Sonunda yeni bir gün.Hem heyecanlıyım bir yandan da korkuyorum, fakat ya seçilemezsem.Tamam tüm kötü düşünceleri atıyorum kafamdan,iyi şeyler düşünmeliyim,Tüm zorlukları bugün için çektim hayalim için.Tüm insanların sesimi beğenmelerini istiyorum,şarkılarımla onları eğlendirmek,mutlu edebilmek gerekirse ağlatabilmek istiyorum.
Hadi merve bugün senin günün,sadece senin
"Ahh! saat daha 6:30 ve seçmeler 9:30 da başlayacak. Yatakta doğruldum,kendime gelebilmek icin güzelce bir esnedim.Erken kalkmanin verdiği enerjiyle yatağımı hızlı bir şekilde topladım ve pencereye doğru yöneldiğim de bir çift gözün beni beklediğini gördüm. hemen Browf'u besledim. Hayatımda ki tek erkegin aç kalmasını istemem :) :) Simdi neden böyle bir şey dediğimi bilmiyorum aslında kendimle barışık bir insanımdır.Aman neyse canim.Hemen hazırlanmam lazım.
## SEÇMELERE SON 2 SAAT##
İçimde kazanacağıma dair güzel bir his var.( aslında o kadar kişi arasından neden beni seçsinler ki demi ) Aptal ! Dinleme şu iç sesini. Genel de filmlerde ya insanlar geç kalırlar,yada ne giyeceklerini seçemezler.İlla bir aksilikleri olur.Bende böyle bir ihtimale karşı her şeyi baştan hazırladım saçma olsa bile ben her şeyimle bugüne hazırım.
Yaptığım mini krepleri yemeyi bitirdikten sonra kalan bir yudum sütümü de bitirmenin rahatlığıyla,apar topar kahvaltılıkları topladım ve doğru odama koştum.Siyah bahçivan tulumum yatağımın üzerinde beni bekliyordu.Az biraz birikmiş paramı da bu tuluma harcadım inşallah değer.Tulumumu giyer giymez aynaya doğruldum ve kahverengi saçlarımı güzel bir at kuyruğu yaptım,küçük sade siyah küpelerimi taktım.Babamın 10 yaşımda aldığı bileklliğimi taktim, 10 senedir bilegime nasil oluyor bende anlamiyorum.Fakat her takmamda uğur getiriyor. Evvet~ Çok şükür Allahım !! Hazırlıklarım bitti.Gitarımı ve çantamı alıp çıktım
.Derin mi derin bir nefes aldım ve yürümeyi tercih ettim çünkü seçme binası evimle 25 dakika. Sonunda geldim. Bacaklarımı hissetmiyorum.Ne yapıcam ben,Hayır pes etmemeliyim.Bu yolun nasil zor olduğunu bile bile çıktım değil mi.
Binaya girdiğimde 25 30 öğrenci prova yapıyordu diğer 10 15 kisi ise kendilerini sakinleştirmeye çalışıyorlardı.Sıra kağıdıma baktım ve , 17.siradaydim. Beklemeye basladim. İçeriden ağlayarak bir kız çıktı,Donakaldım.Arkadaşları kızı soru yağmuruna tutmuşlardı.
Kız -"Be..ben yapamadim,kahretsin"
demesiyle tüm korkularım 2'ye katlanmıştı. Bana sıra gelmesine daha çok vardı,neredeyse 2 saat diyebilirim.Ne yapacağımı düşünürken kendimi bir prova odasının içinde buldum, 'Nasil geldim ben buraya boyle ?' derken yan odadan müzik sesi yükselmeye başladı.Birisi olmalıydı.Evet calisma sesleri geliyoşarkın odaya doğru yöneldiğimide dans edip bir yandan da şarkı söyleyen bir çocuk vardı.Yavaş yavaş camdan izlemeye başladım.Bir çocuk dans ediyordu,ımm üzerinde siyah pantolon ve gri beyaz karışımlı bir gömlek vardi.Üzerinde de deri bir ceket.Bir saniye çocuğu izlemeye o kadar dalmıştım ki,çocuk harika dans ediyordu.Özellikle ... beni delirticek derece de sesinin güzelliği yok muydu diye düşünürken salaklığım devreye girmiş olsa gerek ki birden sürgülü kapının açılmasıyla yaslandığım camdan kayıp öyle bir düştüm ki.
'Ah başım' diye başımı tutarken,müzik durmuş çocuk şarkı söylemeyi bırakmıştı. Bir an gözlerimin önünde bir çift ayak belirdi.-Yoo o-olamaz değil mi! ?
"Hey! Kör müsün,ne işin var burada senin" demesiyle apar topar ayağa kalktım.Kahretsin ki çocuğun yüzünde maske vardı.Sadece gözleri gözüküyordu.Onun bu lafi üzerine"
-Evet göremiyorum bir sorun mu var ? "diye çıkıştım.Gerizekali,aptalın "
- Doktora gitmeni tavsiye ederim,sana yardim etmemi ister misin? Buraya da yanlış gelmiş olmayasın" demesiyle sinirlerim git gide artiyordu.
