The Lycans Bride

Hoofdstuk 1

Ik keek vanuit het autoraampje naar alle grote huizen die voorbij schoten. Twee jaar geleden werd mijn moeder gebeten door een weerwolf waardoor mijn hele leven op zijn kop werd gezet. Ik was vijftien toen het gebeurde. De weerwolf die dit veroorzaakte heet Luuk, hij is wel aardig. We zijn niet echt close met elkaar, voor mijn zestiende verjaardag gaf hij mij een hand geweer zodat ik mezelf altijd kon verdedigen. Mijn naam is trouwens Harper Tamsett, ik ben nu zeventien jaar oud. Over een jaartje word ik achttien en kan ik eindelijk op mezelf gaan wonen. Ik haat deze wezens, ze denken dat ze veel beter zijn dan mij. Het enige verschil tussen hun en mij is dat zij een wolf in zich hebben. 

Ik liep mijn nieuwe huis binnen met mijn koffers en liep naar boven. Ik koos een kamer waar een groot tweepersoons bed in stond. Ik zette mijn koffers in een hoek en liep weer naar beneden. Er kwamen verschillende mensen bij onze auto staan. Ik pakte een doos met het woord keuken erop geschreven en liep naar de keuken. Ik zette de doos neer en liep weer terug naar de auto, de mensen die bij de auto stonden begonnen ons te helpen waardoor we binnen no time klaar waren met alles uit de auto's te halen. Ik liep naar boven en begon mijn kamer te decoreren en in te richten. Dit was de tweede keer dat we verhuisden allemaal omdat Luuk zo nodig jaloers moest zijn op de andere mannen die naar mijn moeder keken. Serieus hoe bezitterig kan je zijn! Zodra ze al met een andere man praat begint hij te grommen als een hond. Toen ik eindelijk klaar was met mijn kast in te richten begon ik met de andere koffers en tassen.Na een paar uur was ik halve wegen met het proces, ik liep naar beneden en was net op tijd voor het avond eten. Tijdens het eten was het best stil, niemand had iets te vertellen dus genoten we gewoon van ons eten. Na het eten wenste ik ze een rustige nacht en liep toen naar mijn kamer. Ik poetste mijn tanden en ging onder de dekens liggen. Ik deed mijn nachtlampje uit en viel langzaam in slaap. 

Ik werd langzaam wakker van mijn wekker, ik zette hem uit en sprong uit bed. Ondanks dat ik niet naar school wou, wou ik er wel netjes uit zien. Ik nam een snelle douche en kleedde me simpel aan. Ik pakte mijn schooltas en liep naar beneden, mijn boeken had ik een paar weken geleden binnen gekregen. Toen ik de keuken in liep zag ik dat mijn moeder al bezig was met mijn lunch te maken. Ik kan heel goed mijn eigen lunch maken, maar mijn moeder wil het gewoon heel graag doen. Ik nam een bakje en deed er wat melk in en choco schelpjes. Ik keek snel op de klok en zag dat ik mooi op tijd was. Ik stond op en deed mijn jas aan, ik had wist hoe ik naar de school moest lopen dus deed ik mijn muziek op en begon met lopen. Na ongeveer twintig minuten kwam ik dan eindelijk aan in hel. Ik keek naar het grote gebouw, het gebouw werd omringt door een groot hek. Ik liep naar het gebouw en zag hoe iedereen op het schoolplein mijn kant op keek. Ik had het kunnen weten, al deze weerwolven vormen een groep en ik ben het buitenbeentje. Er werden vuile blikken mijn kant op geworpen, maar ik negeerde het. In de vorige roedel waren ze tenminste aardig, ik haat deze roedel nu al. Ik liep het gebouw binnen en liep naar de receptie. Een oude vrouw gaf mij een schema zonder ook maar een woord tegen mij te zeggen. Ik zette mijn muziek nog harder zodat ik alleen nog maar mijn muziek hoorde. Ik keek op het schema en zag dat ik als eerste wiskunde had. Gelukkig hingen er door de hele school bordjes met de klaslokalen, anders had ik het klaslokaal nooit kunnen vinden. Ik pakte mijn mobiel en begon een boek te lezen terwijl ik liep. Meestal ging dit goed, maar het ging alleen  mis wanneer er kut kinderen waren die het grappig vonden om tegen mij aan te lopen. Een meisje liep tegen mijn schouder aan waardoor ik bijna mijn mobiel liet vallen. Ik keek boos naar het meisje en zag dat ze tegen mij begon te praten. Ik trok mijn wenkbrauwen op en liep verder. Ik hoorde haar stem boven mijn muziek uit komen wat een wonder was, want mijn muziek stond echt heel hard. Toen ik het lokaal had gevonden ging ik op een stoel bij het raam zitten, ik pakte mijn wiskunde boeken en ging weer verder met het lezen van mijn boek. Langzaam kwamen leerlingen het klaslokaal binnen lopen, ze keken mij aan met een blik die genoeg zei. Ik bestede er geen aandacht aan, maar toch voelde ik mij steeds onzekerder worden en ook verdrietiger. Ik zuchtte en probeerde mij te focussen op mijn muziek, maar toen de lerares binnen kwam lopen deed ik mijn muziek uit en stopte mijn mobiel weg. Ik staarde naar de klok terwijl ze begon met haar les. 

De bel ging terwijl ik mijn spullen opruimde en opstond. Ik liep het lokaal uit en zocht mijn kluisje, toen ik hem eindelijk had gevonden opende ik hem en deed mijn boeken erin van de alle lessen die ik al had gehad. Ik wou net mijn laatste boek erin stoppen toen mijn boek uit mijn handen werd geslagen door een jongen. Ik deed mijn koptelefoon af en keek hem boos aan. ''Wat is jou probleem?'' hij trok zijn wenkbrauwen op en begon te grommen. ''Hoe durf je zo tegen de toekomstige alfa te praten?!'' een meisje begon tegen mij te schreeuwen als of ik iemand had vermoord. Ik zuchtte en rolde met mijn ogen, ik pakte mijn boek op. ''Luister jij eens heel goed mens, je bent niks je hebt geluk dat mijn vader medelijden had met jou en je zielige moeder. Anders hadden we je zo vermoord. Jij hoort hier niet thuis dus pak je spullen en ga terug waar je vandaan komt!'' zijn stem klonk angstaanjagend en zijn ogen waren zwart. Hij liep langs me heen en liep hard tegen mijn schouder aan. Ik was zo woedend dat ik me zelf niet meer in kon houden. Ik draaide me om en gooide het boek zo hard mogelijk richting zijn hoofd. Mijn boek vloog door de lucht en raakte een jongens hoofd, helaas niet die van de alfa's zoon. De jongen die mijn boek had was groter dan iedereen, hij keek boos om zich heen. Ik sloeg mijn kluisje dicht en rende naar buiten. Niet omdat ik bang was, oké eigenlijk ook wel een beetje. Maar het meeste omdat ik nog steeds zo woedend was dat ik de neiging had om mijn pistool uit mijn broekriem te halen en hem zo door het hoofd te schieten. Zoveel drama was er al gebeurd en het was nog maar middag. 

Ik ben pas begonnen met dit boek, dit hoofdstuk is nog een beetje saai. Maar ik beloof je het word veel beter. Veel lees plezier.