4 Odalı Yalnızlık

4.Bölüm |People don't change

İlyada destanını ele alan 2004 yapımı Truva filmi canlandı gözümde Aşilin arenaya girdiği gibi girdim bahçeye.Biraz etrafımı süzdüm ağaçlar, yeşilikler yerli yerindeydi, bebeğini emziren annenin huzur dolu suratı gibiydi gökyüzü.Bu anı çizen bir ressam, sadece anı çizmeliydi.Kendinden bir şey katmamalıydı bu resme, çünkü ne yaparsa yapsın şu anki güzellikten daha iyisini resmedemezdi.Burası bana cennetin girişi gibi geldi.Şunu farkettim; Elinden gidince çoğu güzelliğin değerini anlıyorsun, eğer 1 hafta bahçeye çıkmaya cezası almasaydım bugün bu bahçe bana böylesine güzel gelmiyecekti.Güzelliği çok uzaklarda aramaya gerek yok 1haffta elinizdeki güzelliği kaybedin yeter.

Biraz süzdüm etrafı Nevzat 100 metre ötedeki bir ağacın yanındaydı.Kartalları kıskandıracak keskinlikte gözlerim olduğu için bir an şükrettim sonra nevzata doğru yürümeye başladım.Her adımda nevzat biraz daha büyüyordu, nevzata yaklaştıkça daha da büyüdü büyüdü büyüdü.Vardım nevzatın yanına 20 metre kala beni farketmişti zaten.Bana doğrı döndü aramızdaki mesafa 2 metreye düşünce ;

-Anlaşılan bahçe cezan bitmiş.Nasılsın Alfa ?

+Nasıl olayım be Nevzat şerbeti dökülmemiş baklava gibiyim.Oyuncak tezgahına takılıp Pazarda annesini kaybetmiş çocuk gibiyim, öğrenci pasosu çıkartmak için açıktan 4.ünisini okuyan haşim abi gibiyim.Yaratıcı olmadığı için Walt Disneyi kovan patronun kafasını yaşıyorum şu anda.Anlıyacağın Pek iyi değilim.

Burası yaratıcı girişler konusunda çok şey kattı bana Nevzat söylediklerimden sonra biraz sendeledi final müsabakasının 4. Raundunda Muhammet aliden aparkat yemiş gibi bir ruh haline büründü.

-Nedir derdin ? Kendine bu kadar dert edindiğin şey ne ?

+Burası bize göre değil nevzat, bizim aklımızda bir sorun yok!Burdan derhal kaçmalıyız.Buraya gelene kadar çevrilen tüm hapishaneden kaçış konulu filmleri izledim.Adamlar hapishaneden kaçtılar biz burdan rahatlıkla kaçarız.

Nevzat yine o sinir bozucu gülümsemesini suratına çiviledi.Başını göğe doğru kaldırıp

-Bak gökyüzüne , şimdi bulutlara odaklan.Yavaş yavaş ileriye doğru gittiklerini farkedeceksin.Bulutlar bile bizden kaçıyor Alfa, onlar bile bize tahammül edemiyorlar.Burda yemek var, yatak var, bahçe var.Dışarda ne var ? Bir yolunu bulduk kaçtık diyelim ne yapacağız dışarda benim bir ailem yok senin ise seni istemeyen bir annen var.İş desen zaten kimse bize iş vermez.Aklımızda bir sorun yok dedin, eğer aklımızda bir sorun yoksa burda kalırız.

Bir insan hiç mi değişmez yine yıktı beni.Fakat Mantıklı konuşmuştu dikkatle söylediklerini dinledim.Dediklerinin hepsi doğruydu biri hariç hiçbiri canımı yakmadı.Fakat "seni istemeyen bir annen var" cümlesi deldi geçti beynimi göz kapaklarımı kapatmadan 40 saniye kadar hüzün dolu bakışlarla karşıya baktığımı farkettim.Bir anne niye istemezki oğlunu ? Bir keresinde maç yaparken eşorfmanımı yırtmıştım kızmıştı biraz annem.Acaba bu muydu bütün mesele.Yeni bir eşorfman alsam hallolurmuydu herşey.Belkide tabağımdaki yemeğimi bitirmeden kalktığım gün, beni dışarı çağıran şenelcandı tüm bunların sorumlusu.Neyse ne! konumuz bu değil, istemezse istemezsin! Onun gökyüzünde bana yer yoksa, kabulleniriz bizde.

Gözlerim doldu sevmiyorum bu istemsizce, benim kontrolüm dışında gelişen olayları! Olaylara benim yön vermem lazım.Onların benim üzerinde değil, benim onların üzerinde bir hegomanyamın olması lazım.Hem erkek adamın gözleri mi dolar dişini sıkarak ağlar mı hiç! Nevzat gözlerimin dolduğunu farketti hüzün dolu ortamı dağıtıp beni teselli emek için birkaç bir şey söyleyecekti ki "Bak alfa" der demez kalktım yerimden olmayan karizmam çizilmesin diye yüzümü sağa çevirdim görmesin ağladığımı... biraz kendimi toparladım