Blithesome Moment (Vidallon Series #1)

Chapter 9- Rose

Grey's POV

Finally makakabisita na ako kay Rose. Ang tagal na naming hindi nagkita. Gusto kong ikwento lahat na nangyari simula nung nabangga ko si Kaleigh. I wonder if magseselos pa ba siya. Sht baka magselos nga. Wag nalang kaya akong tumuloy? But no!!! Bawal!!! Matagal ko ng hindi siya nakausap. Hehe! Dapat maging maayos ako sa harapan niya hindi yung qaqo. P*ta baka nalaman niyang naging qaqo ako sht. Pero teka, bakit ba ako nakikipag-usap sa sarili ko tapos sa isipan ko pa? Baliw na talaga ako! Hahaha! F*ck tumatawa rin ako. Pero to be honest kinakabahan ako. Baka umiyak na naman ako. Sht nagiging iyakin talaga ako kapag nasa harapan ni Rose.

Dapat hindi ako umiyak!!!

Papunta pa lang ako sa kanya parang iiyak na ako pero bawal!

"Hi Love..." Bati ko sa kanya. "Ang tagal nating hindi nagkita, sorry hehe." Sabi ko at linagay ang mga rosas sa harapan ng lapida niya. I miss her. "Maraming marami akong ikwekwento, Love pero wag kang mag-selos ah?" Ayaw kong umiyak 'cause it's my promise. "Love, wag ka sanang magalit ah pero ikakasal na ako. Sorry talaga!!! Wag mo akong sampalin please!" Sabi ko. Haha! Kapag kasi may nagawa akong hindi maganda, nasasampal niya talaga ako. 

I suddenly remember our memories. Yung mga memories namin na masaya pa kami. 

//FLASHBACK//

"Wag kang lalapit haha!" Sabi niya at tumatawa pa. Hahaha kanina pa kami naghahabolan dito pero grabe ayaw talagang magpalapit. Basa kasi ako tapos parang takot pa 'to sa tubig haha!

"Ano ba yan! Pagod na ako, Love." Sabi ko na parang nanghihina pa at nalulungkot. Pero syempre acting lang haha!

"You're already tired?" Sabi niya at lumapit. 

"Oo." Sabi ko at nag-smile haha! Got ya!

"Hahahahaha! Bitaw!!! Bitaw Grey!!! Hahahaha!" Hahahaha!

Napawi ang tawa namin ng may bigla kaming narinig na putok ng baril. Bigla na namang may sumunod na putok. 

Halos manghina ako ng makita ko ang mga kamay ko na pono ng dugo. 

"L--love..." I whispered. Bigla siyang natumba. Hindi ko alam anong gagawin ko. Hindi ko alam kung panaginip lang ba 'to. I just wan't this to be a nightmare. Sana magising na ako! Please! F*ck! I wan't to wake up! "Love... Please." My tears fell down. I can't control myself. Parang wala ako sa sarili ko sa sandaling yun. I  don't want this to happen! P*ta please sana magising na ako.

"Don't cry." She said with her lovely voice. "Don't you dare to cry in front of me, or else I'll slap you." She said as she smile. Please Love, don't leave.
  

"L--love, pupunta tayo ng hospital, okay?" Sabi ko at kinarga siya. Agad ko siyang sinakay sa kotse ko. "Please, Love, wag muna ngayon." Sabi ko habang nagmamaneho. Yung isang kamay ko ay nakahawak sa kamay niya.

"I--I can't..." She said as she smile. Sht no!

But it was too late.

She left me.

//END OF FLASHBACK//

Naiiyak ako habang inaalala ang panahong yun. Hanggang ngayon hindi pa rin namin alam kung sino ang pumatay kay Rose. Pero sa oras na malaman namin, papatayin ko talaga ang mga gongong na yun!

"Love, nakahanap na sila ng bagong fiancé ko." Na-arrange marriage rin kasi kami ni Rose but we fell in love. Hindi sana ganito kahirap ngayon kung nandito lang siya. "Don't worry, I won't fall. Sayo lang ako, okay?" I said. I hope I can keep my promise. But I swear, I'll try na ma-keep ang promise ko. "I love you." I said and my tears just fell down.