Draco Malfoy

41

Draco's P.O.V

'Pot- Harry, kan ik je even spreken?' Ik weet dat ik dit niet moet doen, maar ik heb geen keuze. Ik kan het niet langer aanzien dat Jaiden zich zo rot voelt om het feit dat ze iets weet dat Harry niet weet. Maar het punt is: hij weet dat heel goed. Hij weet dat ik een dooddoener ben en dat Voldemort achter hem aanzit. Alleen de nieuwste informatie weet hij nog niet. En mijn plan weet hij nog niet.

Harry kijkt me onderzoekend aan. Dit is de eerste keer dat ik hem direct aanspreek, zonder te snauwen of wat dan ook. Hij weet mijn geheim, hij wist het al een tijdje. Ik heb het hem niet verteld, natuurlijk niet, maar ik wéét gewoon dat hij het weet. Ik zie hem denken. 'Het is geen valstrik,' sis ik. 'Ik moet echt dringend met je praten.'

We lopen naar het kantoor van Severus, die ik op slot doe zodra we binnen zijn, zodat niemand ons kan storen. 'Ik weet dat je het weet,' begin ik. 'En ik weet dat je me niet goed genoeg vindt voor Jaiden, en dat ben ik ook niet. Maar ik kan gewoon niet zonder haar en zij kan niet zonder mij. Harry.. ik heb je hulp nodig.' Hij kijkt me fronsend aan. Ik haal diep adem en begin te vertellen.

'Je hebt wát?!' roept hij uit. 'Je hebt haar meegenomen naar hem?!' Ik doe een stap naar achteren, voordat hij me zal slaan. 'Ik wéét dat ik onvoorzichtig ben geweest.. en ik wéét dat ik alles verpest heb. Ik heb haar pijn gedaan en dat zal ik mezelf nooit vergeven. Maar.. je móet me helpen!' Ik kijk hem bijna smekend aan.

'Je weet nu dingen waarvan hij niet weet dat je ze weet. We kunnen hem een stap voor zijn.' Harry kijkt me onderzoekend aan. 'Waarom vertel je me dit?' Ik zucht. 'Omdat Jaiden er niet tegen kan dat ze iets weet dat jullie niet weten. Je hebt het aan haar gemerkt, dat weet ik.' Hij knikt. 'Ik heb haar verzekerd dat het goed komt, dat ze niks aan jullie moet vertellen. Het ding is.. ik weet hoe ik hem uit mijn hoofd kan houden. Sneep heeft het jou ook geleerd, hè?' Hij lijkt het niet zo fijn te vinden dat ik zo goed op de hoogte ben, maar dan knikt hij toch langzaam. 'We kunnen het risico niet nemen om het haar te leren, dan zal hij argwaan krijgen.'

Het begint tot hem door te dringen dat er een plan komt. 'We moeten iets verzinnen waardoor we hem altijd een stap voor kunnen blijven, maar je mag er met niemand over praten. Oké?' Nu komt het gevaarlijkste. 'Hoe weet ik dat ik je kan vertrouwen? Je bent een dooddoener.' Ik bijt op mijn lip. 'Ik weet wat ik in het verleden allemaal gedaan heb. Maar ik ben niet van plan om Jaiden langer te laten lijden. Dit moet stoppen. Alsjeblieft, je moet me helpen,' smeek ik. 'Ik wil gewoon dat ze veilig is! Dat dit stopt! Dat iedereen normaal verder kan leven zonder constant bang te zijn.'

Als hij nog niet reageert, smeek ik: 'Alsjeblieft..' Ik ben niet het type dat smeekt. Ik ben ook niet het type dat iemand anders om hulp vraagt. Hij weet dat. Hij kijkt me heel lang onderzoekend aan, maar zegt dan: 'Je houdt echt van haar, hè?' Ik knik. 'Ik weet dat je me haat en ik weet dat ik haar niet verdien. Maar doe het dan alsjeblieft voor háár..' Hij kijkt bedenkelijk. 'Niemand mag hiervan weten.'

Hij doet het?! Dit is gevaarlijk terrein. Ik weet dat hij later kan bedenken dat hij me toch niet vertrouwd en zelf een plan maken. Dan loop ik gevaar.. maar dat is een risico die ik maar moet nemen. Alles om Jaiden in bescherming te houden. 'Kun je het wel aan om tegen haar te liegen? Om het verborgen voor haar te houden?' vraagt Harry. Ik denk even na, maar knik dan. 'Om haar te beschermen.. ja. En jij?' Hij knikt. 'Ja.'

'Ze mag écht van niks weten. Níemand mag iets weten,' zeg ik. 'Wij zijn de enigen die onze gedachten van hem af kunnen sluiten.' Harry knikt. 'Het moet werken..'

'Het zal werken,' zeg ik resoluut. Hij kijkt me weer onderzoekend aan. 'Weet je, ik had het mis, al die jaren. En jij hebt het ook mis.' Ik kijk hem vragend aan. 'Wat bedoel je?'

'Je verdient haar wel.'