Danica pov
Umakyat ako pabalik sa kwarto ko, inaantok na ako ulit.
Parang palagi naman Danica, ginawa mo araw-araw eh.
"Danica." Tawag ni mama sa akin, huminto ako sa pag-akyat at lumingon ako sa kanya. Expressionless.
"Mag-usap tayo." Sabi niya.
Diba nag-usap na tayo? Tsk! Minsan bobo ito si mama.
I stay here blanky. Wala ako ganang sagutan.
"Oh ano? Upo tayo, ano ba!" Gigil niyang saad sa pananatili kong nakatayo sa hagdan.
Nilagpasan ko siya at humiga ako sa couch kaysa taasan ko siya ng kilay ko. Nakakaantok at bobo kausapin si mama.
Pinikit ang mga mata ko, pero biglang may humampas sa coffee table at sumunod na ingay ng 'crack'
Tinignan ko siya at tinaas ang kilay ko, nag-alburuto siya sa galit at tinignan ko ang nasira na coffee table.
"Pwede pa makinig ka sa akin?" Kalmado sabi niya sa akin.
Umiwas ako sa tingin at tinignan ko lang ang ceiling.
Nakuha niya ang signal ko at umupo siya sa opposite couch. "How many times tayo nag-usap nito? 20 times!" Tanong niya at sinagot niya ang sarili niyang tanong.
Bobo talaga si mama, bat nagtatanong pa siya? Tsk!
"Tapos natangal kapa sa school kaya 21 times na tayo uusap nito!" Hinilot niya ang sintido niya.
I chuckle in my mind.
I always give them a headache. Way to go Danica.
"Ayaw kita pahintohin sa pag-aaral mo kaya ilipat kita sa private school." Buong desisyon niya sabi sa akin.
Hindi ako umimik, ni gulat, takot, o galak makikita sa mukha ko. Wala kang makita kundi blanko.
A blank sheet of paper.
"Ihahatid kita sa bagong school mo bukas at may dormitory doon kaya doon ka titira for the whole school year. Saka---" Naputol ang sinasabi niya ng tumunog ang doorbell sa pintuan.
She sign at the interruption. "You may go now." She dismiss me before I heard her footsteps away from this room and there is sound of 'clicking' coming from the door.
Tumayo ako sa at umakyat ako sa kwarto ko para matulog na ako ulit.
I lay here, eyes open yet my sleepyness overtook me but I didnt sleep away.
This is first time.
Gusto ko matulog ulit para paniginipan ko ulit ang magkasintahan, each day that dream added another the scene and another. It drawns me closer to their stories.
And I dont know why I was attach them.
Sa lahat ng mga panaginip ko, ito ang pinaka-intriuge ang nakita ko sa buhay ko.
Dahil sa pag-iisip ko sa panaginip ko ay nakatulog nalang ako.
I somehow feel hurt.
~~~~~
#lazinessovertookme
~~~~~
