Be Mine 968106

1 ~რა ვქნა თუ ასე მინდიხარ~

მთელი სხეული მტკიოდა, ფეხზე ძლივს ვიდექი. კლეტკას მივეყრდენი ხელებით და ღრმად სუნთქვა დავიწყე.
ჩემს ხელზე სხვისი ხელი ვიგრძენი თუმცა ამ ხელს ვცნობ ის ხომ ყოველთვის ჩემს სახეზეა აღბეჭდილი

-ჩ..ჩანიოლ

ძლივს წარმოვთქვი მისი სახელი მისი ცხელი სუნთქვა ყურზე ვიგრძენი
-მე მოვიგე

*5 დღით ადრე*

-ბექიოოოონნნ!!

დედაჩემის ყვირილმა გამაღვიძა როგორც ყოველთვის და რათქმაუნდა ძილი გავაგრძელე თუმცა ვინ დაგაცდის. ოთახში შემოვიდა და ჩემი ნჯღრევა დაიწყო

-5 წუთიც

-5 წუთში სკოლა იწყება

ამ სიტყვებზე წამოვხტი და საათს დავხედე 9ს 7 წუთი აკლდა

-დედა! უფრო ადრე რატომ არ გამაღვიძე!

-ვცადე მაგრამ არ იღვიძებდი! ბომბის ყიდვაზე ვიყავი

-გადი გადი გადი

ოთახიდან გავაგდე და გამოცვლა დავიწყე
თავი მოვიწესრიგე, ჩანთას ხელი ვტაცე და მეორედან პირველ სართულზე გადავინაცვლე. პური ავიღე და გარეთ გავიქეცი

-ბექიონ!! სულ გაგიჟდი!? პურით გაძღები!?

ყურადღება არც მიმიქცევია სკოლისკენ გავიქეცი გზად პურსაც მოვკმინჩავდი. კლასთან გავჩერდი სუნთქვა დავარეგულირე და კლასში შევედი

-ბოდიში შეიძლება?

თავი დავხარე და მასწავლებლის პასუხს დაველოდე

-ბექიონ? პირველად დააგვიანე. დაჯექი

ჩემი მერხისკენ თავდახრილი წავედი და გაკვეთილისთვის მოვემზადე. ვიღაცის მზერა ვიგრძენი და მეც მისკენ გავიხედე

-მეგონა დღეს არ მოხვიდოდი

ეს პაკ ჩანიოლია სკოლის PLAYBOY ამოჩემებული ვყავარ და ბევრჯერ მამცირებს, გაბრაზებული კი მე მიყენებს და ფიზიკურად მისწორდება. არ ვიცი რა დავუშავე მაგრამ აშკარად არ მოვწონვარ