The Lycans Bride

Hoofdstuk 12

Hij pakte me op en zette me op zijn schoot, ik moest toegeven dat dit echt fantastisch voelde. Maar mijn verstandige ik nam weer de controle en langzaam zette ik mijn handen op zijn borst en duwde hem een beetje weg. Maar hij liet een lage grom horen als waarschuwing en pakte mijn nek, hij verdiepte onze kus en al snel gaf ik toe in mijn gevoel. Mijn handen vonden hun weg in zijn haar en hij liet opnieuw een lage grom horen, maar deze keer niet als waarschuwing. Ik trok aan zijn haar zodat zijn lippen eindelijk van de mijne gingen. ''Zei je niet dat we gingen eten? Ik heb namelijk niet zoveel zin in autoseks.'' Ik deed de portieren van het slot en rolde de auto uit. Ik stond snel op en klopte mijn kleren af. Sven stapte grinnekent uit en wou me bij mijn heup pakken, maar ik deed snel een paar stappen naar achteren. Hij keek me uitdagend aan, zijn ogen hadden een glinstering die niet veel goeds zeiden. ''Harper, Harper, Harper. Je weet toch wel hoe erg wij wolven van een jacht houden. Die stappen die je zojuist naar achteren zette is een uitdaging. Weet je zeker dat je mij wilt uitdagen?'' Ik zette mijn handen in mijn zij en keek hem verveeld aan, maar voor ik nog wat kon zeggen werd ik afgekapt door meneertje 'daag me niet uit'. ''En ik zou het niet erg vinden om autoseks te hebben.'' Ik gaf hem nog een blik die al genoeg zei. ''Luister als we niet gaan eten dan wil ik graag nu naar huis, want je verspilt hier mijn tijd.'' Opnieuw deed hij een paar stappen naar voren en ik deed weer een paar stappen naar achteren. Opnieuw die stomme grijns en die glinstering in zijn ogen. ''Je krijgt 20 seconden uitloop na de 20 seconden kom ik je achterna. Als ik je vang dan krijg ik een kus van je.'' Ik rolde met mijn ogen en keek hem recht in de ogen aan. ''Een kus? Is dat alles? Ik bedoel maar je kust me nu al best vaak tegen mijn zin in dus waarom wil je nu op eens mijn toestemming?" "Omdat deze keer het heel diep kan worden." hij trok zijn wenkbrauwen omhoog en keek me met een grote grijns aan. "Oké en wat krijg ik als ik een minuut uit jouw handen weet te blijven?" hij grinnikte en trok zijn schouders omhoog. "Dat mag jij bepalen." ik dacht het nog een keer na en besloot dat ik het niet wou doen. Ik ben immers maar een mens en hij is een lycan. Ik heb geen schijn van kans, hij vangt me waarschijnlijk in de eerste seconde als hij klaar is met de twintig secondes." Ik wil het niet spelen, ik bedoel ik heb geen kans en dat weet jij ook heel goed. Dus het is gemeen om zoiets voor te stellen. En ik heb nog geen avond eten gehad dus ik heb ook geen energie voor dit soort spelletjes. En ik heb mijn pistool thuis liggen dus ook dat kan ik niet gebruiken tegen je" Hij grinnikte opnieuw en haalde weer zijn schouders op. "Niet mijn probleem, nou je twintig secondes gaan nu in. Twintig." ik keek hem vol ongeloof aan en besefte pas dat ik moest gaan rennen toen hij al bij vijftien seconde was. Ik draaide me om en begon te rennen, terwijl ik hem vol schold met alle vieze woorden die ik in mijn woordenboek had staan" tien, negen, acht, zeven, zes. " zijn stem klonk alsof hij op het punt stond om in lachen uit te barsten. ''Vijf.'' ''Dit is erg oneerlijk!!'' ''Vier.'' ''STOP! IK VIND HET NIET MEER LEUK!!!!'' ''Drie!'' Ik gilde het uit, ik vond het serieus echt eng. ''Twee!'' Ik sprintte nog verder het bos in en hoopte dat ik iets zag waar ik me in kon verstoppen of zo. ''EEN!!!! Ik kom je pakken!'' Ik kreeg vlinders in mijn buik en begon nog een keer te gillen. Ik vond het eigenlijk best leuk om door hem achterna gezeten te worden. Maar ik liet hem natuurlijk niet winnen, ik zou winnen! Ik hoorde zijn voetstappen al achter mij en zag tot mijn verbazing een meer. Ik twijfelde geen seconde en wou er in duiken, maar ik voelde twee sterke armen om mijn middel slaan. Door mijn vaart vielen we naar voren in het water. Ik trapte hem en zwom omhoog, ik hapte naar adem en zwom naar de kant. Toen ik bij de kant was wou ik er uit klimmen, want het water was echt super koud en mijn kleren voelde zwaar. Maar meneertje Lycan trok me terug het water in en hield me stevig tegen zijn borstkas aan. ''Ik denk dat ik heb gewonnen.'' Hij fluisterde de woorden langzaam en laag tegen mijn oor aan, waardoor ik zijn adem een rilling door mijn lichaam liet gaan. Hij draaide me om zodat ik hem aan keek, ik sloeg mijn benen om hem heen en wachtte af tot hij me kuste. Maar dat deed hij niet. ''Ik krijg een kus van jou, dus jij moet de eerste zet doen. Ik ga je niet helpen.'' Ik zuchtte en deed een hand voor zijn ogen waardoor hij moest lachen. Ik boog langzaam voor over en kuste hem. Het was geen gepassioneerde kus, want het was namelijk op zijn wang. ''Nou nu ik je een kus heb gegeven heb kan je me nu dan los laten en me naar huis brengen. Ik heb het namelijk best wel koud en jou warmte is niet echt de warmte die ik wil voelen.'' Ik duwde op zijn borst en wou me uit zijn grip halen toen ik zijn lippen op de mijne voelde. Ik duwde zijn gezicht van me af en sloeg hem, ik weet niet waarom ik het deed. Ik bedoel het is niet de eerste keer dat hij me kust dus waarom sloeg ik hem nu. Ik hoorde hem grommen en zijn grip werd strakker. ''Luister kleintje, ik vind je erg leuk, maar het is niet oké om me te slaan! Misschien moet ik je maar eens manieren gaan leren.'' In zijn ogen was een duistere glinstering waardoor ik het liefst gillend zou willen weg rennen en me verstoppen in mijn bed met de lakens over me heen.