The Lycans Bride

Hoofdstuk 9

Het was licht, ik voelde hoe ik het bed was ingedrukt aan een kant. Omdat ik daar steeds heen rolde als ik mezelf verplaatste. Ik opende een oog omdat ik wou weten wat het was en zag tot mijn verbazing dat het een van de meisjes Lycans was. Ze had goude krullen en lichtblauwe ogen waren in je uren in kon kijken. Ik was op dit moment met open ogen aan het staren, haar volle roze lippen veranderde in een warme glimlach. Ik voelde hoe mijn hoofd rood werd en ik mijn best moest doen om de dekens niet over mijn hoofd te trekken. "Hoe voel je je?" ik ging langzaam omhoog om in een zit positie te gaan zitten. "Veel beter, dankje." opnieuw was ik haar weer aan het aan staren. Ze was zo mooi, ik denk dat ze het gewend was dat mensen haar de heletijd aan staarde want ze leek zich niet ongemakkelijk te voelen. "Sorry, maar ik heb nooit je naam gehoord, mag ik misschien weten wat die is?" ze grinnikte en leek het grappig te vinden hoe ik mijn vraag vroeg. "Mijn naam is Violet, jouw naam heb ik al duizenden keren gehoord. Sven praat nonstop over jou." ik voelde hoe ik meteen mijn wenkbrauwen omhoog schieten terwijl ik diep in ademde. "mag ik misschien nu weten waar ik ben en hoe ik naar huis kom?" ze keek me even verdrietig aan, maar dat was ook meteen weer weg. "Ik zal je wel naar huis brengen, ik zal even wat nieuwe kleren voor je pakken." ik sloeg de dekens van me af en volgde haar de kamer uit. We liepen naar een andere kamer die op een vloer hoger dan de kamer waar ik in sliep was. Haar kamer was drie keer zo groot als de mijne, het had gewoon een tafel met zes stoelen. Het was gewoon een hele woonkamer met een slaap kamer in de zelfde grote ruimte. Violet liep naar een deur en opende die, ik zag rekken vol met kleren hangen. Ze kwam terug lopen met een wit kanten jurkje, een spijkerjack, een wielrenners broekje en een paar zwarte hakken. Ik keek naar de outfit en moest toegeven dat ze een hele goede smaak had voor kleren. Maar ik had veel liever een spijkerbroek. "Eum niet dat ik er niet blij mee ben, maar heb je misschien ook een gewone spijker broek ofzo?" een duivelse glimlach kwam op haar gezicht. "Nee helaas zijn die helemaal op. Er is geen andere keuze Harper, het lijkt er op dat je dit maar aan moet doen." ik trok mijn lippen in een strakke lijn en liep langzaam op haar af. Ik nam de outfit van haar over en vroeg naar een badkamer. Ze wees naar een andere deur en met tegenzin liep ik naar de deur. Ik deed de deur open en zag echt een super grote ruimte met een groot bad waar minimaal 4 personen in konden. Ook was er een douche en een toilet en nog een paar wasbakken met een grote doorlopende spiegel er boven. Ik hoorde Violet van de kamer roepen dat ik eerst moest douchen en dat er in de kast een paar handdoeken lagen. Ik volgde braaf haar commando's, ik nam een douche en genoot zo erg van de warme stralen dat ik een zucht niet kon in houden. Toen ik uit de douche kwam zag ik dat mijn ondergoed weg was gehaald en was vervangen door een kanten lingerie. Ik slikte en vervloekte alle Lycans en weerwolven. Ik trok het met schaamte en tegen mij wil in aan en deed de outfit er snel over heen. Toen ik mezelf in de spiegel zag schrok ik van mezelf. Toen ik gisteren in de spiegel mezelf had bekeken zag ik er al veel mooier uit, maar vandaag was het alsof ik een heel nieuw mens was. Ik raakte de spiegel aan en toen mijn gezicht. Ik kon niet geloven dat ik het meisje in de spiegel was. Ik rende bijna de badkamer deur uit en wou Violet om uitleg vragen. Maar inplaats Violet zat Sven in een stoel bij het grote raam. Ik bleef meteen staan en wou eigenlijk heel hard naar de badkamer rennen. Hij keek op en liet zijn blik over mijn lichaam glijden, ik voelde hoe mijn hoofd rood werd. Opnieuw vloekte ik onder mijn ademhaling en probeerde mezelf weer mentaal in orde te krijgen. Ik was niet zo'n verlegen meisje die aan eenhoorns en andere meisjes dingen dacht. Ik was een krachtige, sterke, zelfstandige vrouw en ik zou niet geclaimd worden. Ik ademde diep in en ademde langzaam uit. "Heb jij hier iets mee te maken? Wat een stomme vraag eigenlijk, vergeet hem. De vraag is wat heb je met me gedaan!" ik wees naar mijn gezicht en keek Sven door geknepen ogen aan. Sven trok een wenkbrauw op en na een seconden stond hij langzaam op en stond hij plotseling voor mij. Hij bekeek mijn gezicht onderzoekend aan en zei toen na een minuut stilte." Bedoel je die grote puist op je voorhoofd?" Ik balde mijn vuist en bracht hem al omhoog om zijn gezicht aan te vallen. Maar natuurlijk had meneer mijn vuist al zien aan komen en pakte daarom mijn vuist vast. Ik wou hem los trekken maar dat lukte niet echt. Ik schopte mijn been omhoog om zijn persoonlijke gedeelte te raken, maar natuurlijk had hij dat ook zien aan komen. Hij blokkeerde mijn been met zijn been, maar hij verloor zijn evenwicht, volgens mij deed hij dat expres. Maar we vielen samen op de grond, ik boven op hem. Ik voelde hoe mijn gezicht in zijn nek belanden en hoe hij zijn been tussen mijn benen had. Ik kwam omhoog en wou van hem afklimmen, maar hij trok aan mijn pols waardoor mijn gezicht nog maar een paar centimeter van de zijne was verwijderd. Ik had mijn andere hand naast zijn hand gezet zodat ik niet op hem zo vallen. Hij deed zijn hoofd omhoog. Ik voelde hoe zijn neus en lippen langzaam over mijn nek streelde. Toen hij onderaan mijn nek was gekomen plaatste hij zijn lippen op een plaats en begon te zuigen. Ik verzette mij, maar hij pakte mijn nek van achter vast met zijn andere hand en hield mij zo in een plaats. Toen hij klaar was bewoog hij zijn lippen weer omhoog naar mijn oor en fluisterde. "Nog maar 18 dagen en dan ben je van mij."