dark snow

*de reddingsactie 1

(Delia)
de man loog niet, hij geeft me eten, maar dat is het dan ook wel. Elke keer als ik boos wordt negeert hij me of lacht hij alleen even. Ik heb Snow twee keer horen huilen maar daarna niets meer. Ik ben bang dat die man iets heeft gedaan met hem. Ik kijk naar een bord spaghetti. Na elk gerecht van ik eigenlijk in slaap en wordt pas iets voor het volgende gerecht wakker. Het duurt dus ook niet lang voor je beseft dat er iets in zit. Het is nu avond en ik vraag me af of de andere al door hebben dat we er niet zijn.

(Nate)

We hebben tot de avond gewacht. Ik en Mike sluipen naar de deur. We zien Snow en nog wat andere wolven in een kooi zitten. Snow licht op de grond en lijkt buitenwesten. De andere wolven zijn of gewond of heel mager. Ik vind het vreselijk om te zien. 'hey, wat moeten jullie!?'klinkt er opeens achter ons. Geschrokken kijken we om. Een jongen van rond de 18 staat achter ons. Ik ga staan. 'De man die hier woont heeft onze vrienden meegenomen, we willen ze terug, nu' zeg ik boos. 'het zijn maar wolven' zegt hij spottend en haalt zijn schouders op. hij wilt weglopen. 'niet alleen de wolven ook het meisje' zeg ik nog bozer. 'welk meisje?' zeg de jongen argwanend. 'de man die hier woont heeft een speciale wolf en een meisje opgesloten' zegt Isa. 'mijn opa?' vraagt hij vol ongeloof. 'kan wel maar we willen ze terug' zegt Mike. 'Leuk geprobeerd, maar jullie liegen' zegt hij boos. 'Niet waar, een meisje van 16 met bruin haar, groene ogen en een hoop littekens' zeg ik. Mike kijkt me even aan als ik de littekens vertel. 'ik kijk wel maar anders rotten jullie op.' zegt de jongen. Hij loopt naar binnen en wij wachten bij de deur.

(Delia)

Ik word wakker. De deur van de kamer gaat met een zwaai open. Ik word het bed uitgetrokken en de man spuit iets in mijn arm. 'Wat is dit?' vraag ik bang. 'Rustig, het is een verdoofmiddel dat je spieren verdooft zonder dat het invloed heeft op je organen. Zo kan je tenminste niet wegrennen of je vriendjes waarschuwen' zegt hij. Mijn hele lichaam wordt slap en ik kan me niet meer bewegen. De man tilt me op en loopt met me door het huis. Hij loopt naar buiten en drukt zijn arm om mijn keel. Ik zie dat Mike en Nate een stukje verderop staan. Ze staan van schrik stijf stil. 'Laat haar los!' roept Nate. 'Of ander?' vraagt de man kalm. Blaze en Nigro komen grommend de schaduw van de bomen uit. Ze staan klaar om aan te vallen maar de man geeft geen kik. 'Ik ben niet bang voor hun, als ze ook maar denken om me aan tevalen zijn ze vroeg of laat van mij' zegt de man. 'U kunt dit niet doen' zegt Mike. 'ow nee, waarom niet?' vraagt de man. 'Als u haar niet laat gaan, bellen we de politie' zegt Nate. 'De politie komt niet, jullie hebben gezegd dat ze weg moeten blijven van dit bos' zegt hij lachend. 'Dus rot op voor jullie vriendin hier ervoor zal boeten' roept de man. Ik zie dat de jongens twijfelen. Ik sluit langzaam mijn ogen en doe ze daarna weer open. Nate begrijpt het teken en knikt. Dan trekt hij Mike voorzichtig mee naar achteren. De man begint te lachen en tilt me weer op. hij loopt met mij naar binnen. We komen langs een kamer met allemaal wolven in kooien. Ik zie Snow en hij mij. 'Delia, wat heeft hij gedaan!?' vraagt hij. Daarna ben ik hem voorbij. Ik word weer in de kamer gelegd en het eerste gevoel begint na een half uur terug te komen. 'Snow' zeg ik voorzichtig om te kijken of ik alweer kan praten. 'waar?' vraagt een jongen van rond de 18 die de kamer binnen loopt. 'wie ben jij?' vraag ik. 'de kleinzoon van de man hier, en jij?' vraagt hij. 'Delia' zeg ik kortaf. 'Laat me raden, jij bent een van die wolf knuffelaars?' vraagt hij. 'en jij bent vast hetzelfde als je opa' zeg ik. 'waarom probeer je niet te vluchten?' vraagt hij. 'Omdat ik mijn partner niet achterlaat' zeg ik. 'Partner?' vraagt hij vragend maar spottend. 'ja' zeg ik. Dan komt er een zwarte wolf binnenlopen met blauw en gouden glanzen. 'wie is dat?' vraag ik. 'mijn hond' zegt hij snel. 'waarom doet je opa zoveel moeite om die meid hier te houden, waarom laat hij haar niet gewoon in het bos achter, ze kan toch nergens heen' zegt de wolf. 'omdat mijn partner anders gaat uitbreken en hij zal zijn opa geen genade geven als hij hem tegen komt' zeg ik. 'j-je kan hem horen?' vraagt de jongen verbaast. Ik knik en probeer me meer te bewegen. Tot mijn opluchting kan ik me weer helemaal bewegen. Ik ga rechtop zitten. 'je moet me helpen, ik moet met mijn wolf hier weg. 'zeg ik. 'wie is je partner?' vraagt de wolf. 'Snow' zeg ik. 'wie?' sorry ik draai nog niet lang mee' zegt hij. 'Snow Dark' zeg ik. 'jij bent de partner van Snow Dark, de Snow Dark?' vraagt hij verbaast. Ik knik. 'waar gaat dit over?' vraagt de jongen. 'heeft je partner dat nog niet uitgelegd' vraag ik. 'partner, en wat uitgelegd?' vraagt de jongen weer. 'help me om de wolven vrij te laten en volg me dan het bos in dan leg ik je alles uit.' zeg ik. 'Waarom zou ik je geloven?' vraagt de jongen. 'Hij doet het' zeg en ik knik naar de wolf. 'Maar als ik tussen jou of hem helpen moet kiezen, kies ik toch echt hem' zegt de wolf. 'Snap ik' zeg ik. 'goed dan, maar ik help alleen met je partner en als het nep is laat ik Vel je aanvallen.' Zegt hij. 'prima' zeg ik. We sluipen de kamer uit en richting de kamer waar de wolven staan. We bereiken de kamer zonder betrapt te worden. 'Delia!?' roept Snow verbaast. 'hey, ik ga jullie er uithalen' fluister ik. Ik probeer het slot open te krijgen. Het helpt niet. 'we hebben een sleutel nodig, je waar die is?' vraag ik aan de jongen. 'die heb ik' zegt een stem achter ons. In de deuropening staat de man. Woedend kijkt de man naar de jongen, die zijn ogen op de grond slaat. 'hoe kun je?' vraagt de man. 'hoe kunt u? verwachten dat uw kleinzoon niks doet terwijl u wolven verhandelt.' zeg ik boos. 'waarom zou hij daar een probleem mee hebben?' vraagt de man spottend. 'omdat Vel een wolf is' zeg ik. De man kijkt even verbaast maar laat dan een grijns zien. Ow echt, maar Vit waarom heb je niks gezegd? Ik had die wolf van jou allang kunnen verkopen' zegt hij emotieloos. 'u bent echt ongelofelijk, geeft u wel om uw kleinzoon!!!?' roep ik uit. 'ik hou meer van geld' zegt hij alsof het niks is. Ik kijk naar de jongen die zijn gezicht vertrekt. 'Delia, laten we combo vorm aannemen' zegt Snow. Ik knik. Verbaast kijkt de jongen op. ik draai me om naar Snow. De man rent de kamer in en duwt de jongen omver. Die valt op de grond en ik hoor dat hij een kreun van pijn geeft. Dan loopt de man naar mij toe en pakt mijn schouder. Terwijl de man me bij Snow weg probeert te trekken probeer ik me zo naar Snow te draaien dat we een combo kunnen doen. De man draait me langzaam maar zeker weg van Snow. Ik draai mijn hooft en bijt in zijn hand. De greep verzwakt een beetje, net genoeg voor mij om me terug te draaien en Snow zijn poot op mij kan leggen. Snow verdwijnt en ik neem weer mijn combo vorm aan. De man kruipt achteruit van schrik. Ik loop naar de jongen en help hem overeind. Dan staat de man opeens op en haalt een klein geweertje achter zijn rug vandaan. Beide doen we een stap achteruit. Eerst richt de man zijn geweer op mij en schiet. Ik weet door de snelheid te gebruiken, alle kogels te ontwijken. Dan richt hij hem op de jongen. Ik schiet voor hem. 'dit meent u niet, uw eigen kleinzoon!?' roep ik boos, waardoor ik mijn aandacht er even niet bij hou en de man een kans geef om in mijn been te schieten. Ik zak door mijn been. Er gaat een helse pijn door mijn been. Vel springt op de man en bijt hem in zijn arm. Dan word ik door de jongen opgepakt en naar buiten getild. Opeens verlaat Snow mijn lichaam. 'waarom?' vraag ik. 'Je bent gewond, op dit moment is het gevaarlijk om in de combo vorm te blijven' zegt hij. Ik knik en voel me duizelig. 'Zeg dat hij me moet volgen we moeten je naar Isabella en lux brengen.' Zegt Snow. 'oké leid me de weg' zegt de jongen. 'je kan me verstaan?' vraagt Snow. De jongen knikt en kijkt snel naar Vel. 'oké volg me' zegt hij en hij begint te rennen. De jongen volgt hem. Pas na een anderhalf uur zijn we thuis.