dark snow

genezing

heey iedereen. ik ga thnx door een tip het praten tussen wolf en partner veranderen in cursiefe letters. dit is alleen als ze in combo vorm zijn

ik lig in een bed. 'Delia, hoe voel je je?' vraagt isabella. 'beroerd' zeg ik. alles om me heen draait. 'ze hebben je been met een operatie schoon kunnen maken, ze hebben je been gehecht' zegt ze. ik kijk naar mijn been het ziet er heel eng uit. 'kan je het helpen genzen, plzzz' zeg ik sufjes. 'dan moeten de hechtingen er uit' zegt ze. ik kijk lux aan die naast isa staat. 'kan jij ze niet lossnijden?' vraag ik. 'nee, dan word de snee nog dieper' zegt ze. er komt een dokter binnen. 'meneer kunt u de hechtingen uit mijn been halen?' vraag ik. 'Delia!'roept isa. 'waarom, de wond is nog niet genezen, als je ze er nu uithaalt dan gaat de wond weer open.' zegt de dokter. 'geen zorgen, ik wil alleen mijn been sneller genezen' zeg ik. 'dat doe je door de hechtingen er in te houden'zegt de dokter. ik schut mijn hooft. 'zij is sneller' zeg ik. en ik wijs mijn mijn hooft naar isa. 'hoe bedoel je?' vraagt de dokter. 'nee Delia, je moet gewoon geduld hebben' zegt ze. 'wat wij kunnen moet geheim blijven' zegt lux. 'ja want niemand heeft het nog gezien wil je zeggen' zeg ik geirriteerd. 'dat waren noodgevallen' roept lux en ze ontbloot haar tanden. 'dit toch ook, we  weten niet eens wanneer fenrir komt, als ik moet afwachten tot mijn been is genezen en fenrir komt als ik nog niet genezen ben hebben lukt het ons nooit om hem weer op te sluiten' roep ik. 'ja, roep het lekker' roept isa nu ook boos. 'ik weet niet wat hier aan de hand is maar hou op!' roept de dokter. 'jij, ik haal je hechtingen er niet uit' zegt hij en hij wijst naar mij. dan draait hij zich om naar isa. 'en jij en je hond mogen lekker gaan' zegt hij en hij duwt isa de kamer uit. 'niemand doet zoiets bij mijn partner en niemand noemt mij een hond!!' roept lux boos en ze zet zich af om de dokter aan te vallen. 'lux niet doen' roep ik en ik spring tussen de dokter en lux in waardoor lux in mijn arm bijt. meteen laat ze los. 'oh sorry Delia, ik werd gewoon te kwaat, ik ging te ver' zegt ze. 'lux waarom werd je zo boos omdat ik werd weggestuurd?' vraagt isa terwijl ze naar mijn arm kijkt. 'je kan hard bijten' zegt ze na een paar seconde. 'goed dan ik genees je, maar alleen omdat het mijn partner's schuld is dat je nog erger gewond bent.' zegt ze en ze geeft me een knipoog. ik vlieg haar om de hals. 'kunt u de hechtingen er uit halen?' vraagt ze dan aan de dokter. 'nee, en jij gaat weg' zegt hij boos. 'niet voor ik mijn vie-zusje heb genezen' zegt ze. 'je zusje?' vraag ik. 'nu je  ouders door het ongeluk zijn omgekomen zijn wij je nieuwe familie' zegt ze. 'meneer ik smeek u, haal mijn hechtingen er uit, ik moet mijn familie helpen en daarvoor moet ik nu genezen' zeg ik. 'waarom denk je dat het sneller gaat als de hechtingen er in zitten?' vraagt de dokter. als andwoord gaan lux en isa in combo vorm en genezen mijn arm.'hierom' zeg ik. de dokter kijkt met open mond. dan knikt hij. 'omdat ik het met mijn eigen ogen heb gezien vooruit' zegt hij en ik moet op bed gaan leggen terwijl de hechtingen er uit worden gehaalt en meteen daarna het stukje wond door lux en isa word genezen. als we klaar zijn is mijn been weer zo goed als oud. 'kom we gaan, heel erg bedankt' zeg ik en we mogen gaan.

we staan voor het ziekenhuis. 'uhm hoe komen we bij het bos?' vraag ik. 'goede vraag' zegt lux. opeens krijg ik iemand in mijn hooft. sjoert. 'we kunnen vragen of sjoert zijn moeder ons wilt brengen' zeg ik. 'we kunnen het altijd proberen' zegt isa. en dus gaan we naar sjoert.

ik bel aan en sjoert zjin moeder doet open. zodra ze mij ziet geeft ze me een harde knuffel. 'kind ik was zo ongerust, hoe is het met je?' vraagt ze.'goed hoor' zeg ik. 'oh het spijt me kind, sjoert is er niet' zegt ze dan opeens. 'is niet erg ik kwam om te vragen of u ons naar het mistero kan brengen?' vraag ik. 'uhm tuurlijk' zegt ze en ze pakt de sleutels en haar jas en ze loopt naar haar auto. 'je hond kan achterin hoor' zegt ze dan. lux ontbloot haar tanden.' ik ben geen hond!' zegt ze. 'rustig, ze kan het toch niet weten' zegt isa. 'goed dan maar ik nog 1x en ik bijt. 'zegt ze. ik knik en lach. 'noem haar maar geen hond meer' zeg ik tegen sjoerts moeder. 'hoezo?'vraagt ze. 'vind ze niet leuk' zegt isa. sjoerts moeder haalt haar schouders op en we stappen in.

na een uur zijn we in het bos. snow ligt te slapen bij de plek waar de abulance gistere vertrok. 'hij is zo'n schat' zeg ik.