dark snow

*de zoektocht

Ik zit op mijn kamer als ik word door mijn moeder geroepen. Ze kijkt het nieuws en roept me altijd als er natuurrampen zijn. Ik kijk naar de tv en zie de ouders van Delia op tv. de nieuwslezer is al begonnen met het verhaal.

'is er een auto gevonden aan de oostrand van een bos, de auto is helemaal verwoest en een echtpaar is dood gevonden. De politie is echter nog steeds aan het zoeken naar een meisje die mogelijk ergens is het bos rondloopt. In de auto zijn kleren van een meisje gevonden. De politie heeft geen idee hoe het meisje er uitziet of heet, wij vragen zo veel mogelijk informatie te geven. Bel naar 8472947 als u informatie weet over deze familie.

Mijn moeder kijkt me aan. Meteen ren ik naar de telefoon en bel.

Na 45 minuten wordt er aangebeld. 'ik heb begrepen dat u meer weet over de verongelukte familie.' zegt een man tegen mijn moeder. Ze schut haar hooft en kijkt mij aan. 'hij wel.' zegt ze zacht. De man kijkt vragend naar mijn moeder. 'kan ik met hem praten?' vraagt hij. Ik knik. We gaan aan de keukentafel zitten. Mijn moeder heeft koffiegezet en is naar de woonkamer gegaan. 'vind je het erg als ik het opneem?' vraagt de agent. Ik schud mijn hooft. De man legt een apparaatje op tafel. Dan begint hij met vragen. 'hoeken je haar en wat weet je precies?' vraagt hij. 'ik ken Delia, het vermiste meisje, al best lang want we hebben een relatie voor al jaar. Ze was met haar ouders mee die een waterval gingen onderzoeken. We waren aan het bellen toen ze nog bij het bos was. Ik hoorde haar opeens niet meer, ik hoorde alleen maar harde geluiden en daarna verbrak de lijn. ' vertel ik. 'Hoelang is dat geleden?' vraagt hij. '2 dagen geleden' zeg ik. 'heb je een foto?' vraagt hij daarna. Ik laat een foto zien op mijn mobiel. De man neemt mijn mobiel over en stuurt hem naar z'n collega. 'we zullen het zeggen als we haar vinden' zegt de man na het gesprek en hij staat op. 'wacht, mag ik helpen zoeken, ik maak me zorgen en ik voel me hulpeloos en harteloos als ik haar niet ga zoeken' zeg ik vastberaden. De man kijkt me afwijzend aan. 'Ik weet hoe ze eruitziet anders dan alleen die foto' zeg ik. De man denkt na. 'als je moeder het goed vind, dan mag het.' zegt de agent. Ik vraag het aan mijn moeder en ze stemt toe. Ik ga mee met de agent. Als we er bijna zijn zie ik een grote rookwolk. 'daar kan Delia zijn.' zeg ik. De man gaat sneller rijden. Ondertussen vraagt hij of er brandweer naar het bos kan komen. 'Luister uhm...?' begint de agent maar stopt wanneer hij mijn naam niet weet. 'Sjoerd' zeg ik. 'Luister Sjoerd, het kan zijn dat het Delia niet is, het kan best zijn dat het Delia niet is maar een stelletje pubers' zegt hij dan. Ik knik.

We komen aan bij een weg met veel politieagenten en een nieuwsauto. We stoppen bij de auto's en een groep agenten komen aanlopen. Ze kijken me even begroetend aan voor hun gezicht weer naar serieus gaan. 'We hebben een idee hoe ze eruitziet en waar ze is' zegt de agent. Een paar agenten kijken weer naar mij. 'Dit is Sjoerd, hij is bevriend met het vermiste meisje en weet hoe ze eruitziet' zegt de agent met wie ik mee reed. 'We gaan richting een brand midden in het bos.' Zegt hij dan en met een groep lopen we het bos in.