Draco Malfoy

28

Draco's P.O.V

Toen ik zag dat Jaiden de ketting nog steeds droeg, werd het me allemaal te veel. Ik had haar gekwetst, nee, erger nog, ik had haar kapot gemaakt. En plotseling haatte ik mezelf. Waarom deed ik haar dit allemaal aan?! Waarom hield ze nog steeds van mij? Van een monster? Het deed me pijn en goed tegelijk toen ik besefte dat ze nog steeds van mij hield. Maar wat moest ik ermee aan?! Ik had haar pijn gedaan om haar te beschermen van hem, van Voldemort.

Het kostte me zoveel moeite om bij haar uit de buurt te blijven. Om niet te flippen als ze aandacht kreeg van andere jongens. Om niet naar haar toe te rennen, haar vast te pakken en haar te smeken om me te vergeven. En toch, ook al putte het me uit, het lukte me. Maar toen kwam het moment dat ik zag dat ze mijn ketting nog steeds om haar hals had hangen en ik kon het niet meer. Ik kon haar gewoon niet langer pijn doen.

Ik wilde haar opzoeken toen ze op de ziekenzaal lag, maar het punt was: Ik wilde haar niet laten schrikken door ineens bij haar te zijn. En ik zou nooit langs haar vrienden komen. Die zullen me ondertussen wel haten, maar dat kan me niet schelen.

Terwijl ik Jaiden in mijn armen heb, denk ik terug aan mijn gesprek met Severus Sneep.

'Draco, wat doe je hier nu nog?' Ik kijk Severus aan en zeg: 'Ik ben hier voor de training.' Ik moet Occlumens helemaal onder de knie krijgen, zodat Voldemort niet langer meer in mijn hoofd kan kijken. Severus schudt zijn hoofd. 'Ik heb al gezegd dat ik je niet zal trainen vanavond. Kleed je om en ga naar het schoolfeest, nu. Voordat het te laat is.' Ik zucht en kijk naar het pak die hij op tafel gelegd heeft. Ik schud mijn hoofd. 'Ik kan toch niet zomaar naar het schoolfeest gaan en naar haar toelopen?! Ze zal me slaan, als de rest dat al niet doet.' Severus zucht. 'Zal Jaiden je ooit slaan?' Bij het horen van haar naam, word ik gek. Ze is nu op het schoolfeest met Robin Coyle! Zijn naam doet me denken aan het gesprek dat ik vanmiddag op de gang gehoord had. Hij was aan het praten met wat anderen en toen liep ik langs met Korzel en Kwast.

'Vanavond zal ik Jaiden de beste avond van haar leven bezorgen. Wat denken jullie, jongens?' Ik moest me inhouden om hem geen pijn te doen en ik deed net alsof er niks aan de hand was. 'Ik zorg ervoor dat we samen naar de gang gaan en dan.. jullie weten het wel.' Ik kreeg kippenvel en wilde me net omdraaien, toen Severus daar ineens stond en me vroeg om mee te komen.

Ik zweer het je, hij zei het expres omdat ik binnen gehoorafstand stond. Maar uiteindelijk is het hem niet gelukt. Ik had al lang moeten weten dat het hem niet zal lukken.

En nu zit ik de hele middag te wachten op de training, maar die geeft Severus niet. Hij blijft maar steeds tegen me zeggen dat ik naar het feest moet gaan voor Jaiden. Het is hem natuurlijk ook niet ontgaan wat er gebeurd is tijdens bezweringen. 'Draco, ze houdt van je. Als je nu niks doet..' Hij maakt zijn zin niet af. Ik schud wild mijn hoofd. 'Ik kán niks doen! Als ik erheen ga en naar haar toe ga, dan zal ze gevaar lopen! Ik moet haar beschermen..' Severus zucht. 'Draco, je weet dat ze nu al in gevaar loopt. De Heer van het Duister heeft de gedachten van Lucius gezien en heeft gezien dat Jaiden hem ontmoet heeft. Hij heeft ook in jóúw hoofd gekeken en hij weet dat je van haar houdt. Hij gaat daar hoe dan ook gebruik van maken, dus als je haar écht wil beschermen.. dan houdt je haar zo dicht mogelijk bij je.'

Ik schud mijn hoofd weer. 'Wát ik ook doe, ze is niet veilig!' Severus kijkt me doordringend aan. 'Precies! Hoor je wat je zegt? Ze loopt al gevaar. Wat maakt het dan nog uit?! Als je haar dichtbij je houdt, dan kunnen we haar beschermen. Draco, je kunt jezelf niet langer kwellen door niet bij haar te zijn. Ik weet dat het je kapotmaakt, dus ga er nu gewoon voor. Wees gelukkig met haar, het is tijd.' Ik wil het zo, zo graag, maar ik ben in tweestrijd. 'Doe dat pak nu aan en wees er voor haar.'

'Ik ben zo blij dat je gekomen bent..' zegt Jaiden ineens. Haar stem schudt me weer wakker en zorgt ervoor dat mijn hele lichaam begint te tintelen. 'Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als je niet gekomen was..' Ik denk aan Coyle. 'Ik ook niet,' zeg ik, terugdenkend aan wat ik gehoord heb op de gang vanmiddag.

Het is nog steeds zo onwerkelijk dat ze écht mijn meisje is. Dat ze écht mijn meisje wil zijn. Zou dat ook zo blijven als ze het weet? Zou ze me haten als ze het weet? Mijn geheim, zoals ze het noemt. Dat doet me nog ergens aan denken..

Langzaam leun ik naar achteren, zodat haar hoofd van mijn schouder komt en ik haar aan kan kijken. 'Jaiden..' zeg ik dan. Ik hoop dat ik haar geen pijn zal doen hiermee. 'Je moet weten dat ik.. ik wil..' Ik zucht. 'Ik zou het liefst nu de grote zaal binnengaan en schreeuwen dat je bij mij hoort, echt waar. Maar..' Ze knikt en glimlacht licht. 'Ik begrijp het, dat kan niet.' Ik zucht nog eens. 'Dit is waardeloos. Ik verdien je niet.' Ze streelt me met haar vingertoppen langs mijn wang, waardoor die begint te tintelen.

'Draco, wil je alsjeblieft ophouden met zeggen dat je me niet verdient?' Ik kijk haar verdrietig aan. 'Maar ik-' 'En wil je alsjeblieft ophouden met zeggen dat je me pijn gedaan hebt? Ik weet dat je het gedaan hebt om me te beschermen, maar je moet niet te hard zijn voor jezelf. Ik heb je al lang vergeven. En ik snap dat we niet kunnen vertellen over ons.' Ik zucht. 'Ik zal het je vertellen, echt..' Ze knikt. 'Dat weet ik, Draco. Maar je hebt tijd nodig. Ik geef je zoveel tijd als je nodig hebt, tot die tijd zeggen we niks tegen iemand.'

'Kun je dat?' vraag ik. 'Kun je liegen tegen je vrienden?' Ze kijkt naar de grond, maar zegt niks. 'Als Hermelien je vraagt waar je ineens de hele avond was, wat zeg je dan? Kun je dan verzwijgen dat je samen met mij was?' Ze kijkt me nu aan. 'Voor jou wel.' Ik voel dat ik warm word vanbinnen. 'Het hoeft niet, echt niet. Ik wil niet dat je tegen je vrienden liegt voor mij. Ik heb je al zoveel ellende be-' Ik stop met praten als ik haar gezichtsuitdrukking zie. 'Sorry. Maar je moet niet tegen je vrienden liegen, oké?' Ze zucht, maar knikt dan.

'Denk je.. denk je dat je het me snel zult vertellen?' vraagt ze. 'Ik.. weet het niet.' Ik ben bang, zo bang. Bang dat ze me voorgoed haat als ik het haar vertel. Ik heb er niet zelf voor gekozen om een dooddoener te worden, maar toch ben ik er een. 'Als je het écht wilt weten..' Ik zucht. 'Je weet dat als je ernaar vraagt ik het je zal zeggen. Ik wil niet langer dingen voor je verzwijgen..'

'Draco, ik zal nergens naar vragen. Ik weet dat je er nog niet klaar voor bent.' Ik zucht en glimlach dan. 'Wist je al dat je de allerliefste van de hele wereld bent?' Ze grijnst. 'Natuurlijk. En wist jij al dat je de allerbeste zoener van de hele wereld bent?' Ik grijns. 'Oh? En hoe weet je dat zo zeker?' Ze haalt haar schouders op. 'Dat weet ik gewoon.' Ik kan het niet helpen, maar ik moet het vragen. 'En.. Robin?' Ze schudt haar hoofd. 'We hebben niet gezoend. Gelukkig niet.' Ik glimlach. 'Nee, gelukkig niet.'

'Oh!' roept ze ineens. 'Wat is er?!' Ze schudt haar hoofd. 'Professor Sneep.. hij weet..' Ik glimlach. 'Oh, maak je daar maar geen zorgen om.' Ik zie in haar ogen dat ze het zich afvraagt, maar ze vraagt niks. 'Oké.. en wat gaan we de rest van de avond doen?' Ik grijns. 'Ik weet wel iets.' Ze grijnst ook. 'Oh ja?' Ik knik en druk mijn lippen op die van haar.