άλλο τον μπάσταρδο μπροστά στα μούτρα μου. Υψώνω απότομα το χέρι μου ρίχνοντας του ένα γερό μπουκέτο στη βρωμομούρη του.

«Τόλμα να μιλήσεις ξανά γαμημένε!» Φωνάζω και με πλησιάζει ο Κρίστοφερ για να με απομακρύνει.

Όλα τα βλέμματα είχαν καρφωθεί πάνω μας. Κορμιά μαζεύονταν γύρω μας για να δουν καλύτερα όσα διαδραματιζόταν.
Πόσο το μισώ αυτό γαμώτο.

«Ένα αστείο κάναμε ρε ηλίθιε!» Φωνάζει ο μπάσταρδος, ο φίλος του ενώ κρατούσε σε ισορροπία τον άλλον, αφού είχε πέσει ξερός κάτω. Πίστευε πώς θα τον άφηνα έτσι; Την έχει πατήσει κανονικά το χαμένο κορμί!

Τον ξανά πλησιάζω με δυσκολία, αγνοώντας όσα χέρια προσπαθούσαν να με ακινητοποιήσουν και χώνω μπουνιές σε όλο το σώμα του. 
«Κάτσε Τζαντ!» Φωνάζει ο Κρις και με τραβάει από τη μπλούζα. Συνέχιζα να τον χτυπάω μέχρι να νιώσω ικανοποιημένος. Μέχρι να με παρακαλάει να σταματήσω. 

«Που θα μου την πεις κι όλας!» Φωνάζω και με σηκώνουν από το πάτωμα αφού είχα ανέβει πάνω του.

«Ε ηρέμησε μαλάκα.» με απομακρύνει ο Κρίστοφερ ενώ μου κουνούσε το κεφάλι για να συνέλθω από την οργή που με είχε καταβάλει.

«Έλα να σου δείξω τι σημαίνει ξύλο ρε!» Φωνάζει ο Άντρει κλαίγοντας μακριά μου.

«Κάτσε κάτω!» με σπρώχνει για να κάτσω σε μια καρέκλα πριν προλάβω να τον πλησιάσω. Ξανά σηκώνομαι διώχνοντας τον Κρίστοφερ μακριά μου.

«Τζάρεντ!» Με σταματάει κάποιος και σκύβω το κεφάλι μου για να κοιτάξω εκνευρισμένος.

Στεκόταν απέναντι μου η Άννι, κατά κόκκινη με ζαρωμένο το μικρό της πρόσωπο. Έτρεχαν δάκρυα από τα σκουρόχρωμα πια μάτια της και τώρα περισσότερα που με βλέπει μπροστά της. Μόλις την αντικρίσω έτσι, βηματίζω προς τα πίσω και ξανά κάθομαι στη καρέκλα παίρνοντας βαθιές ανάσες. Προσπαθώντας να ελέγξω τον θυμό μου.