ჩემი დესპოტი საქმრო 🎩კიმ თეჰიონი🎩

~სამოთხე~

მარიას pov:
აეროპორტი ხალხით იყო სავსე ,ჩვენს წინ ბიჭები მირბოდნენ და ცდილობდნენ ხალხისაგან გაეწმინდათ გზა,რადგან უკვე ძაალიან გვაგვიანდებოდა
"აბა ხალხო გაგვეცალეთ! გაგვეცალეთ ,რეისზე გვაგვიანდება"ყვიროდა ჰობი და თან ხალხს
აქეთ იქით წევდა "მოიცა ვის დაუძახე უზრდელი? ქალბატონო მოიცადეთ! გააგრძელეთ რასაც იძახდით, უზრდელი ვარ ანუ ხო?"გავიხედე და უკვე ჯიმინმა ვიღაცსთან ჩხუბიც მოასწრო..მე უკან გავტრიალდი ჯიმინს ხელი ვტაცე და წამოვიყვანე
"მაგის დრო არააა ჯიმინ!!!"
ასე ხდება როდესაც გზა გავიწყდება და ამის გამო გზა გეშლება..რაც ჩვენ დაგვემართა.
ამხელა მცდელობის მიუხედავად მაინც დაგვაგვიანდა ..მაგრამ ბიჭების დამსახურებით
ძვლივს მივასწარით რეისს ,ყველა ძვლივს ვსუნთქავდით,რადგან ამდენი ვირბინეთ "მგონი...*ამოსუნთქვა*
მოვასწარით *ამოსუნთქვა*"თქვა მონიმ და ჩემოდნები მოგვაწოდა
"მადლობა ბავშვებო" ვთქვი მე და ყველას სათითაოდ ჩავეხუტე
"იცოდე თუ თეჰიონი გაგაბრაზებს დაგვირეკე" მითხრა ქუქიმ და რაღაც გამომიწოდა "ეს რა არის?"
"ჩვენი საჩუქარია შენთვის ,ერთად აგირჩიეთ" გამიღიმა ქუქიმ
"აბა თქვენ იცით ბევრი არ იცელქოთ"მოგვაძახა ჯინმა ხელის ქნევით ,ჩვენც ყველას ხელი დავუქნიეთ და თვითმფრინავში ავედით ..არ გვჯეროდა რომ უკვე აქ ვიყავით.

დავიკავეთ ჩვენი ადგილები და ღრმად ამოვისუნთქეთ "ვაიმეეე დავიღალე" ვთქვი მე და აწეწილი თმა შევისწორე.."თეჰიონ ხომ არ იცი სად გვგზავნიან?"მივუბრუნდი თეჰიონს
"ეს ჩვენი სახლია სანაპიროზე, მოგეწონება" სანაპიროს ხსენებაზე ცოტა გამაჟრიალა.. "ანუ იქ ზღვაა?"
"არააა.. რა ზღვა"დამცინა თეჰიონმა
"რა იყო წყლის გეშინია?"
"კი მეშინია..რა პრობლემაა?"ვიკითხე რატომღავ გაღიზიანებულმა"არანაირი საყვარელო"მიპასუხა მშვიდად,რაზეც კმაყოფილმა პასუხით თავი დავიქნიე და თვალები დავხუჭე
"ვიძინებ ..ძალიან მეძინება"
" მიდი მიდი..მეც ვიძინებ"თქვა თეჰიონმა და სავარძელზე მოკალათდა..