MAZİNİN KÖSTEĞİ

4* Senle Bahar Var

***************************************
4. BÖLÜM

+++

+++

Ne zaman başladı bu deli tutku, ne zaman yüreğime demir attı bilmem. Her şeye rağmen yüreğimde düşünür. Bununla acı ve mutluluk da dahil. Bilmiyorum öğrenmeden, öğretmeden nasıl tecrübe kazanılır?

Kahvemi yudumlayarak bir hafta sonra ki sınav sorularını hazırlıyordum. Ama aklım bir türlü yerine değildi nedense. Ne olursa olsun kendime gelmem lazım! Öğretmenim sonuçta ve bunu sınav sorularına yansıtamamam mümkün olduğunca. Bazen abartılı bulur öğrencilerim, yakınlarım bu sevgimi. İnanamazlar "Hay lim loy" diye sınıfa sevinçle girişime, hemen her sabah 'İyi ki varsınız, iyi ki öğretmenim .'deyişime! Çocukları, sevmeye hazır... Ne desem ne yapsan, mukaddessin. Nasıl bir duygudur bu?

Bütün çocukların birden öğretmeni olamaz mıyım ?
Yıldızsız gökler gibi çocuklar dünya, sıkıcı, boğuk.
Belki öğretmen olmam bu dünyanın sıkıcı tünelinden yeni baharlar açmama vesiledir.

Bir lise düşüydü her şey,
Uykuyla sabah arası
Tüm şehir benim sanırdım,
Düşlerimde onunla kaldım.

Uykuya varmış gibi görünen yollarda okula doğru ilerliyordum. Gözlerim yolları takip eder ama beynim dün geceye damga vurmuş gibi orda kaldı. O akşam...

Nefti akşamlardan bir akşamdı. Düşüncelerim nefti, yüreğim nefti, geleceğim nefti... Halbuki ağız dolusu gülüşün, güneş bakışın yasaklamıştı bize neftiliği. Biliyorum, "Yasak!" sözcüğünü de hiç kullanmamıştın; ama anlamıştım duruşundan, tavırlarından sadece yüreklerimizi karartmanın yasak olduğunu. Gönül kapın, sıcak renklere açıktı. Karaya çalan her şey yasaktı sanki ifade etmemene rağmen.

Gece olanlar, geçmişi simgeler artık.

Öğle arası olalı 10 dakika olmuştu ve Maya ile kantinde kahve içiyorduk. Lakin aklım neden bu kadar dolu diyemem Maya' nın bu halimi anlaması ile içimi boşalttım. Fırat'ı bu kadar yakın olmasını bir yana başıma gelenler ile bin bir türlü sözlere maruz kaldım. O hala vıdı vıdı ederken düşüncelerim yine baş kaldırdı. Neden ve neden diyorum devamı gelmiyor!

Her şey bir yana bugün onu okulda görmemiştim. Acaba gelmedi mi, veya niye gelmedi?

" Ay, daraldım. Hadi bahçeye çıkalım!" dedim boğulurcasına. Benimle birlikte Maya da ayağa kalkıp peşimden tıpış tıpış geliyordu.
" Sen cidden manyaksın, hayır cidden anlamıyorum bir öyle diyorsun bir böyle diyor-" sesi kulaklarımda bir an kayboldu. Hayır konuşuyor ama birini görmem ile tüm dünyamı karşıya odaklamaya çalıştım.
Üstünde sivil kıyafetiyle kapıdan sert ve sinirli şekilde girince donup kaldım. Niye bu kadar agresif duruyordu ki?
Fırat, beni umursamadan yanımdan geçip gitti. Ne yani sarılmasını mı bekliyordun.

Yine ve yeniden arkasında bakakaldım. Ama bu sefer durumlar cidden farklı. Bu hırs ne acaba Fırat Bey!

Birden koluma şaplak yiyince etrafımdaki zaman hızlanıp gerçek dünyaya geçiş yapabildim. Maya önüme geçerek bayat bayat sorguya çekilmeye hazırlandım. " Neler oluyor, Su hanım. Bu böyle yapıyorsa tekrar bir olay çıkacak benden demesi." sakin ve düşünceli bir şekilde konuşmasıyla donup kaldım ama kısa süreliğine. Şu an zaman aleyhime işliyor.
" Galiba öyle olacak kanka, ya savaş var ya savaşa mağlubiyet veren barış..."