The Lycans Bride

Hoofdstuk 13

'Misschien moet je dat maar even niet doen, als je me namelijk maar met een poot verkeerd aanraakt schiet ik je hoofd kapot!'op nieuw dat stomme gegrinnik. 'En ik hield me gewoon aan de deal, ik zou je een kus geven als je won en dat heb ik gedaan. Je hebt nooit gezegd wat voor een kus het moest zijn, dus dat is jouw probleem.' Ik draaide mijn hoofd weg van hem en staarde naar een boom. 'Mmmmmh misschien heb je gelijk, misschien ook niet. En als ik eerlijk ben boeit het me niet echt veel wat je vind. Je bent namelijk helemaal VAN MIJ!' Ik wou mijn hoofd draaien zodat ik kon zien wat hij van plan was, maar ik voelde zijn lippen al op mijn nek. Ik wou hem weg duwen, maar hij hield met een hand allebei mijn handen vast en met zijn andere hand hield hij mijn hoofd vast zodat ik niet weg kon gaan. 'LAAT ME GAAN!!!!' mijn keel deed pijn van het schreeuwen, maar ik voelde hoe de grip op mijn handen verslapte, snel rukte ik mijn handen los en sloeg hem op zijn hoofd. Hij keek me voor een paar secondes verbaasd aan voordat hij begon te lachen. Ik wurmde me uit zijn greep en klom het water uit, zonder er bij na te denken liet ik hem lachend achter. Ik liep door het bos terug naar de auto, toen ik daar eindelijk was stapte ik achter het stuur en startte de auto. Die domme jongen had zijn auto sleutels gewoon nog in het slot zitten, snel reed ik het bos uit en stopte niet totdat ik thuis was. Ik parkeerde de auto een straat verder dan mijn huis en liet de autosleutels in het slot zitten. Het laatste stukje naar mijn huis rende ik en toen ik eindelijk mijn voordeur open deed was ik moe, koud en kapot. Zonder nog een woord te zeggen tegen mijn moeder of Luuk liep ik naar boven en sloot me op in mijn kamer. Ik deed mijn raam dicht en op slot en nam een lekkere warme douche. De warme stralen voelde heerlijk op mijn lichaam, ik sloot mijn ogen voor een paar secondes. Nog 17 dagen, hou je hoofd erbij! Ik deed mijn ogen open, deed de douche uit en droogde me af. De spiegel was beslagen, maar toen ik de handdoek over de spiegel liet gaan zag ik mezelf. Mijn ogen stonden niet meer scherp, ik weet niet wat me bezielde, maar ik sloeg mezelf zo hard op mijn wang dat ik er zelf van schrok. Maar dat was nog niet genoeg, ik beukte mijn hoofd zo hard als ik maar kon tegen de muur. Pijn schoot door mijn hoofd en ik voelde een warme straal bloed naar beneden glijden. Ik hoorde voetstappen op de trap en voor ik nog kon schreeuwen dat alles prima was, rende mijn moeder de badkamer in en gilde. 'WAT IS ER GEBEURD, GAAT HET?!!! Ze nam me mee naar mijn slaapkamer en zette me neer op mijn bed. Luuk kwam binnen rennen met de EHBO koffer en nam mijn gezicht in zijn handen. Voor het eerst in mijn leven zag ik bezorgde ogen op zijn gezicht. Mijn moeder was blijkbaar weg gelopen want ze kwam terug lopen met een nat washandje. Ze depte het bloed weg en Luuk behandelde de kleine wond op mijn voorhoofd. Ze bleven maar vragen wat er was gebeurd, maar eigenlijk wist ik dat zelf niet.

De volgende dag bleef ik thuis, ik at, maakte mijn huiswerk die Sara had langs gebracht en sliep. Mijn hoofd deed nog steeds pijn, waardoor ik een paar keer moest overgeven. Een paar keer in mijn slaap schrok ik wakker en checkte het raam om er zeker van te zijn dat hij niet mijn kamer was binnen gedrongen. Er was een constante angst, ik was bang voor hem. Ik was bang dat hij me claimde en me hier hield. Bij al deze mensen die mij hier niet willen, die wolven.

Vijf dagen later moest ik er van mijn moeder weer eens uit. Ik heb vijf dagen alleen maar in bed gelegen en niks gedaan. Mijn hoofd doet niet meer zo veel pijn en de snee is al bijna helemaal genezen. Sara, mijn moeder en Luuk waren alle drie erg bezorgd en wouden nog steeds weten wat er was gebeurd, maar ik wou het niet zeggen. Ik wou niet tegen hun zeggen dat ik mezelf dit heb aan gedaan zodat ik vijf dagen veilig thuis mag zitten en hem niet hoef te zien. Ik wou hun hier niet verder in betrekken, maar nu moest ik van mijn moeder echt naar buiten. Het was een zonnige zaterdag en ik had gezellig met Sara afgesproken in een cafeetje waar ze ijskoffie verkochten. De afgelopen minuten heeft Sara me de oren van mijn lijf afgepraat met alle roddels die ik heb gemist op school. Blijkbaar was Sven de afgelopen dagen niet op school geweest, omdat hij met een ander meisje bezig was. Toen ik dat hoorde ging er een kleine steek door mijn hart, maar toen bedacht ik me wat voor een kl°°tzak hij was. 'Dus nog maar 12 dagen en dan ben je 18. Weetje eigenlijk al hoe je hier weg gaat komen?' Ik knikte mijn hoofd terwijl ik nog een slok nam van mijn ijskoffie. 'Ik koop een treinkaartje reis naar de eerste beste stad hier ver vandaan, dan ga ik een baan zoeken en wanneer ik dat heb laat ik mijn spullen hier heen brengen en ben ik helemaal verhuisd en hier weg.' Sara keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan en begon met lachen. 'Wauw ik had niet verwacht dat je het echt had uitgestippeld, maar er is nog steeds een kans dat dat allemaal niet door gaat als je geen appartement kan vinden.' Ik voelde hoe mijn gezicht in een grijns ging en ik kon me niet meer inhouden, dus liet een lach horen. 'O Sara, lieve domme Sara. Ik heb al bijna drie maanden een appartement gehuurd en ik hoef het pas te betalen wanneer ik er ga wonen.'Ik klopte mezelf even op mijn schouder en keek toen weer naar Sara. 'Ten eerste, ik ben niet dom en ten tweede succes. Ik hoop dat het je gaat lukken.'

Nog twaalf dagen en dan ben ik vrij.