Kimine göre soyut bir kavramdı,kimine göre somut. Kastettikleri şey aynıydı,hissettikleri-de. Sadece kafalarında oluşan görüntüler hayatlarına girip çıkan insanlar farklıydı. Dillerinin ucundaki cümleler... Duygular... Hisler...
Kimine göre çok bağlanmaktı sevgi,itaat etmek. Her dediğine harfiyen uymak. Soluksuz dinlemek. Ağzının içine bakmak. Karşısında el pençe divan beklemekti. Aldığı nefesi tattığı duyguları paylaşmaktı.
Kimine göre bencillikti. Karşısındakini görmeketi. Yada... Ona öyle hissettirmekti. Sanki verilen değeri ona değilde kendine vermekti. Her şeyde kendini ön plana atmaktı. Zeytinyağı gibi uste çıkmaktı.
Kimine göre ne yaparsa yapsın isterse kötü olsun isterse ona acı çektimiş olsun yanında durmaktı. Onun yaşattıklarını ona yaşatma değil,kötülüğüne iyilikle yanıt vererek doğru yolu bulmasını sağlamaktı.
Bana göre sevgi sevmek ama dokunamamaktı. Aynı nefesi almak ama farkettirmemek. Onu gölgesinden bile kıskanmaktı. Düşmanını düşman belleyip dostunu yakınımda tutmaktı. Onun için hiç olmadığım gibi biri olmak, belki tesadüfen aynı çatı altında olduğumuz için mutlu olmaktı.
Sevgi karşılıksızdı. Karşı tarafa beslenilen ama karşılığı olmayan sevgi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SONSUZ
RandomO hissettiklerini yazardı.Okuduğu kitaplara gözü gibi bakardı. Birgün yakınlarda bir gün beyninden akıp sonsuza uzanan cümlelerini farketti.O fısıltılara kulak verdi.Ellerine uzanan elleri tuttu.Herkesin bir sonsuzu vardı... Onun sonsuzu cümleleriyd...
