Heartbeats

Prologue

Prologue

No! No! No!

Tumakbo ako papunta sa harapan nang sinimulan na niyang maglakad patalikod.

This isn't good. This can't be good.

"Emizz!" Sigaw sa akin ni Tap pero hindi ko ito pinansin pa. Kasalanan ko ito. Kasalanan ko ang lahat nang ito.

Kinuha ko ang gitara mula sa gilid. I thanked na katatapos lang magperform ang zero hour kaya nandito pa ang gitarang gamit namin. Isinaksak ko ito sa stereo at sinimulang kulikutin.

" What are you doing?" bulong ng speaker sa akin nang dahil sa nakuha ko ang atensyon ng lahat. What am I doing? Just chasing my love. Chasing someone.

Hindi ko siya pinansin at nagsimula na akong maglakad sa harapan. Nagsimula na ding umingay ang bulong-bulongan pero hindi ko iyon ininda. All I need to do is to get his attention.

"Ahmmm!" sinimulan kong magsalita sa microphone sa harapan ko. Tumahimik naman ang paligid " S-sorry."

Iyon lang ang lumabas sa bibig ko. Kasalanan ko ang lahat e. Kasalanan ko.

(Playing Kismet by Silent Sanctuary)

"Didn't mean to take you for granted

Didn't mean to show I don't care

Didn't mean to throw away this once
in a lifetime of chance

Being with you"

Sinimulan ko nang kumanta. Sa unang kanta hindi ko mapigilang hindi mapapikit. I was the one who made our lives miserable. I was once the crying princess and he was once my knight in shining armour but the hell, I didn't saw him like that; in times he had done so many things to me.

Napatingin ako sa kanilang lahat. Walang umiimik, at lahat ay magiliw na nakikinig.

"And I'll drive for 2 hours

To bring butterfingers

I don't mind the distance

This kismet's a dance"

Napangiti ako nang dahil sa naiisip ko. Naalala ko nang umiyak ako tapos napaaway ako sa Comfort room. He was the one who saved me.

"Go Emizz!" narinig kong sigaw ng mga tao sa likuran kaya napatingin ako sa kanila. Nginitian ko lang sila habang kumakanta ako pero kita ko siya sa gilid ng aking mata na unti-unting humaharap sa akin. Ang kaninang lukot sa noo niya ay napalitan ng pagkabigla.

"This time I surrender

My everything forever

Life doesn't matter

Just our souls together"

This time sa kanya na lang nakatuon ang mga mata ko. I don't know why and how. I don't know what happened pero nagising na lang ako isang araw na siya na ang laman ng puso ko. I know napakacorny but who cares, I love him now.

Kinuha ko ang microphone at naglakad na ako papunta sa baba ng stage. Papunta sa kanya.

"Pride no longer has room in me

On bended knees in public I cry

Your name for everyone to know that

I love you,

I love you Please hear me now"

Ito talaga e. Ito talaga ang sitwasyon namin ngayon. Kita ko pa ang pagkagulat niya sa mga mata niya nang makalapit ako sa kanya.

"What is this?" tanong niya sa akin ngunit ngiti lang ang naitugon ko sa kanya.

" Please forgive me. " bulong ko sa kanya. Sa mga salitang iyon ay lumabas ang aking mga luhang kanina ko pa pinipigilan. The crowd begins to create noises but my attention goes to this guy.

"Gosh! Why can't I resist this girl!" natawa ako sa sinabi niya habang hinahawi ng mga daliri niya ang kanyang buhok. "What?"

"And I'll drive for 2 hours

To bring butterfingers

I don't mind the distance

This kismet's a dance"

Imbes na sagutin siya, Itinuloy ko na lang ang pagkanta habang Iginaya naman ng Zero Hours ang pagtugtog.

Sa mga salitang binigkas ko ay kinuha niya ang kamay ko at inilagay sa dibdib niya. Napapikit ako nang maramdaman ko ang pagtibok ng kanyang puso. Ang pagkumpas nito sa togtog. Tinignan ko ang mukha niya at nakapikit na rin siya.

" Those heartbeats..."