Met een goed humeur loop ik naar de grote zaal om te lunchen, maar als ik zie dat Robin en Tymen bij Harry, Ron en Hermelien zitten, blijf ik even staan. Mijn goede humeur wordt niet volledig verpest, maar ik voel toch wat irritatie in me opkomen. Die hele weddenschap zit me niet lekker. Eigenlijk wil ik weglopen voordat een van hen me ziet, want ik heb geen zin om bij die jongens te zitten. 'Problemen?' Draco staat
naast me en grijnst naar me. Zoals hij dat zegt en zoals hij naar me grijnst.. het doet me bijna vergeten wat hij gezegd heeft. Bijna.
Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb gewoon niet zo'n zin om bij Robin en Tymen te gaan zitten.' Hij knikt. 'Waarom kom je niet gewoon eens bij mij zitten?' Ik grijns. 'Volgens mij heeft hier iemand veel te veel zelfvertrouwen gekregen.' Hij begint te lachen. 'Ja, wat wil je anders als het mooiste meisje van de school ja heeft gezegd op de vraag om samen naar het schoolfeest te gaan?' Aan de toon van zijn stem kan ik opmerken dat hij het meent, en ook al word ik rood, ik doe net alsof het een grapje is. 'Ha ha.'
'Maar wat denk je ervan?' Ik kijk wantrouwig naar de tafel van Zwadderich, waar nog genoeg plek is om op een redelijke afstand van de andere Zwadderaars te zitten, en zeg: 'Ik denk niet dat ze het zo leuk zullen vinden als ik erbij kom zitten.' Hij haalt zijn schouders op. 'Kijk eens om je heen? Er zitten genoeg mensen van andere afdelingen bij elkaar. Waarom zouden wij dat dan niet mogen?' Ik doe net alsof ik nadenk. 'Ehm, even denken hoor. Hhm.. Misschien omdat heel Zwadderich me haat?'
Draco begint te lachen. 'Welnee, ze haten je niet. Ze mogen gewoon geen mensen uit Griffoendor.' Ik frons. 'Is dat niet een beetje hetzelfde?' Hij schudt grijnzend zijn hoofd. 'Nope.' Ik kijk hem uitdagend aan. 'Waarom kom jij gewoon niet bij Griffoendor zitten?' Hij kijkt me aan alsof ik niet goed bij mijn hoofd ben. 'Over haten gesproken. Dat is een pure zelfmoordmissie.' Ik begin te lachen. 'Welnee, ze haten je niet. Ze mogen gewoon geen mensen uit Zwadderich.' Zijn grijns is oogverblindend. 'Hm, weet je wat? Voor deze éne keer kom ik wel bij Griffoendor zitten. Voor jou, hè?' Ik weet niet of ik me heel speciaal moet voelen, maar zo voel ik me wel in ieder geval.
We gaan aan het uiteinde van de tafel van Griffoendor zitten, ver van de anderen vandaan, maar toch kijkt het grotendeel van de mensen uit Griffoendor ons aan alsof we spoken zijn. 'Een beetje ongemakkelijk,' zeg ik. 'Ik zei het toch?' Draco grijnst. Ik pak een glas en vul het met water. 'En, voel je je al een beetje thuis?' Hij bijt op zijn lip en grijnst dan weer. 'Totaal niet.'
Draco is zo raar. Het ene moment probeert hij me een beetje op afstand te houden, en het andere moment besluit juist híj om me op te zoeken. Waarom is het zo tegenstrijdig? 'Hé, gaan we vanmiddag weer werken aan dat geschiedenis project?' Ik knik. 'Oké dan.' Dan komen Robin en Tymen bij ons staan. 'Zeg, Malfidus. Ik weet niet of je het wist, maar dit is de tafel van Gríffoendor.' Draco doet net alsof hij nadenkt. 'Zeg, Coyle. Ik weet niet of je het wist, maar dat boeit me niet.'
'Wat een liefde hier,' zeg ik hardop. 'Inderdaad.' Robin kijkt van Draco naar mij. Ik krijg het iets warmer, maar ik word gelukkig niet rood. 'Anders nog iets?' vraagt Draco. 'Ja, blijf bij haar uit de buurt.' Wát?! 'Hmm. Nee, sorry.' Robin kijkt boos, maar dan geamuseerd. 'Ik denk niet dat haar date het leuk zal vinden om jou hier bij haar te zien.' Hij kijkt de grote zaal even rond en kijkt dan weer met een geamuseerde blik naar Draco.
Draco kijkt al net zo geamuseerd als Robin. 'Ik weet wel zeker dat hij dat heel erg leuk vindt.' Robin's gezicht betrekt. 'Je bluft. Toch?!' Hij kijkt mij aan alsof ik niet goed bij mijn hoofd ben, maar Draco haalt zijn schouders op en zegt: 'Wat jij wilt.' Tymen begint te grijnzen. 'Oh, Sander en Jasper zullen het vast leuk vinden dat ze afgewezen zijn voor een Zwadderaar.' Ik voel de woede in me opkomen, maar Draco blijft kalm.
'En jullie zullen het vast leuk vinden om te weten dat jullie verloren hebben van een Zwadderaar.' Hun gezicht betrekt. 'Oppassen, Malfidus.' Ze kijken hem dreigend aan, vermijden mijn blik en lopen dan weg. 'Dag jongens!' Draco grijnst weer. 'Zo, die zijn weg.' Ik haal mijn schouders op. 'Ik dacht dat niet iedereen hoefde te weten dat je met een Griffoendor naar het schoolfeest gaat?' Hij kijkt me vragend aan. 'Hoe kom je daar nou weer bij?' Ik haal mijn schouders op. 'Omdat je me altijd negeert als de rest erbij staat.' Hij weet dat ik Dave, Alex, Korzel en Kwast daarmee bedoel.
'Oh, ik dacht dat je zo min mogelijk met ze te maken wilde hebben, daarom zeg ik nooit iets tegen je als zij erbij zijn. Omdat zij zich er dan mee bemoeien.' Ik weet dat het waar is, maar toch voelt het niet erg fijn. 'Sorry als ik je het gevoel gegeven heb dat ik je geheim wil houden, want dat is echt niet zo. Ik dacht echt dat je het niet leuk zou vinden om iets met hen te maken te hebben.' Ik zucht. 'Dat weet ik ook wel, sorry.' Maar iets zegt me dat hij me wel zo veel mogelijk geheim probeert te houden, maar niet om de reden die hij aangeeft. Ik heb het idee dat het met zijn eigen geheim te maken heeft. Hij begint te grijnzen. 'Zal ik het bewijzen?' Ik kijk hem vragend aan. 'Wat bedoel je?'
'Nou.. ik kan wel bewijzen dat je geen geheim bent, als je dat wilt.' Ik kijk hem nog steeds vragend aan. Hij gaat staan en zegt: 'Dames en heren!' Ik trek hem weer op het bankje. 'Draco!' Ik begin te lachen. Een paar mensen kijken ons vragend of wantrouwend aan, maar Draco grijnst. 'Wat? Mag ik niet schreeuwen dat je met mij naar het feest gaat?' Ik rol met mijn ogen. 'Je weet dat dat ook weer niet hoeft.' Hij grijnst. 'Weet ik.' Toch staat hij weer op. 'Ik moet nog even iets doen. Zie ik je vanmiddag?' Ik knik teleurgesteld. Gaat hij nu alweer weg? 'Ik vond het erg amuserend.' Ik weet dat hij doelt op Robin en Tymen. Hij glimlacht even naar me en loopt dan weg.
Meteen staan Harry, Ron en Hermelien bij ons. 'Wat deed je met Malfidus?' zegt Ron meteen. 'Oh sorry, zo bedoelde ik het natuurlijk niet.' Ik begin te lachen en haal mijn schouders op. 'We hebben gewoon even.. geluncht.' Ron kijkt nog steeds een beetje wantrouwend in de richting waar Draco heengelopen is. 'Hé, ik weet dat ik gezegd heb dat je gewoon met hem om mag gaan en zo, maar pas je wel op? Ik vertrouw hem nog steeds niet.' Ik zucht. 'Ron.. het komt wel goed, echt.'
Voordat Ron nog iets kan zeggen, zegt Hermelien: 'Jaiden, zullen we naar tekenen gaan?' Ik knik en sta op. 'Ik meen het,' zegt Ron. Ik knik. 'Dat weet ik.' Samen met Hermelien loop ik naar het tekenlokaal. 'En?' vraagt ze. Ik weet meteen wat ze bedoelt. Ik knik blij. 'Ja, hij heeft me meegevraagd. Bij toverdranken al.' Hermelien grijnst. 'Ik zei het toch!' Ik haal mijn schouders op. 'Robin en Tymen weten het ook..' Ze kijkt me vragend aan. 'Serieus?' Ik knik. 'Ja.. Draco heeft het ze min of meer duidelijk gemaakt.'
Ik denk weer na over het dubbelzinnige gesprek dat ik met Draco had over mij "geheim" houden. Het is duidelijk dat er bepaalde mensen zijn die niks over ons mogen weten, of niet? Ik denk niet dat hij het echt verborgen houdt voor Dave, Alex, Korzel en Kwast omdat ik ze niet mag. Het lijkt er meer op dat het gaat over buiten deze school. Maar wat is het?
JE LEEST
Draco Malfoy
FanfictionJaiden Dorthrow is een zeventienjarig meisje dat voor het eerst naar Zweinstein gaat. Omdat ze daar nog niemand kent, is ze erg kwetsbaar voor nieuwe ontmoetingen en denkt ze vaak na over de personen die ze net ontmoet heeft. Ze besluit om aardig te...