კუნძული(დასრულებული)

კუდი

სეჰუნის pov:
  გოგონებს გავყევით და სანაპიროზე მივიდნენ, რატომღაც იქ არავინ იყო. არც ზღვაა პატარა ტბასავითაა...

-სუჰო რატომ გამოვყევით? - ვკითხე.

-შენი აზრით?! ისინი ფოტოზე გადაღებულ გოგოებს გვანან.- მიპასუხა და ფოტოაპარატი მაჩვენა.

-მორჩით! გაიგებენ, რომ მივყვებით. - გვითხრა ქაიმ. ჩვენც გავჩუნდით, რადგან ვიცოდით მართალი იყო.

ქაის pov:
სეჰუნის და სუჰოს საუბრის გამო შეიძლებოდა გაეგოთ, რომ აქ ვიყავით. ისინი გავაჩუმე და თვალგვალი განვაგრძეთ. ცოტახანი არაფერი ხდებოდა, შემდეგ კი თითქოს რაღაცამ გაანათაო.

იოკოს   pov:
-მე დავიღალე უკვე და თქვენი არ ვიცი... - თქვა მიუმ.

-კარგი რა მიუ. რა ჩვენი  ბრალია თუ კუდები გვაქ? დაიმახსოვრე ჩვენ მოზარდები ვართ. წესით მე უფრო მეტს უნდა ვწუწუნებდე თქვენზე პატარა ვარ და 10 წლიდან სულ ფრთხილად ყოფნა მიწევს. - თქვა ეუმამ და მე მომეკრო.

-კარგით ეხლა წამოდით რა წყალში. - ვთქვი და წყალში შესვლას ვაპირებდით, როდესაც რაღაც ნათება გაჩნდა ცაზე.

-ეს რა ჯანდაბაა? -ჩუმად თქვა იუმმა.

-არვიცი, მაგრამ არ შეგეშინდეს. ეხლა კი გულსაკიდები მოიხსენით და ჩემთან ახლოს მოიტანეთ. -ვთქვი და მიუმ მოიხსნა. ხოლო ეუმმამ არა და მალევე მისი ყვირილი გავიგონე.

-მეწვისსს! -ყელსაბამი მოიხსნა და მე მომაჩეჩა ხელში, თვითონ კი დამწვრობის გამო წყალში გადახტა.

-წამოდი მივყვეთ. -ვუთხარი მიუს და წყალში გადავხტით. მალევე ვიგრძენი როგორ შეცვალა ფეხები თევზის კუდმა და ჩემი მაისური ბიუსჰალტერმა. ეუმას დავეწიეთ და შევაჩერეთ.

-კარგად ხარ?

-კი, მაგრამ სასწრაფოდ ტელეფონი უნდა მათხოვოთ. -ხმელეთზე ავედით და ეუმა წყალში დარჩა. ტელეფონით ფოტო გადაიღო და მე გამომიწოდა.