~HANÇER~

#GİRİŞ#

                                           

   Huzur…

3 yıl önce kaybettiklerimden biri. Unutulmicak bir kazadan kaybedilen bir çok şey…

Umut,

Güven,

Sevgi…

Ailem bile beni kendi halime bırakmışken başkaları neden umursasın.

Toz pembe hayatım bir anda siyaha boyandı.

   Kabuslar…

Beni yalnız bırakmayan tek şey…

Ben kim miyim?

Ben Soylu Ailesinin sorunlu kızı Miray Soylu’yum.

Ailenin yüz karasıyım.

Bazılarının özendiği hayatı yaşayan ve bundan nefret eden tek kişiyim.

#

   Kabuslarım…

Sağolsunlar beni hiç yalnız bırakmazlar. O günden sonra… Ahh her neyse. Sanırım burayla vedalaşmam gerek. Bugün özgürlüğümden kurtuluş günüm. Ne kurtuluş ama!

   3 yıllık aradan sonra evime geri dönmek… Anlatılması imkansız… Beni korkuyla kovdukları eve hiçbir şey olmamış gibi geri dönmek… Ahh bu kesinlikle çok korkunç…

   Her şeyin iyiliğim için olduğunu söyleyip buraya yollamaları,sadece doktorlarla konuşmaları, ahh birde sosyeteye “Ünlü Soylu Ailesini kızı Miray Soylu eğitim için Londra’ya gitti.” haberleri. Ne büyük ironi ama.

   Londra…

Psikiyatri terapileri ve elbetteki hayırlı evlat rolü için gerekli olan eğitim. Doktorlar bile atlattığımı düşünürken ailemin güvensizliği yüzünden 3 sene boyunca devam eden tedaviler. Ne aile ama…

   Beni o kazadan sonra apar topar yollayıp tıktıkları şu yer,sanırım birçok şeyi değiştiren faktörlerden biri.

   Düşünmek için bolca vakit,yalnızlık ve peşini bırakmayan bir geçmiş…

Bir hayat daha ne kadar berbat olabilir ki?

   Geçmişin bir hayalet gibi peşinden gelirken, o anlar gözünün önünde yaşanmış ve hafızana kilitlenmiş gibi kurtulamaz haldeyken o tedaviler ne kadar işe yarayabilir ki?

   Kaybedilmiş duygular,

   Hissizleşmiş bir beden,

   Nefretle hayata tutunan bir kişi,

   Karanlığın içinde ne kadar dayanabilir?

   İntikam,

   Her şey bununla başladı,

   Ve benide bu bitirecek.

   Oyun asıl şimdi başlıyor,

   İyi şanslar SEVGİLİ AİLEM…