Harry Potter Stuff

114

2e gedicht:

Harry Potter
Ergens boven London
Bij de wolken in de nacht
Vliegt een knappe jongen
Er is iemand die op hem wacht

Op zijn bezemsteel
Scheurt hij langs de sterren
Met de hoop dat
Iemand het hem gaat vertellen

Het is een jonge tovenaar
Niemand is nog vlotter
Zwart haar en groene ogen
Zijn naam is Harry Potter

Met tranen in zijn ogen
Met pijn in zijn hart
Zonder om zich heen te kijken
Maakt hij vaart

Alsof zijn leven ervan afhangt
Alsof hij troost verwacht
Alsof hij hoop kan vinden
Midden in de nacht

Zijn dapperheid is niet te overtreffen
Zijn slimheid evenmin
Hoeveel heeft hij geleden?
Heeft het nog wel zin?

Op weg naar Perkamentus
Of naar Sirius Zwarts
Die hij nooit zal vinden
En toch hoopt zijn hart

Zoveel al verloren
Zoveel al kwijt
Zonder even te wensen
Dat hij verdwijnt

Hij zal zijn leven geven
Wat er ook gebeurt
Voldemort zal het niet overleven
Nu is het Harry's beurt

Om te overwinnen
Om het te verslaan
Hij zal het echt proberen
Hij is al weg uit de Ligusterlaan

De Duffelingen laat hij achter
Net als al zijn angsten
Wat hij meeneemt is vriendschap
Liefde en geduld
Dapperheid en kracht
Dat allemaal zijn geest vult

Voldemort zal sterven
Nee, niemand is nog vlotter
Zwart haar en groene ogen
Zijn naam is Harry Potter