TÖRE

20. Bölüm

O kadar koşturmanın içinde nefes aldığım ve bilgisayarıma kavuştuğum ilk an size bölüm atma çabama kaç puan. Sitemlerinizde o kadar haklısınız ki ben bile bir ara kendimi sorumsuz ilan ettim ama elimde olmayan sebeplerdi hepinizden özür diliyor karne öncesi buyrun hediyeniz kızlar.

Koskoca boşluğun içinde tükenmişlikle mücadele veriyordum. Başıma bir şey geldiğinde silsile halinde büyüyordu dertlerim, biri diğerini diğeri diğerini beklemiyor bana nefes aldırmıyorlardı. Yorulmuştum ama hayat devam ediyordu ve bunu en iyi ben biliyordum. Nefes aldığım sürece mücadele edecek kimsenin karşısın da ezilmeyecektim, yaşım küçüktü yaşadıklarım yaşıma göre ağır şeylerdi pes etmem gerekirdi belki de ama ben Zilandım pes etmek benim kitabım da yoktu haksızlık ve adaletsizlik karşısın da susmayacak her adımım bundan sonra üç kişilik olacaktı. Değiştirmem gereken tonlarca şey vardı ilk olarak insanların tabularını yıkmalıydım doğum neredeyse yaklaşmıştı haftalardır eve uğramayan Afran sayesinde rahat rahat hareket edebiliyor istediğim gibi yiyip içiyordum. Yine birilerinin koynun da sabahlayan biricik kocam ciddi manada umurum da ve düşüncelerimde yokken açıldı kapı elimde dünya klasiklerinden Suç Ve Ceza vardı , Raskolnikov cinayeti işlemek üzereydi birazdan mükemmel bir sahne okuyacaktım lakin biricik kocam öfkesini kapıdan çıkarıp yüreğimi hoplatmayı başarmıştı. Ağzı yüzü dağılmış insanlıktan çıkmış üstü başı çamur ve kan, Allah bilir yine kimin kocasından dayak yedi hıyar herif keşke gebertip de gönderselerdi.

Sesimi çıkarmadım nasıl olsa birazdan sataşırdı dememe kalmadan yatağa doğru gelmeye başladı gözleri kan çanağı gibiydi ya içmişti ya da feci öfkeliydi, istifimi bozmadım.

"O Zilan Xanım bakıyorum da kocaya hiç saygı yok, hayırdır ben yokken cesaret hapı falan mı aldın sen ?"

Ses çıkarmadım öylece gözlerinin içine baktım belki hayal kırıklıklarımı anlar, üzgün olduğumu çözer diye. Yanlış düşündüğümü kolumdan sarsarak verdi ben kimdim ki onun için yoktan biri evde ki bir hizmetçi spermlerini taşıyan istediklerini yapan bir köle mi? 

"Ne istiyorsun, yine kime sinirlendin de benden çıkarmaya geldin? Mesela haftalardır uğramadığın eve geliş amacını öğrenmek istiyorum hadi biraz anlat sudan sebeplerden niye bağırıp öfkeni benden atıyorsun?"

Benden onca yıl ileriden giderken oyuncağını paylaşamayan çocuklar gibi davranması beni tüketiyordu. Evcilik oynamıyorduk yaşadığım hiçbir şey oyun değildi beni yormaktan vazgeçmesini istemem gayet normaldi evet evliydik bir şeyler yaşamıştık hatta çocuk bekliyorduk Afaran'ın çocuk tavırları beni yaşayamadığım hayatın haylinden daha çok yoruyordu.

Kolumu bırakıp dolaba yöneldi üstünü değiştirmeye yeltenince bakışlarım tavanı buldu.

"Sende hazırlan yemek yemeye gideceğiz yokluğum yaramamış."

Sesi gayet tok ve emir veren tona sahipken benim ciddi olamazsın bakışlarımın ulaşması zor oldu gecelerce başımda duran annesi canım bir şeyler çektiğinde koşturan kardeşleri her gün halimi hatırımı soran babası ve yadeyken iki dakika da gelip ahkam kesmesi saçmalıktı.

"Allaha şükür iyim ben , ailen sağ olsun yalnızda bırakmadılar ilgisizde."

Sert bakışlarına maruz kalmaktan nefret ediyordum hakaret dolu sözleri ses tonu dengesiz hareketleri bu adamın baba olup evlat yetiştirecek olması inanılmazdı. Sessizce kalktım yataktan tartışmaya gerek yoktu nasıl olsa dediğini seve seve yaptıracaktı üzerime rahat bir şeyler giyindim.

"Nere gideceğiz ben gerçekten çok halsizim uzun yol çekecek halim yok."

Kafasını olumlu anlamda salladı çantamı alıp ağır çekimde çıktım her adım da belime daha çok yük biniyor bacaklarım beni taşımaz hale geliyor sırtımdan terler boşalıyordu. Ağır aksak indiğim merdivenlerin sonun da soluklanırken ensem de hissettiğim nefes ve sigara kokusu midemi bulandırıyordu.

"Yürü bakalım ZİLAN Xanım hesaplaşma vakti geldi."

Sesli yutkunuşum kıyametin habercisiydi yine hangi dedikodunun malzemesi olmuştum ki Afran bu kadar delirmişti. Beni evden çıkarmasının mutlak bir sebebi olmalıydı ve ben bunu şuan algılıyordum derin soluklar eşliğinde ne olacaksa olsun kafasın da ilerledim kapıya içimdeki yaşama umuduyla.