Ve bir kez daha başka bir amaçla yazmaya başlayıp, başka bir tarafa çektim bölümü. Üzgünüm. İyi okumalar!
Jeremiah ''Ben Jorden ile bir görüşeyim.Sonra size haber getireceğim.'' diyerek ne hakkında konuşacağını ya da bize neyin haberini getireceğini söylemeden çıkıp gittiğinde Alex'i yerden kaldırmak için ona döndüm.
Gözleri kızarmış bir şekilde, avucunda tuttuğu şekere bakıp gülümsüyor, bir yandan da sanki ona muhteşem bir şey görmüş gibi bekliyordu. Sırıtmama engel olamayarak ''Yemeyecek misin?'' dediğim zaman Alex benim burada olduğumu yeni hatırlamış gibi irkilip ''Yiyeceğim. Sadece, hemen yesem mi diye düşünüyordum.'' demişti.
Omuz silkerek ayağa kalktığım zaman ''Sen bilirsin.'' dedim. Alex bir süre bekledikten sonra hızla ambalajı açıp ''Hemen yiyeceğim.'' demiş ve bir anda ağzına atmıştı şekeri. Elimi ona uzattığımda gözlerini sıkıca kapatıp, gülerek ''Bu harika bir şey!'' diye tüm gücüyle bağırdığında elimi ona uzattım. Gözlerini açtığı zaman elimle karşılaşınca başını kaldırıp bana baktı. Gözlerinde küçük bir çocuğun sevinç pırıltısı vardı ve bu çok bariz belliydi.
Elimi tuttuğunda onu yerden ayırmak için çektiğim zaman biraz zorlansam da onu yerden kaldırmayı başarmıştım. Yanımda dikildiği zaman sanki kötü bir şey olmuş gibi ''Kelly.'' demişti. Ona dönüp devam etmesini beklediğim zaman Alex ''Sana bir şey demek istiyorum.''demişti.
Sessizce beklerken Alex bir süre yerinde kıpırdandıktan sonra ''Orada robotlar saldırdığında... Sana bir şey oldu. Değil mi?'' diye sormuştu. Gözlerinin içine baktığım zaman bir cevap beklediğini fark etmiştim. Hızla önüme dönerek ''Bilmiyorum.'' dediğimde Alex sallanarak ''Yani bir şey oldu.'' demişti. Omuz silkerek ''Bilmiyorum Alex. Orada ne oldu bilmiyorum ama bir şey oldu. Acwel bana parladığımı söyledi.'' dediğim zaman Alex başını sallayarak ''Bunu biliyorum.'' demişti.
Gözlerimi kısarak ona baktığımda Alex hızla ''Biliyorum çünkü bir boşluk hissettim. Yeteneğim benim kontrolüm olmadan... Nasıl desem bilmiyorum. Yeteneğim sanki bir an başkası tarafından kontrol ediliyormuş gibi oldu. Kendimi engelleyemedim. Sadece bunu kullanmam gerektiğini hissettim ve bir de...'' diyerek duraksadıktan sonra bakışları hızla eline dönmüştü. Eliyle oyalanırken usulca ''Sanki çok güçlüydüm. Beni hiçbir şey durduramaz gibi hissettim.'' demişti.
''Ne demek seni hiçbir şey durduramaz?'' dediğim zaman yeşil gözleri gözlerime odaklanmıştı bir anda. Ne sıcak bakıyordu ne de soğuk. Sadece bir şey anlatmaya çalışıyor gibiydi.
Omuz silkip ''Bilmiyorum.'' dediği zaman ona bakmaya devam ettim. Sanki bir şey hatırlamış gibi ''Bunu Sam'de hissetti. Teknedeyken Sam'i gördüm. Onun da benim gibi gücü kontrolü dışında çalışmıştı sanırım çünkü bir anda telaşlandı ve neredeyse tekneyi batıracaktı. Gözleri sarı bir ışıkla parlıyordu. Bunu Sam ile konuştum. Benim de gözlerim gri bir ışıkla parlıyormuş Kelly. Bunu bizden başka birisinden duymaman için teknedekilerin hafızasından o anıyı sildim. Şimdi bunun uygun bir zamanı iye düşündüğüm için söylüyorum. Ama eğer bize olan şeyin sorumlusu sensen, bu Ony'ye de olmuş olabilir.'' demişti.
Önüme dönerek ''Bana ne olduğunu anlayamaz mısın? Zihnime girerek yani.'' dediğim zaman başını sallayarak ''Bilmiyorum Kelly. Bunu Sam varken de konuşmamız gerek sanırım. Bu daha doğru olur. Sonuçta bize olan şey ona da oldu.'' diyerek cevapladı. Başımı sallayarak ''Tamam. Bunu akşam konuşuruz.'' dediğimde onaylayarak yürümeye başladı.
Sessizce giderken Alex elini uzatarak ''Gerçekten de cesur muydum?'' diye sordu. Onaylayarak ''Evet. Cesurdun Alex.'' dedim. Gülümsemesini durdurmaya çalışarak elini ağzına kapattığında elimi sıkıca tutup bekledi.
![](https://img.wattpad.com/cover/120292200-288-k634539.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
K.A.O.S. Projesi: İsyan Ateşi
Science FictionK.A.O.S PROJESI'NİN 2.KİTABIDIR. Bilimkurgu'da #7 ♥⭐♥⭐♥⭐♥ Bu ölüm kalım savaşı başladığında herkes korkuyor, ne yapacaklarını bilmiyorladı. Sadece yaşamayı istiyorlardı. Bunu onlara, Tüm taşıyıcılara veren Irus ve kendi grubu onların güvendiği tek...