Yavuz & Bahar - 1 Yıl Sonrasının Hikayesi
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Bize bir şans veremez misin?"
&
"Şartlar başka olsaydı inan bana tek amacım kalbine girmek olurdu"
Kadın tüm cesaretini toplamıştı o gün. Küçük de olsa bir...
İSTEK ÜZERİNE SİZİ KIRMADIM VE AKŞAMKİ BÖLÜMDEN ÖNCE MORAL OLSUN DİYE YENİ BÖLÜM GETİRDİM 😍😍😍
Uzun bir bölüm oldu arkadaşlar!
Hem de sürpriz sonlu!
Bu emeğime karşılık oylarınızı bekliyorum 🙏
Bol bol yorum bekliyorum 🙏😊 Özellikle sonu için 😶😏
Bu arada geçen bölüm için yine oylarda azalma olmuş. Neden böyle oluyor çok merak ediyorum ve de üzülüyorum 😭😭 Ben elimden geldiğince sık yeni bölüm koymak için çabalarken biraz şevk kırıcı olabiliyor bu durum 😢😢
Okuyan arkadaşlar lütfen oy da verin 🙏🙏❤
~ 5 Gün Sonra ~
BAHAR
Çay bahçesindeki konuşmamızdan bugüne 5 gün geçmişti. Tim hemen o akşam yola çıktı. Yavuz'la sadece bir kez konuşabilmiştik. Operasyonun 2. günü herkesin iyi olduğunu haber vermek için aramıştı, merak etme -etmeyin- demişti. Ateş de Nazlı'yı 1 kere arayabilmişti şimdiye kadar. Yani onlardan en son haberi dün sabah almıştık. İkimiz de çok merak ediyorduk. Sadece sevdiğimiz adamlar için değil tabiki de, bütün tim için endişeleniyorduk. Bu kadar uzun sürdüğüne göre çok ciddi bir durum olmalıydı. Bize açıklayamıyorlardı fakat ne zaman dönecekleri de hâlâ belli değildi. Erdem Abi bile taburda kalıyor ara sıra evine uğrayabiliyordu.
Biz de bu sırada bekle bekle kendimizi daraltmayalım kötü şeyler düşünmeyelim diye kafamızı meşgul edecek işlerle uğraşıyorduk. Ben yarın hastanede çalışmaya başlayacaktım. Nazlı ise çocuklara verdiği keman derslerine devam ediyordu. Bu arada kendime kalacak bir ev bulmuştum. Tam benlik, çok tatlı bir yerdi. Güler Abla ve Nazlı'nın yardımıyla hem İstanbul'dan getirttiğim eşyaları yerleştiriyorduk her gün yavaş yavaş, hem de kafamızı meşgul etmiş oluyorduk. Sadece birkaç kutu kalmıştı, ufak tefek şeyler.
Şimdi ise Nazlı'yla beraber havaalanındaydık. Heyecanla uçağı inmek üzere olan Eylem'i bekliyorduk. Ben Eylem'i en son 3 ay önce görmüştüm, o yüzden Nazlı kadar heyecanlanmamıştım. Fakat Nazlı acayip heyecanlıydı. Çünkü Eylem'i en son 8 ay önce görmüştü. İkisi de beni görmeye İstanbul'a geldiklerinde denk gelebilmişlerdi. Hayatımın en güzel 3 günü olabilirdi. Ne de eğlenmiştik.. İstanbul'da gezecek yer bırakmamıştık resmen.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Düşüncelerimden yanımdan bir anda kaybolan Nazlı'yla ayrıldım. Ne zaman gittiğini anlamadığım Nazlı koşarak, yüzünde o tatlı gülümsemesiyle bize doğru gelen Eylem'e sarıldı. İkisi sevinçten zıplayarak bir yandan da sarılı halde dönüyorlardı oldukları yerde. Etraftaki insanlar garip bir şekilde bakarken ben de gülerek yanlarına gittim.
