First Love

Chapter 9

Chapter 9

Regina

Tu-dug Tu-dug Tu-dug

Hindi ako makapaniwala sa narinig ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko pero feeling ko nag-slow motion ang mundo.

Mahal niya raw ako?

I stared at him for a while. Walang nagsalita sa aming dalawa. Pero hindi ko mapigilang masaktan ng makita ko ang luha sa mga mata niya habang siya ay nakangiti.

Ano bang nangyayari sa akin.

Nalilito na talaga ako. "Kent--"

"Shh... You don't have to feel sorry for me. 'Wag kang mag-alala. Ayos lang ako." Pinutol niya ang sasabihin ko bago tumalikod sa akin. Pakiramdam ko ang lonely tignan ng likod niya.

"You guys get lost. Mark my word, once na makita o malaman ko na pinapakialaman niyo pa si Regina, I won't let you get away." Cold na sabi niya at agad na nagsipag-alisan ang mga babae.

Matapos 'yun ay naglakad narin papalayo si Kent ng hindi manlang lumilingon sa akin. Hindi ako makagalaw. This is too much for me to take.

Nanatili lang akong nakatayo sa pwesto ko.

"Hey babe! Andyan ka pala. Kanina pa kita hinihintay. Hindi ka dumating kaya hinanap na kita..." Narinig ko ang boses ni Sven at ramdam ko ang paglapit niya hanggang sa dumating na siya sa harap ko pero wala parin ako sa mundo. Ang lakas ng epekto sa akin ng nangyari kanina, hindi ko siya maalis sa isip ko, lalo na 'yung mukha ni Kent.

"Babe? Uy babe, may nangyari ba?" Pumalakpak si Sven at tsaka lang ako natauhan.

"W-wala. Ayos lang ako."

Nagkatinginan kami at agad akong napaiwas ng tingin, lalo pa siyang lumapit sa akin at inilapit ang kaniyang mukha sa mukha ko. Halos maglapat na ito. Gusto ko mainis pero hindi ko magawa. Wala ako sa mood.

There's something inside me that makes be feel sad.

"You're not ok. What happened?" Nag-a-alalang tanong niya.

Hindi ako sumagot.

Lumayo siya sa akin then he sighed. "Alright. Ihahatid na kita sa inyo."

Nagulat ako ng bigla niyang hawakan ang kamay ko tsaka nagsimulang maglakad. Wala naman akong nagawa kundi sumunod. Hindi nalang ako nagreklamo.

Hindi ko namalayan na nasa labas na pala kami ng school. Biglang huminto si Sven. Napatingin ako sa kanya and he also looked at me but he look so comflicted.

"Uh... Babe, something came up. I couldn't..."

"Ok lang. Uuwi nalang ako mag-isa." I also needs time alone to think.

"Will you be alright?"

"Yeah."

"Alright. Sorry talaga babe. Sige bye." Tumalikod na siya subalik nakaka-isang hakbang palang siya ay humarap ulet siya akin at humalik sa pisngi ko bago ngumiti ng nakakaloko. "See you tommorow babe."

Natulala lang ako. Ilang saglit pa, biglang kumulo ang dugo ko sa inis. Napapadyak nalang ako sa inis at naglakad na papauwi.

Humito ako sa isang 7/11 para bumili at habang nasa may counter na ako, hindi ko mapigilang hindi makinig sa usapan ng nauuna sa aking dalawang babae na taga school rin namin.

"Balita ko may praktis match daw ang school natin laban sa West University sa isang araw right."

"Yeah. Totoo 'yun. Hindi nga ako makapaniwala eh. Kasi champion ang WU last year habang ni-hindi nga nakapasok ang team natin last year sa semi-finals."

"Nakakapagtaka nga pero, siguro na-realise nila na magiging malakas na kupunan ang school natin this year kasi sumali na sila Kent sa basketball team." With matching kilig pa ang pagakakasabi ng babae.

"You are right. Pero mas gusto ko parin ang ace player at last year's MVP, si Franciss!"

"Yeah. Ang gwapo nga niya at ang hot pa. Plus magaling maglaro, perfect boyfriens!!!" Sabay na mahinang tumili ang dalawa. Sigh~ Ang lalandi.

Buti nalang at natapos na sila sa pagbabayad kaya't umalis na sila subalit patuloy parin ang kanilang pag-uusap.

So kasali pala si Kent sa basketball... Bigla ko nanamang naalala 'yung mukha niya habang may luha at ngiti. How irony. Peri kapag inaalala ko 'yung sinabi niya na mahal niya raw ako... Ugh! Erase, erase. Bumibilis ang tibok ng puso ko.

Ano bang nangyayari sa akin?

Malapit na ako sa bahay namin ng napadaan ako sa basketball court na madalas kong tambayan noong bata pa ako.

Konti lang ang kalaro ko dati at halos all the time, si Ciss lang ang kalaro ko. Hindi ko mapigilang mapangiti. Parang ate na ang turing ko sa kanya sapagkat siya ang palaging nagtatanggol at nag-che-cheer up sa akin.

Mahilig siya sa basketball kaya't dito kami dati nagkikita at madalas ay nagpa-praktis siya at tinuturuan ako maglaro subalit, ng mag grade 6 ay hindi ko na ulet siya nakita pa.

Hindi kami magka-klase at hindi ko nga rin alam ang buong pangalan niya or kung saan siya nakatira. Basta all I know is that he is always smiling at palaging nakatali ang mahaba niyang buhok.

Tuwing 4 PM after class, dito kami palagi nagkikita at naglalaro. Pati narin tuwing week ends.

But thats all in the past. I miss her. Kamusta na kaya siya.

Kakaisip hindi ko namalayan na nakauwi na pala ako sa bahay. This day si so tiring.

---END---