Draco Malfoy

17

'Serieus?!' roept Hermelien. 'Draco heeft je gered!' Normaal gesproken zou ik zeggen dat ze stil moet doen, maar we zijn in onze kamer, waar niemand ons kan horen. Ik heb haar net verteld over vanmiddag. Over dat Robin met me kwam praten en me iets wilde vragen en over Draco, die toch nog gekomen was en met me gepraat heeft.

'Ik had nooit gedacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar Draco is echt lief.. voor jou tenminste. Wanneer denk je dat hij je mee zal vragen naar het schoolfeest?' Ik laat me achterover op het bed vallen. 'Niet.' Hermelien lacht kort. 'Natuurlijk wel! Hé, wat denk je dat er met hem aan de hand zou kunnen zijn? Zijn geheim en zo?' Ik zucht. 'Ik weet het niet. Maar ik heb besloten om er niet meer proberen achter te komen. Dat wil hij niet.' Hermelien gaat naast me zitten. 'Denk je dat het iets heel heftigs is?' Ik knik. 'Ja.. dat denk ik wel.' Ik ga weer rechtop zitten en kijk haar aan. 'Ik wil hem zo graag helpen.. maar hij zei dat hij niet geholpen kán worden..'

Ik zucht weer. 'Hermelien, hij is zo lief voor me. Wat moet ik nou doen? En wat moet ik aan Robin doen? Draco denkt dat hij me pijn zal doen als ik met hem mee zou gaan, wat denk jij?' Ze denkt even na. 'Ik denk het wel, ja. Wij kennen hem al vijf jaar en hij is in die vijf jaar heel vaak op date geweest met meisjes, die hij daarna weer aan de kant zette. Het is wel een aardige jongen.. maar je bent hem makkelijk weer kwijt als je iets met hem begint.' Ik knik.

'Zullen we maar naar de grote zaal gaan? We zijn al te laat voor het avondeten.' Ik knik weer en sta op. Samen lopen we richting de grote zaal. 'Hermelien, met wie ga jij eigenlijk naar het schoolfeest?' Ze haalt haar schouders op. 'Ik weet het niet.' Ik frons. 'Ben je nog niet gevraagd?' Ze schudt haar hoofd. 'Anders had ik het je wel verteld.'

'Je wordt vast nog wel gevraagd, echt. Je bent mooi, lief en slim. Ik kan me niet voorstellen dat je niet gevraagd zou worden.' Ze glimlacht naar me. 'Dankjewel, Jaiden.' Ik glimlach ook. 'Heb je wel iemand met wie je zou willen gaan?' Hermelien haalt haar schouders op. 'Ron?' vraag ik. Ze heeft me wel eens verteld dat ze hem leuk vindt. 'Waarom vraag jij hém eigenlijk niet?' Hermelien grijnst. 'Waarom vraag jij Draco niet?' Ik grijns ook. 'Oké, oké. Je punt is duidelijk.'

Als we de grote zaal binnenkomen, zoeken mijn ogen meteen naar Draco. Hij kijkt ook naar mij en we zwaaien even naar elkaar. Man, wat is hij toch leuk.. Hermelien en ik gaan bij Harry en Ron zitten.

'Jaiden! Heeft Robin je vandaag meegevraagd naar het schoolfeest?' vraagt Ron. 'Eh.. hé, Ron. Ook goedenavond.' Hij doet net alsof hij me niet gehoord heeft en hij praat verder. 'Ik hoop dat je nee gezegd hebt.' Ik kijk hem fronsend aan. 'Ik hoorde dus dat het om een weddenschap gaat. Robin, Jasper, Sander en Tymen hebben die weddenschap gesloten. Het gaat erom wie jou meekrijgt naar het schoolfeest, heb ik gehoord. Luister, Jaiden. Ik weet dat ik jullie aangemoedigd heb, maar Robin is echt níks voor jou!'

Ik weet even niet meer wat ik moet zeggen. 'Ron.. het is lief dat je je zorgen om me maakt, maar hij heeft me niet gevraagd. En ik zou toch nee zeggen.' Hij knikt. 'Goed, we hebben wel genoeg emotionele dingen besproken. Het is tijd voor eten!' Ik grijns even en begin ook langzaam te eten. Ik weet niet hoe ik me moet voelen bij die weddenschap. Het voelt in ieder geval niet fijn.

Als ik de volgende dag het klaslokaal uitloop na mijn eerste les, staat Sander op me te wachten. 'Hey, Jaiden.' Ik voel al meteen irritatie opkomen als ik hem zo zie staan, tegen de muur leunend met een grote glimlach. 'Hé.' Ik loop door, maar hij loopt met me mee. 'Zeg, je gaat ook naar het schoolfeest, toch?' Ik knik langzaam. 'Heb je al iemand om mee te gaan? Want ik dacht, misschien kunnen we samen gaan.'

Ik probeer iets te verzinnen om te zeggen. Als ik ja zou zeggen, zou hij natuurlijk willen weten met wie ik zou gaan.. Ik zou hem natuurlijk hard kunnen afwijzen, wat ik het liefst wel zou willen doen nadat ik hoorde over de weddenschap. Maar voordat ik iets kan beslissen, hoor ik mezelf al zeggen: 'Ja, ik heb al iemand.' Normaal gesproken ben ik een slechte leugenaar, maar het komt er toch redelijk zelfverzekerd uit. 'Oh.' Sander klinkt niet verrast. 'Wie is het? Robin?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee? Wie dan?!'