Zeynep babasının dediği kelimeyle şaşkınlığa uğramıştı. Kolay değildi birden annesini karşısında görmek. Daha doğrusu annesi olduğunun söylenmesi hiç kolay değildi.
Zeynep bir bana bir de Yiğit'e bakıyordu. Bana bakarak konuştu.
"Bu doğru mu?"
"Doğru,kızım." Ne kadar tuhaftı kızım demek.
"İnanmıyorum..inanmıyorum. beni kandıramazsınız."diye koşarak yukarı çıktı Zeynep.
Yiğit böyle bir şeyi bekliyordu sanki.
"Yiğit,baksana. Nasıl olacak bu iş?"
"Merak etme,illaki olacak."
Ne zaman vote gelir,işte o zaman bölüm sizindir :)
