Draco Malfoy

4

De eerste paar lesuren zijn moeilijk voor mij geweest, omdat ik nog helemaal moet wennen aan alle magie om me heen. Maar gelukkig zijn er ook een paar vakken die ik op mijn privé school ook heb gehad, zoals rekenen en tekenen. Al mijn vakken heb ik met minimaal één persoon van mijn nieuwe groepje. Harry, Ron en Hermelien zijn alle drie geweldig en ik ben blij dat ze me geaccepteerd hebben in de groep. Na mijn eerste lesdag zitten we daarom ook gezellig bij de open haard in de leerlingenkamer van Griffoendor. 'Hoe vond je je eerste dag op Zweinstein?' vraagt Hermelien. Ik glimlach naar haar. 'Ik vond het echt geweldig!'

Ik voel me nu al thuis op deze school. Eindelijk voel ik me niet meer anders, nu ben ik gewoon net als iedereen. 'Heb je nog iets gehoord van Malfidus?' vraagt Ron. Ik haal mijn schouders op. 'Nee.' We hebben wel een aantal lessen samen gehad, maar hij zat bij de jongens van zijn afdeling. En terecht, toch? 'Zie je wel,' zegt Ron. Ik zucht. 'We hebben één keer gesproken in de trein, waarom zou hij dan meteen naast me moeten gaan zitten?' Ik probeer te verbergen dat ik het toch wel jammer vind dat Draco niet tegen me gepraat heeft, of naar me gezwaaid heeft, of naar me geglimlacht heeft. Maar waarom zou hij ook?

Ron haalt zijn schouders op. 'Als hij zo aardig is, zou hij best even naar je kunnen zwaaien, toch?' Ik kijk naar het vuur in de open haard en hoop dat Ron er niet op doorgaat, omdat ik hem negeer. Maar hij gaat toch door. 'Hij had Scheurbek bijna af laten maken, maar wij hebben ervoor gezorgd dat dat niet gebeurde. Hij is gewoon het kwaad zelf!' Ik zucht. 'Ron, ik snap het. Je punt is duidelijk, oké? Kunnen we het dan nu over iets anders hebben?'

Als ik wakker word, kleed ik me meteen aan. Ik ben blij dat Hermelien en ik onze eigen kamer hebben, want de rest ken ik niet zo goed. 'Goedemorgen!' zegt Hermelien. 'Goedemorgen.' Ik glimlach even naar haar. 'Vind je het al spannend? Vandaag is je eerste les bezweringen.' Ik knik. 'Ik ben benieuwd wat ik als eerste zal leren.' Zou ik het kunnen? 'Ik denk wingardium leviosa, de spreuk om dingen te laten zweven.' Dat wist ik al. Maar dingen laten zweven, dat lijkt me geweldig.

Samen met Hermelien loop ik de grote zaal binnen. De groep Zwadderaars kijken op. Ik probeer niet naar Draco te kijken en samen met Hermelien loop ik snel naar onze tafel. We gaan bij Harry, Ron en nog een meisje met rood haar zitten. 'Jaiden, dit is Ginny, mijn zusje,' zegt Ron. Ik kijk Ginny aan en glimlach. 'Hoi, ik ben Jaiden.' Ginny glimlacht ook. Tijdens het ontbijt kan ik merken dat Ginny erg gesteld is op Harry. Ze kijkt de hele tijd met een bepaalde blik naar hem. Als ze mij ziet kijken, kijkt ze betrapt. Maar ik glimlach alleen maar naar haar.

'Ik ben zó benieuwd hoe je eerste spreuk gaat!' zegt Ron enthousiast als we met z'n allen naar de eerste les lopen, bezweringen. Dit vak hebben we alle vier tegelijk, net als toverdranken, het vak dat ik later op de dag krijg. 'Ik ook!' zegt Hermelien. 'Weet je nog dat jij je allereerste spreuk verkeerd deed?' Ze kijkt Ron grijnzend aan. 'Hé, ik sprak het alleen verkeerd uit!' Ik hoor ineens gelach achter ons. Ik draai me om en zie het groepje Zwadderaars uit de trein, inclusief Draco. 'Ja, Ron,' zegt de bijdehante jongen die me als eerste aangesproken had in de trein. 'Het is levióósa, niet leviosáá!' Alle jongens behalve Draco beginnen te lachen. Dat gaat vast over iets wat gebeurd is voordat ik op school kwam. De uitspraak van Ron dus. 'Hè, betwetertje?' zegt de jongen tegen Hermelien. De jongens geven de jongen een high-five. Heel even heb ik hoop, maar die hoop vervliegt als Draco op de high-five van de jongen ingaat.

Ik vind het niet leuk dat hij zo tegen Hermelien praat. De jongens willen al weglopen, maar ik zeg: 'Hé. Ik snap niet wat er zo grappig is?' De jongen, die ik als de leider beschouw, kijkt me fronsend aan. 'Oh nee?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee. Ze hielp hem alleen met de uitspraak, waarom is dat grappig?' De jongen kijkt me boos aan, waarschijnlijk omdat ik tegen hem in ben gegaan, en zegt: 'We zullen eens zien hoe goed jíj kan toveren. Anders..' Het klinkt als een dreiging, waarvan ik helemaal niet onder de indruk ben. 'Anders wat?' De jongen kijkt me vals aan. 'Dat zul je wel zien.' Hij loopt weg en de andere jongens lopen met hem mee. Ik heb de hoop op een aardige Draco al opgegeven, maar toch vind ik het jammer dat hij niet tegen zijn vriend ingegaan is.

'Jaiden! Wat doe je nou? Het is écht niet goed om Dave als vijand te hebben!' Dave dus. Ik haal mijn schouders op. 'Denk je echt dat ik het goed vind dat hij je belachelijk maakt? Zulke jongens moeten eens een keer tegengesproken worden, anders denken ze dat ze alles kunnen.' Hermelien kijkt me dankbaar aan, maar ik merk dat ze het nog steeds geen goed idee vindt dat ik tegen hem ingegaan ben. 'En hoe heet die andere jongen, waarvan ik de naam nog niet weet?' Ron haalt zijn schouders op. 'Wie? Korzel? Kwast? Alex?' Ik knik. 'Alex, ja.' Nu weet ik al hun namen.

Ron zucht. 'Je kunt maar beter héél goed zijn, anders zullen ze je elke les uitlachen.' Eerst ben ik niet bang, maar als we het lokaal instappen word ik toch wel zenuwachtig. De jongens zitten al en kijken naar me als we binnenkomen. Wij gaan ook zitten en we wachten totdat de les begint. De leraar start zijn les meteen door de namen door te nemen. Als hij bij mij is, zegt hij: 'Jaiden Dorthrow, hè?' Ik knik. 'Dit is je eerste jaar op Zweinstein, hè?' Ik knik weer. Ik vind het maar niks dat hij zo klassikaal met me praat. 'Laat eens zien wat je allemaal kunt!' Ik voel dat ik rood word. 'Ehm.' Ik probeer het gelach van Dave en Alex te negeren. 'Eigenlijk, kan ik geen enkele spreuk.' De leraar trekt één wenkbrauw op. 'Nee?' Ik schud mijn hoofd. Dave en Alex beginnen weer te lachen.

'Jongens, kan het even stil zijn?' zegt de leraar. Dan kijkt hij weer naar mij. 'Dan beginnen we met een makkelijke spreuk. Ken je wingardium leviosa?' De jongens beginnen weer hard te lachen. Ik knik. 'De spreuk die objecten laat vliegen.' De leraar knik. 'Ja, goed zo. Probeer het maar eens.' Ik pak mijn toverstok vast en richt het op mijn boek. Ik voel hoe mijn hartslag versneld. Kan ik toveren? 'Wingardium leviosa!' Heel even ben ik bang dat er niks gebeurt en dat de jongens me weer uit zullen lachen, maar dan begint het boek te vliegen. Verbaasd probeer ik het boek te besturen. Ik vermaak me door de blikken van de Zwadderaars te zien. Dan laat ik mijn boek naar Dave toevliegen en laat ik de spreuk los, zodat het boek op zijn hoofd valt.

'Oeps,' zeg ik zo onschuldig mogelijk. 'Sorry, ik heb de spreuk nog niet helemaal onder controle denk ik.' Iedereen kon zien dat ik de spreuk wel onder controle had. Het is ook best een makkelijke spreuk. Maar ik wilde Dave gewoon even terugpakken. Hij kijkt me boos aan, maar de andere jongens beginnen te lachen, ook Draco. Ron fluistert: 'Goed zo!' Dave kijkt me nog steeds boos aan, maar grijnst als hij mijn boek vastpakt. Het lijkt wel alsof ik zijn gedachte kan lezen en ik roep snel: 'Accio spreukenboek!' In de tijd dat ik niks te doen had voordat ik naar Zweinstein zou gaan, heb ik het spreukenboek natuurlijk een aantal keer doorgelezen. Dus gelukkig wist ik de spreuk. Het boek vliegt uit Dave's handen en komt weer op mijn tafeltje terecht. Hij kijkt me weer boos aan.

'Weet je zeker dat je nog nooit getoverd hebt?' vraagt de leraar. Ik knik. 'Ja, maar ik heb alvast wat spreuken geleerd.' Hij lijkt onder de indruk te zijn. 'Goed, we beginnen met de les!'