Hayallerimin Sınırı

8

Multimedya'daki şarkı:Ağır anlam içeriyor 

Marilyn Manson -Suicide Is Painless

Buraya yazdığım her bir acımın,her bir karakterin acısının bir sebebi ve buna sebep olanlar var,hiçbirinizi affedemiyorum .

Karşımdaki güzel çehresine baktım.Ne söylemeye çalıştığını anlamasam da o güzel çehresinin Meral'imin hayatına son veren adam olduğu gerçeği, kalbime bir hançer misali saplanıyordu.Bir de tekleyen kalbime baktım.Bu adam için durmasına değerdi.Kardeşimin bir zamanlar sevdiği adam karşısında kayıtsız kalamadığıma inanamıyordum.Beynim vücudumdaki otoritesini çökertmiş,yerini kalbim devralmıştı.Mantıklı düşünme yetimi kaybetmiş gibiydim.Bir çift kararmış gözlere çevirdim kahvelerimi.O gözler beni yakıyordu.Ben ona kapılmışken etli dudaklarını kulağımın arkasına getirdi ve fısıldadı:"Nefes al Şimal."

Fısıldayışıyla daha çok mest olsam da kendime gelmeyi başarabildim ve beynimin tekrar otoritesini ele almasına izin verdim.Anında geri çekilmemle sesli bir şekilde yutkunmasını duymam bir oldu."Terk et bu evi Arslan!"diye bağırdım elimle dış kapıyı işaret ederken.

Kafasını sağa sola oynattı ve sıktığı dişleri arasından konuştu."Onu ben öldürmedim!O kendini öldürdü! Tek nedeni de sensin!Onun ölmesinin tek nedeni,lanet olası o güzel yüzün"

Benimle ne alakası olabilirdi?Ben Meral'e ne yapmıştım?O kız eğer benim yüzümden canına kıymak isteseydi,bunu karşımda yapmazdı...Bir yıldır aklımı kurcalayan o soruyu sordum:

"Ne yaptım?"dedim fısıltıyla..Ama o çoktan kapıyı çekip çıkmıştı bile.Kendimi yere bıraktım.Artık ayaklarım acımı taşıyamıyordu.Fırat beynime kalıcı bir soru işareti bırakmıştı.Gözümden ard arda süzülen yaşları elimin tersiyle sildim.Tüm acımın gözyaşlarımla beraber akmasını istiyordum.Artık bitmesini,durmasını,yok olmasını istiyordum.Meral büyük bir bilinmezliğin kurbanı olmuştu ama onun da suçu vardı.Bir adam için kendini benden mahrum bırakmamalıydı.Bir adam için insan kendine bunu yapmamalıydı...

Lanet olsun!Engel olmalıydım.

.

Kaç gündür okula bile uğramıyordum.Fazla devamsızlığım vardı ama bunu umursamadım.Kendimi bu evden-cehennemimden-kurtarmak için çırpınan ben,artık her şeyden ve herkesten vazgeçmiş gibiydim.Herkese zarar veren kocaman bir enkazdım. 'Düzelememek' çok boktandı.

Asel her gün yanıma geliyordu.Bu yataktan çıkmam için ısrar etse de günlerdir kıpırdamıyordum bile.Fırat beynimi işgal ediyordu.Hem güzel çehresiyle hem de Meral'e yaptıklarıyla...Tabi bir de baba sorunsalım vardı.

Bundan sonra ne olacağımı bilmiyordum.Bir çöp gibi oradan oraya sürükleniyordum.Bu ...çok ağırdı.

Alt kattan gelen zil sesi kesinlikle Asel'in bugün de geldiğinin habercisiydi.Daha dakika geçmeden soluğu kapımda aldı.Hızlı bir şekilde sırt çantasını ve montunu yere atarak yanıma uzandı.Yine dersten kaçmıştı,çünkü okul çıkış saatine daha vardı.

"Eee bugün nasılsın bebek?"heyecanla yüzüme bakıyordu.Yine bir bokluklar vardı bunda.Muhtemelen ona kapıyı açan Ateş'le konuşmuştu.

"Sikilmiş gibi."dedim donuk suratımla,gözlerimi bir çift su yeşili gözlere sabitlerken.

Gözlerini devirdi."Ne cevap bekliyordum ki?Her zaman ki Doğa'lığını yaptın."oflayarak saçımla oynamaya başladı."Neyse Doğacığım dökül bebeğim."

"Fırat...Yani şey ağabeyin, Meral'leyken nasıldı?"bugün ona içimi dökmek yerine merak ettiklerimi sormaya karar vermiştim.

İç çekti."Nasıl desem,o hiç de aşık biri gibi değildi.Meral arada bize geldiğinde,onun eve girmesine izin vermez alır başka bir yere götürürdü.Sanki...sanki zorunlu gibiydi.Onunla zorunlu bir şekilde çıkıyor gibi.Çoğu zaman onların ikisinin yanında olurdum ama bir kez bile birbirlerine temas ettiklerini görmedim. Sarılmıyorlardı bile."sustu.İçim gitti.Kardeşim istenilmediğinin farkındaydı.Fırat onu bir kez bile istememişti.Öyleyse neden onunla çıkmıştı?