ჩემი დესპოტი საქმრო 🎩კიმ თეჰიონი🎩

~ტყეში~

მარიას პოვ:
უკვე ერთი საათი გავიდა, რაც აქ ვართ და დანარჩენები კიდევ არ მოსულან!
უკვე ვღელავ საერთოდ თუ მოვლენ დღეს.
ნამჯუნი ტყეშია გასული დღეს ღამისთვის შეშას აგროვებს,რომ კოცონი დავანთოთ.
მე გუკი და ჯიმინი კი უკვე რამდენიხანია კარვებს ვეჯაჯგურებით ,რომ დრო მოვიგოთ და ეს მაინც გვქონდეს მზად,მაგრამ ვერც თავი გავუგეთ და ვერც ბოლო !
" მოიცა ,მოიცა ეს ასე არ უნდა ჯონგუკ,გადმოატრიალე!" ვთქვი მე და კარავს მიმართულება შევუცვალე,რაზეც ჯონგუკმა მობეზრებული სახით შემომხედა.
"როგორ არა, ასე უნდა" თქვა გუკმა და ისევ მოატრიალა როგორც იყო.
" შენ წეღანაც მასე თქვი იმ კარავზე და მაგიტო მოგვიწია მერე დაშლა"
თქვა ჯიმინმა და გუკის შეხედა.
" აბა შენთვის დამეჯერებინა ? არა ბავშვებო ეს ასე უნდა,მოდით ყველაფერი არასწორად გავაკეთოთ,მე ხომ ყველაფერი ვიციიი!
შენ არიყავი რომ იძახდი?"გაღიზიანებული გაკიოდა გუკი.
" მე ვთქვი ეგ?"წინ წაიწია ჯიმინი,რაზეც უკვე მათკენ დავიწიე.
"შენ თქვი!"
მოკლედ ხანდახან ეს ბიჭები ისე იქცევიან ხუთი წლის ბავშვებს მოგაგონებთ!
" კარგით ახლა,გეყოფათ კინკლაობა და საქმეს მივხედოთ,თორე დავრჩით დღეს ღამით გარეთ"ვთქვი მე და ბიჭებს შორის ჩავდექი .

ნამჯუნის პოვ:
შეშას ვეძებდი დღეს საღამოსთვის,როდესაც ბიჭების ყვირილი გავიგე!
რა თქმა უნდა ისევ კინკლაობენ და დაარბიეს უკვე ტყის სიმშვიდე.
"დაიწყეს უკვე" ჩავილაპარაკე მე და გზა გავაგრძელე...სავარაუდოდ მალე უკან დავბრუნდებოდი,საკმარისად მოვაგროვე კოცონისთვის ხის ნაჭრები.
" ამათ ჯინი თუ დააწყნარებთ " მაგრამ შემდეგ ჯინი გამახსენდა,რომელიც ჯერ კიდევ არ დაბრუნებულა,შედეგად ისევ ტელეფონი ამოვიღე და ჯინის ნომერი ავკრიფე.
" ჯინ სად ხართ? აღარ მოდიხართ ,არ დაგვიღამდეს"
ჯინი-რა დროს დაღამებაა  ?
ოთხია ჯერ.
მოვდივართ უკვე და მალე მანდ ვიქნებით "
მე-ხო ,იჩქარეთ!
ისე კი არა როგორც წეღან ,რომ მოგვასწარით!" ვთქვი და კარგად გავიცინე,რაზეც გაღიზიანდა.
ჯინი-აუუ მოკეტე რა ! შენი დაცინვის თავი არ მაქვს ,ახლა საჭესთან ვარ,დასტრესილი და გაოფლილი!"
თქვა და გამითიშა .