Ananasowa depresja.

1.

Siedzę sobie i obserwuje świat za oknem.
Jednak w tej obserwacji przeszkadzają mi moje myśli.
Zastanawiam się co by się stało gdybym, otworzyła to okno i po prostu wyskoczyła przez nie.
W sumie chciałabym to zrobić.
Więc dlaczego tego nie robię?
Bo jestem tchórzem.
Nie potrafię się zabić, a pragnę tego.
To jest męczące.
Po prostu cholernie męczące.
Jestem już zmęczona życiem, a mam 17 lat. Nawet nie zaczęłam życia.
Jednak to złe słowo, bo ja nie żyje.
JA FUNKCJONUJE.
Tak najlepiej opisać moje życie.
Próbuje przetrwać z dnia na dzień, lecz czuję, że niedługo nie dam rady. Upadnę i tym razem nie powstanę, choć nie wiem ile będę miała czasu by powstać, ja i tak tego nie zrobię. Połączę się z dnem. Zostanę tam. W sumie moje życie to dno. JA jestem dnem.
A co jeśli przesadzam?
Nie, nie przesadzam.
Powinnam szukać pozytywów. Ciężko je znaleźć w świecie widzianym tylko kolorami czarno - białymi z masą odcieni szarości. W sumie to jestem kotem, albo każdym innym zwierzęciem, bo zwierzęta nie rozróżniają kolorów. To by się zgadzało, bo człowiek że mnie marny. Nawet nie wyglądam jak człowiek. Niskiego wzrostu brunetka, z niebieskimi oczami w których kryje się obrzydzenie widząc ten świat, małym nosem, lecz nie takim małym by przestał jej dostarczać tlenu, ust nie skomentuje. Zawsze blada jak ściana, i moje ulubione stwierdzenie przez ludzi "sama skóra i kości",ale co się dziwić po dziewczynie z anoreksja? Zawsze ubrana w czarne ciuchy, w uszach słuchawki i chodzi ze spuszczona głową, ale czego oczekiwać po dziewczynie chorej na depresję? Zawsze sama, nigdy z ludźmi, ale co ma ona zrobić skoro się ich boi?
To wszystko jest mega chore. A nie! Czekaj! Przecież to ja jestem chora.

Niestety świecie, jeszcze trochę się że mną pomęczysz, bo na razie jestem tchórzem, ale czuję, we wszystkich moich słabych i kruchy kościach że pewnego dnia nim nie będę, i to zrobię. Jak chcesz możemy się założyć. Na razie nie otworze tego okna, tylko będę przez nie wypatrywać, i będę to robić przez następne kilka godzin.

We must all agree
There's a point in life when darkness breaks our
Brittle hopes and dreams

Wszyscy musimy się zgodzić
Jest moment w życiu, gdy ciemność łamie nasze
Kruche nadzieje i marzenia

~Tyler Joseph