"Есөн сарын арван таван. Тэр энд ирсэн болов уу? Түүнийг хараад л боллоо. Ядаж "баяртай" гэж хэлчихээд явмаар байна."
"Есөн сарын хорин." уурласан бололтой. Энд тэр ойрд ирээгүй бололтой. Хайрцаг нь тоосонд дарагдаад эхэлжээ. Магадгүй хэзээ ч ирэхгүй байх. Түүнийг хараад ямар их догдолсон, баярласан, санасанг минь мэдэхгүй дээ.
"Есөн сарын хорин таван. Ир л дээ гуйя. Өнөөдөр ч мөн хий дэмий хүлээсээр таарах бололтой."
-Дараагийнх нь хэмээн бүсгүй ухан хоёул зэрэг
-Есөн сарын хорин найман зэрэг хэлэн инээлдэнэ.
-Чи эхэл хэмээн бүсгүйг хэлэхэд
-За яах вэ."Есөн сарын хорин найман. Алхаж явсаар дахиад л энд хүрээд ирэх юм даа. Өнөөх явдлууд бодогдоод явъя гэсэн ч дотор минь "ганцхан удаа" ороод гаръя хэмээн зулгаагаад салсангүй. Дээвэр дээр гарахад Танхилуун миний хайрцгийг барин зогсож байснаа сандран
-Би уншаагүй шүү. Зүгээр тоосыг нь арчсан юм хэмээн сандран хэлэхэд өнөөх уурласан гомрохсон мэдрэмж тэр дорхноо гарчихав. Хажууд нь суун удаан хугацааны турш юу ч ярилгүй суусанд асуух зүйл олдоогүй мэт
-Чи яагаад тэмдэглэл хөтөлдөг юм бэ? хэмээн асуулаа.
-Ямар нэгэн шалтгаан байхгүй гэх үү дээ. Ердөө зуршил болчихсон зүйл. Зуршил гэхээсээ өвчин ч байж магад. Хүн уур бухимдал, гуниг зовлонгоо,сэтгэл хөдлөлөө ямар нэгэн аргаар эсвэл үйл хөдлөлөөр гаргадаг биз дээ. Дасгал хийдэг ч юм уу? алхаж зарим нь тамхи татаж, эсвэл заавал зодолдож, нүдэлдэж байж тайвширдаг хүн ч бий. Миний арга бол бичих. Бодсон юмаа юу ч бодолгүй цаасан дээр сараачих нь юм бодохгүй байхад минь тусалдаг юм.
-Яагаад тэр вэ?
-Мэдэхгүй юм даа. Ээжийн өвчин удамшсан юм байлгүй. Аав харин ийм юманд дургүй. Тэгээд ч надад санал нийлж, бодсон зүйлээ чөлөөтэй ярих хүн ховор. Хүмүүст,ангидаа тийм ч нэр хүндтэй биш. Тэгэхээр би л өөрийгөө тэдэнд тааруулах хэрэг гардаг болохоор дуугүй сонсдогоор нь дэвтэрт л хүүрнэдэг хэрэг. Бага байснаа бодвол одоо багасаад байгаа юм.
-Чи ирээдүйнхээ талаар юу гэж боддог вэ?
-Ирээдүй юу? Мэдэх зүйл алгаа.
-Энд чиний өнгөрсөн л байна. Хэзээ ч өнгөрсөн чинь ирээдүйг чинь нөхөхгүй шүү дээ гээд анх удаа над руу өрөвдөнгүй харав. Дараа нь цүнхээ ухан цаас гарган өгч
YOU ARE READING
Дурсамжийн хайрцаг
RomantizmБид энэ хайрцагт дурсамжаа хийж хадгалан, арван жилийн дараа уншихаар тохирсон юм.